De gedachte om over te stappen naar het EOS R-systeem ging al langer door mijn hoofd. Wat me tot nu toe tegen heeft gehouden was de financiële investering en wetenschap dat ik er niet een beter fotograaf door zou worden.

Na het lezen van diverse reviews en ervaringen van collega fotografen gehoord te hebben, heb ik uiteindelijk toch de stap genomen om de EOS R6 aan te schaffen. Met 500 euro cashback, waarvoor mijn dank aan Canon. Mijn huidige camera’s de EOS 1Dx mark II en EOS 5D mark III heb ik echter niet ingeruild maar daarover later meer.

Bij het schrijven van dit blog markeert deze dag dus alweer mijn drie maanden durende blijdschap met mijn EOS R6. Ik dacht dat je het dus leuk zou vinden om een real-life update te krijgen over mijn werkrelatie met mijn nieuwe maatje, nadat ik een tijdje met hem heb mogen rondtrekken en werken.

Ik vond de overgang van DSLR naar spiegelloos eigenlijk heel eenvoudig. Als je eenmaal gewend bent geraakt aan de intuïtieve Canon menu en de plek van de knoppen, maakt het eigenlijk niet uit welke EOS-camera je in je handen hebt. Het enige dat even wennen was en nog altijd wel is, is het kleinere formaat. Maar dat is natuurlijk geen eerlijke vergelijking als je vaak met een EOS 1Dx mark II gefotografeerd hebt. En vergelijken is sowieso niet goed, het gaat meer om de meerwaarde van het nieuwe spiegelloze systeem. En die is er wel degelijk denk ik.

Waarom over naar de EOS R6?
De voornaamste reden om over te stappen lag vooral in mijn werk als bedrijfsfotograaf voor het Zuyderland Medisch Centrum. Hier liep ik namelijk tegen aan aantal beperkingen aan met mijn vertrouwde EOS 5D mark III, die ik hiervoor gebruikte.

Ten eerste is het DSLR-systeem van Canon niet sterk in het geluidloos fotograferen (zelfs niet met de Silent Shutter mode). Het is namelijk niet zo handig als je op een operatiekamer bent en de chirurg regelmatig het geluid van je camerasluiter hoort.

Met een spiegelloze camera heeft een chirurg geen hinder van het fotograferen wat sluitergeluid betreft.

Of bij het fotograferen van een golfspeler, voor wie er absolute stilte moet zijn, hoor je de EOS R6 nauwelijks.

Ten tweede moet ik vaak werken onder slechte lichtomstandigheden waarbij de ISO-waarden regelmatig richting 8.000 en daarboven gaan. Maar ook kom ik vaak in ruimten waar het contrastverschil tussen licht en donker behoorlijk groot is. Met de EOS R6 is dit al een aardige stap naar een hoger niveau qua beeldkwaliteit dan met mijn EOS 5D mark III.

Het is nooit goed om je oude schoenen weg te gooien, als je je nieuwe schoenen nog moet inlopen. Bij de aanschaf van een nieuwe camera is dat niet anders in mijn ogen (of je moet de oude camera in willen ruilen). Maar in mijn geval blijf ik mijn ‘oude vlam’ de EOS 1Dx mark II nog altijd trouw en gebruiken. Niet voor bedrijfsfotografie, want daar werk ik enkel nog maar met de EOS R6. Maar zeker wel bij mijn sport- en hondenfotografie activiteiten. Hoewel de EOS R6 qua mogelijkheden ook zeker geschikt is voor de snelle actie, is de EOS 1Dx mark II voor dat soort werk gewoon fenomenaal. Het is een forse jongen die tegen een behoorlijk stootje kan, wat regenbuien kan verdragen en daarnaast ook nog eens heel betrouwbaar is. Nu hangen we met z'n drieën rond en hebben we samen veel plezier bij onze fotoshoots.

Zelfs de honden zijn nog altijd onder de indruk van de EOS 1Dx mark II.

Functies van mijn spiegelloze camera waar ik steeds meer van ben gaan houden:
1. Intense focus
Ik zal de opmerkelijke efficiëntie van de EOS R6 nooit beu worden. Ik hoef met mijn wijsvinger de ontspanknop maar half in te drukken en hij gaat meteen aan de slag voor me. Met mijn EOS 1Dx mark II was ik al verwend, maar de autofocus van de R6 is altijd snel en nauwkeurig. Vanwege deze eigenschap werd ik op de allereerste dag verliefd op de EOS R6 en drie maanden later blijft dit nog steeds wat ik het leukst aan hem vind.

2. Klein maar fijn
De EOS R6 heeft ook een prettig aanvoelende body. Een cliënt keek mij eens argwanend aan toen ik binnenkwam en vroeg of ik een camera in mijn tas had. Ik word soms over het hoofd gezien vanwege het kleinere formaat van mijn uitrusting. Tussen jou en mij gezegd vind ik dit wel handig. Mensen hebben de neiging ons minder aandacht te schenken. En hoe minder aandacht we hebben, betekent meer vrijheid om te gaan en staan waar we willen zonder opgemerkt te worden.

Door de kleinere camerabody verbaast het me niet hoe prettig de EOS R6 in mijn handen ligt. Vooral de dieper gelegen grip voelt erg prettig aan. Dit is een grote verbetering met de toch wel wat vierkanter aanvoelende EOS 1Dx-serie. Met de EOS R6 kun je een hele dag lang fotograferen zonder dat je kramp aan je vingers krijgt.

3. Stil maar krachtig
Ik houd ervan om onder de radar te blijven. Daarom vind ik het absoluut geweldig dat de spiegelloze camera als de EOS R6 een heel rustige ‘partner in crime’ is. Ik kan nu vlak achter iemand staan en die persoon zal ons nooit horen. Zo kan ik het exacte moment vastleggen dat ik wil en de mensen zullen het nooit weten totdat ik ze de foto laat zien. Ik hou van de rauwe en echte momenten en die kunnen alleen worden vastgelegd door zo stil en subtiel mogelijk te zijn.

Maar ook met de in-camera beeldstabilisatie ben ik erg blij. Bij sportfotografie niet noodzakelijk (sterker nog, vaak ongewenst) maar voor mijn reportagewerk als bedrijfsfotograaf ideaal. Zeker als je met wat langere sluitertijden wil werken is dit een van grote waarde. Het scheelt als gauw 4-5 stops aan licht.

4. Resultaten
Zowel DSLR- als spiegelloze camera's produceren uitzonderlijke foto’s, laat dat duidelijk zijn. De kunst van het maken van een goede foto hangt voor een heel groot deel niet af van je camera, maar van de fotograaf zelf. Hij of zij bepaalt of een foto mooi is of niet. Je camera is slechts een stuk gereedschap om je hetgeen jij bedenkt en instelt te realiseren. Als het erop aankomt, blijft de sensor(grootte) het cruciale element van digitale fotografie en beeldkwaliteit.

Met name in de lichte en donkere partijen is er wel degelijk verschil, wat zichtbare details betreft. De EOS R6 is hier duidelijk in het voordeel ten opzichte van mijn EOS 5D mark III (en vergelijkbaar met de EOS 5D mark IV.)

Iets wat ik een goede keuze van Canon vind is de ‘slechts’ 20Mp sensor in de EOS R6. 20 Mp is voor mij ruim voldoende. Laten we eerlijk zijn, 95% van alle beelden die we maken blijft op een beeldscherm vertoond worden en worden vaak kleiner of gelijk aan een A4 formaat afgedrukt. In sporadische gevallen worden er grotere afdrukken gemaakt. Bijkomend voordeel van deze 20 Mp is dat het ruisniveau bij hoge ISO-waarden relatief lager is dan van mijn oude dame, de EOS 1Dx mark II.

5. De digitale zoeker
Wat ik ontzettend kan waarderen aan een spiegelloze camera is het feit dat je al voor je de foto maakt, in je zoeker (of op het display) kunt zien hoe de belichting is. Natuurlijk kan ik met mijn ervaring wel redelijk goed inschatten welke instellingen nodig zijn om een correct belichte foto te maken. Maar hoe handig is het om dit vooraf in je zoeker of op het display te zien.

Ook het reactievermogen van de EOS R6 is fenomenaal wat zoeker betreft. Geen na-ijlen meer bij snelle bewegingen met je camera. Daar was ik eerst namelijk best wel huiverig voor, ondanks alle goede berichten hierover.

Wel moet ik in alle eerlijkheid bekennen dat ik, bij fel zonlicht, mijn optische zoeker van een DSLR prefereer boven de digitale zoeker.

6. Personal touch
Een touchscreen was voor mij een heel nieuwe ervaring eerlijk gezegd. Tot nu toe ‘old school’ scherpstellen via de zoeker en de back button focus. Ik heb me een paar keer laten verleiden tot het scherpstellen via het display, maar volgens mij heeft dat pas nut als je met een statief werkt. Ook het wijzigen van instellingen tijdens het fotograferen doe ik liever via de instelwielen op de camera. Wat ik wel handig vind, is het aanpassen van menu-instellingen via het touchscreen. Dat gaat een stuk sneller dan voorheen.

7. Het display
Ik ben iemand die ook wel eens z’n camera boven zijn hoofd houdt om foto’s te maken. Met mijn EOS 1Dx mark II was ik dan eigenlijk blind bezig omdat ik mijn cameradisplay niet kon zien. Deze is namelijk fixed en kan niet gekanteld worden. Bij de EOS R6 en ondertussen meeste spiegelloze EOS R-camera’s kan dit ondertussen wel. Dus ben ik eindelijk verlost van het op de gok fotograferen bij het innemen van een hoog of laag standpunt. De live view doet hierbij perfect z’n werk en het display is in mijn ogen erg goed van kwaliteit.

8. Scherptediepte vooraf beoordelen
Hoe gaaf is het om zelfs de scherptediepte op je display te kunnen zien door het indrukken van de scherptediepteknop (rechts onderaan de camerabody). Verander je diafragma maar eens van bv. 2.8 naar 16 en je ziet duidelijk het verschil in scherptediepte. Dat was met de spiegelreflexcamera’s praktisch onmogelijk, of in ieder geval slecht te zien doordat je lensdiafragma ook daadwerkelijk naar f/16 ging.

9. Gebruik lenzen en flitser
Wat heerlijk dat ik (nog) geen nieuwe RF-lenzen of -flitser hoefde te kopen. Enkel de aanschaf van een ‘Control Ring Mount Adapter’ was nodig om met vertrouwde objectieven (lenzen) te kunnen blijven gebruiken. Wat trouwens best wel een gedoe was omdat deze al een tijdje uitverkocht was. Zoals verwacht functioneerde alle communicatie tussen camera body en lenzen zoals het hoorde.

De Canon Mount adapter EF-EOS R met control-ring geplaatst tussen camerabody en lens.

Van een collega fotograaf had ik eerst begrepen dat ik een flits adapter moest aanschaffen om mijn Canon-flitsers te kunnen gebruiken. Gelukkig is dit niet het geval en werkt de flitser op de EOS R6 zoals op mijn ‘oude’ EOS camera’s. Zelfs mijn accu’s van de 5D Miii kan ik gewoon blijven gebruiken in de EOS R6 … big smile! Hoewel je iets inboet op capaciteit (ca. 15-20%)

Zijn grillen en nukken
Zijn er dan ook minder fijne kanten aan een spiegelloze camera t.o.v. een DSLR?

Jazeker wel, neem bijvoorbeeld de accu. Doordat een DSLR minder gebruik maakt van de accu tijdens het fotograferen, zul je een stuk langer doen met de accu van een DSLR dan van een spiegelloze camera. Denk daarbij aan de digitale zoeker van een spiegelloze camera, dat feitelijk een tweede display is, alleen kleiner. De R6 heeft dus beduidend meer stroomverbruik dan mijn EOS 1Dx mark II of EOS 5D mark III.

Wat is ook al gemerkt heb is dat er sneller stofdeeltjes en andere vuiligheid op de sensor van een spiegelloze camera komt. Bij een DSLR beschermen de spiegel en de sluiter de sensor hier redelijk tegen. Na 3 maanden heb ik mijn EOS R6 al een keer moeten laten reinigen, terwijl ik dit met mijn EOS 1Dx mark II minder vaak hoefde te doen. Dit ondanks de zwaardere omstandigheden bij mijn sportfotografie.

Wat me wel al geruime tijd een beetje irriteert heeft niets met spiegelloze- of spiegelreflexcamera’s te maken maar is meer in z’n algemeenheid. Hoe onprettig vind ik nog altijd de vierkant aanvoelende linker onderkant van de meeste camera’s. Ik ben ervan overtuigd dat als deze een iets meer afgeronde vorm zouden hebben, de camera’s nog prettiger in de handen van een fotograaf zouden liggen.

Hoe zit het met de opvolger, de EOS R6 Mark II?
Ook al heeft Canon al een tijdje de EOS R6 mark II, mijn liefde voor de EOS R6 is nog altijd vers. En ik ben er nog niet klaar voor om deze in te ruilen. We leren nog steeds met elkaar om te gaan en werken eraan om het best mogelijke duo te worden. Zeker, de nieuwkomer heeft veel geweldige dingen te bieden en – natuurlijk – ik ben benieuwd naar zijn verbeterde prestaties.

Mijn standpunt
Drie maanden nadat ik in een nieuwe camera heb geïnvesteerd, heb ik zeker geen spijt. Ik heb een extreem hoge beeldkwaliteit en ik ben dol op wat ik in de nabewerking kan bereiken met mijn RAW-bestanden. Ik ben ook heel benieuwd om te zien waar de technologie naartoe gaat en hoe ik door de jaren heen mijn uitrustingscollectie kan blijven upgraden (RF lenzen) en uiteindelijk nieuwe camerabehuizingen - vertel het alsjeblieft nog niet aan mijn maatje de EOS R6). In het begin was het een aardige investering, maar ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat het voor mij toch elke cent waard is.

De keuze tussen spiegelloos gaan of bij een DSLR blijven, zal uiteindelijk afhangen van jouw beurs, comfortniveau en specialiteit. Als je een reisfotograaf bent die er waarde aan hecht om licht en mobiel te blijven, zijn spiegelloze camera's wellicht de beste keuze. Aan de andere kant geeft een avontuurlijke fotograaf die op zoek is naar robuuste duurzaamheid en een lange batterijduur wellicht de voorkeur aan een DSLR.

Naarmate de tijd verstrijkt, wordt de kloof tussen de twee systemen echter steeds kleiner. Terwijl spiegelloze camera's ooit moeite hadden om de autofocusmogelijkheden van een DSLR te evenaren, zijn ze sindsdien met grote sprongen verbeterd. Terwijl fabrikanten blijven investeren in spiegelloze systemen, hebben ze zelfs opties kunnen bieden die die van een gemiddelde DSLR overtreffen, zoals oog-AF-tracking voor wildlife-, honden- en sportfografen.

Tegenwoordig is het moeilijk om met beide systemen fout te gaan. Als je vertrouwd en tevreden bent met jouw bestaande DSLR, en niet tegen beperkingen aanloopt, is het misschien niet de moeite waard om al je spullen over te zetten naar een ander systeem. Als je daarentegen graag over de nieuwste uitrusting beschikt, is spiegelloos misschien de beste keuze. Dit systeem met nieuwe technologieën ontwikkelt zich in rap tempo.

Ieder z’n eigen mening
Dit verhaal is heel persoonlijk. Een andere fotograaf zou zijn/haar ervaring over de overstap van DSLR naar spiegelloos kunnen opschrijven en een totaal andere ervaring kunnen delen.

De behoeften van mij zijn niet de behoeften van een ander. Ieder van ons heeft een unieke achtergrond en stijl. Met elk type camera kun je geweldige foto’s maken ... En wat het verschil maakt, is wie de camera vasthoudt of de kwaliteit van je lens. Een nieuwe dan wel betere lens aanschaffen is dan vaak slimmer dan een nieuwe camerabody kopen.

Huub Keulers
25 maart 2024

https://huubkeulers.nl/

Bedrijven zien steeds vaker de waarde van goede portretfoto's van directie en personeel op hun website en bij persoonlijke communicatie, zodat de klant letterlijk een gezicht heeft bij de organisatie. In het kader van dat besef kreeg ik onlangs opdracht om een groot aantal medewerkers op locatie te fotograferen.

De sessie vond plaats bij de opdrachtgever op kantoor. In de centrale hal bevindt zich een mooie groene (mos)wand en gezien de werkzaamheden van het bedrijf wilden ze dit graag in de foto’s terug zien.
Bij een dergelijke opdracht overleg ik altijd eerst met de opdrachtgever. Wat zijn de wensen?
En naar aanleiding daarvan maak ik dan een soort ‘lichtplan’. Dit hoeft niet perse op papier, maar ik denk er dan altijd wel over na hoe ik dit aan ga pakken. Het doel is dan ook om van elke medewerker een identiek portret te maken, dezelfde stijl is dan echt belangrijk!

• Hier zie je het resultaat, zo krijg je een mooie eenduidige stijl.

Het gebruik van flitslicht op locatie
Ik gebruik bij dergelijke opdrachten dan ook altijd flitslicht, zo heb ik het licht altijd in de hand en ben ik zelf ‘in control’.
Bij deze foto’s maakte ik gebruik van twee flitslampen:
● één voor de belichting van de personen. Deze staat staat een stukje rechts naast mij. Dit is de Godox AD 600Pro, heel vaak mijn hoofdlamp.
● één voor de belichting van de achtergrond: Deze staat achter de persoon en dit is de Godox AD200Pro, hierop heb ik een ronde lamp geklikt, zodat het een mooie ronde lichtbundel geeft.

• De opstelling van de flitsers

Positionering van de personen
De te portretteren personen laat ik, zoals je ziet, altijd (voor de kijker) een tikkeltje naar rechts draaien. Dit is een detail, maar werkt voor het gebruik voor op LinkedIn altijd goed. Dan staat de persoon namelijk naar zijn/haar pagina toegedraaid. Dit geeft een fijnere kijkrichting. Als de persoon de andere kant opgedraaid staat dan kan dat een iets afstandelijk beeld opleveren (op LinkedIn in ieder geval), omdat je dan met de rug naar je content staat. Dit is een detail, maar als je er op gaat letten dan zie je dat duidelijk. Ga maar eens naar je LinkedIn feed en scroll er doorheen, dan snap je wat ik bedoel.

• Het resultaat van het gebruik van 2 lampen: 1 op de persoon en 1 op de achtergrond.

• Bij deze foto zie je het belang van de flitser achter de persoon, gericht op de achtergrond. Bij deze foto ging deze niet af en is de achtergrond niet herkenbaar. Ook is dan het ‘gevaar’ dat het haar van de persoon wegvalt in de achtergrond. Het resultaat is dan ook gelijk een stuk anders.

Instellingen en apparatuur
Voor de meeste portretten die ik schiet in deze stijl gebruik ik ongeveer dezelfde instellingen en apparatuur. Eerder heb ik het al gehad over de flitsers. Dit setje gaat bij elke opdracht mee en zit standaard in mijn fotografiekoffer. Ik gebruik de Think Tank Airport takeoff. Een super handige koffer, waar het gootste deel van mijn apparatuur in past.
Ik fotografeer met de Canon EOS 5D Mark III (2x) en gebruik voor portretfotografie over het algemeen 85mm. Ik vind dit een heerlijk brandpuntsafstand. Je beeld wordt iets 'in elkaar geduwd' en de achtergrond wordt al snel mooi onscherp.
Bij deze foto’s gebruikte ik de volgende instellingen:
• f/4.5
• 1/200 sec
• ISO 160
• f=85mm

Door deze instellingen heeft het daglicht (wat hier op locatie wel aanwezig was) geen invloed op het uiteindelijke beeld. Het flitslicht bepaalt dan 100% de belichting van mijn beeld en dat zorgt ook voor de continuïteit in het beeldkarakter.

Over de auteur:
Jasper Hof is professioneel (full-time) fotograaf en werkt 100% voor bedrijven. Een van de opdrachten die hij veel doet is de portretfotografie voor bedrijven. Van 1 persoon (bijvoorbeeld directie) tot aan het gehele personeelsbestand van 200+ medewerkers.

Als leerkracht in een zesde leerjaar (groep 8) van het Belgische basisonderwijs heb ik 10 jaar geleden besloten me te engageren voor een opleiding fotografie van drie jaar. Op dat moment had ik nooit durven dromen dat dit voor mijn job als leerkracht ook een meerwaarde zou zijn. Ik geef tijdens de lessen muzische vorming namelijk met veel plezier les over fotografie, vooral als ik kijk naar de beelden die de leerlingen maken. Het geeft een enorme voldoening om je passie door te geven op je leerlingen. Enkele van mijn oud-leerlingen zijn zelfs fotografie gaan studeren. Ondertussen geef ik ook fotokampen en workshops.

Belangrijke reden om fotografie in mijn lessen te betrekken, is dat het niet alleen de creativiteit van de kinderen prikkelt en ze beter naar de wereld om hen heen laat kijken, maar ook omdat het de onderlinge samenwerking en communicatie stimuleert. Kinderen zijn snel weg met smartphones, tablets en multimedia. De handelingen lijken de dag van vandaag wel mee aangeboren. Waarom hen dan niet stimuleren om al deze media op een creatieve manier te leren gebruiken? Creativiteit draagt bij tot een toekomst met een groter doorzettingsvermogen en meer durf. Creatieve mensen vinden gemakkelijker oplossingen bij bepaalde problemen. Ze hebben doorgaans ook een groter inlevingsvermogen.

Kinderen zijn van nature zeer creatief, want alles wat ze doen en zien is nieuw. Ze gaan onze wereld tegenaan vol nieuwe ideeën. Maar jammer genoeg worden ze tegenwoordig afgeremd in deze creativiteit, omdat we hen onvoldoende stimuleren en ze overlaten aan individueel ‘kant-en-klaar’-vermaak op telefoon en tablet. We moeten kinderen en jongeren dus uitdagen in dat creatief aan de slag gaan.
Samen met kinderen en kleinkinderen foto’s maken is daarvoor een goed instrument en zorgt tevens spelenderwijs voor meer begrip en voor een sterkere onderlinge band. Om onderwijskrachten, ouders en grootouders daarbij te helpen heb ik twee boeken geschreven: ‘Zeg eens cheese’, de beste fotografietips voor kinderen en het boek ‘Fotogenie’, tips voor magische fotografie.

In het boek ‘Zeg eens cheese, de beste fotografietips voor kinderen’ wordt op een eenvoudige manier uitgelegd want composities zijn. Je ontdekt hoe leuk fotografie is, maar vooral hoe mooi de wereld om je heen eigenlijk is. Met handige tips, leuke opdrachten en geheime trucjes kan jezelf aan de slag. Voor wie zich helemaal kan vinden in het uitleven en experimenteren met een fototoestel, is ‘Fotogenie, tips voor magische fotografie’ een echte aanrader. Je gaat op avontuur in je eigen creativiteit. Je ontdekt de magie van de natuur en de magie van je eigen verbeelding. Je leert het wonderbaarlijke zien in alledaagse dingen. Je zet je eigen wereld op z’n kop, je maakt je eigen cameralenzen, je ontdekt niet alleen hoe mooi muziek klinkt maar ook hoe mooi muziek eruitziet, je speelt met een glazenbol en nog veel meer.

Meer informatie en bestellen: klik hier.	Meer informatie en bestellen: klik hier.

Dankzij deze boeken kan je als leerkracht samen op avontuur met je leerlingen. Ouders en grootouders kunnen met de kinderen experimenteren tijdens leuke gezinsuitstapjes en creëren de mooiste herinneringen. Ontwikkel samen een oog voor detail en laat jullie verbazen hoe mooi de wereld er door de ogen van een kind uitziet.

Ellen de Decker

December 2019

Meer info op: www.ellendedecker.com

Van EOSzine kreeg ik de mogelijkheid om met de Canon RP op stap te gaan met in de tas bovendien de EOS RF 24-105mm 4L IS en de EOS R EF-adapter om mijn eigen lenzen, EF- én EF-S, te kunnen gebruiken. Een kort verslag van mijn ervaringen als EOS 80D-gebruiker.

Algemeen
Als ik de camera vergelijk met mijn Canon EOS 80D voelt hij een stuk lichter en ligt goed in de hand met de extra extensiongrip. Met de RF 24-105mm 4L IS er op heb ik foto's gemaakt in Rotterdam. De autofocus werkt prima, is snel en goed scherp. Ook heb ik via het schermpje het scherpstelpunt verschoven met mijn duim (Touch AF) wat ook goed werkt en heel handig is als je snel een ander focuspunt wilt hebben. In de zoeker zie je het focuspunt gelijk terug.
De ISO heb ik ingesteld van 100 tot 1600 en was blij verrast dat ruis bijna niet aanwezig is in vergelijking met de EOS 80D. De instellingen kan je gemakkelijk wijzigen op het touchscreen schermpje en de belichtingscompensatie kan je snel aanpassen met de ring aan de voorzijde van de lens.

Macro
Het meest benieuwd was ik naar hoe de camera presteert samen met mijn EF 100mm f/2.8 USM. Full-frame is voor mij erg wennen, omdat ik dichter op mijn onderwerp moet zitten en als dat een actieve vlinder is, is dat een echte uitdaging. Omdat ik een vaste hand heb, doe ik dat het liefst al kijkend door de oogzoeker met handmatige scherpstelling. Het is me wel gelukt en ik denk dat het altijd wel heel lastig blijft zo ook met mijn EOS 80D.
Ook heb ik geprobeerd te volgen via het LCD-scherm, maar is moeilijk omdat het zo snel gaat en je onderwerp uit het beeld vliegt. Je bent dan ook je compositie kwijt en die vind ik minstens zo belangrijk.

Als het gaat om een stilzittende libel gaat dat feilloos met de digitale zoeker (EVF) en ook via je schermpje met uitvergroten. Omdat ik vaak met tegenlicht fotografeer, valt het licht er niet zo op. Ook met statief geen probleem net zoals met live-view op de spiegelreflexcamera. Daarbij is het kantelbare schermpje ideaal. In het geval van bewegende onderwerpen is het heel fijn dat je gemakkelijk een hogere ISO kan gebruiken met korte sluitertijden om bewegingsonscherpte te voorkomen.

Meervoudige belichting in EVF Wat super handig is dat je met meervoudige belichting door de zoeker gelijk ziet hoe de beelden over elkaar heen komen in plaats van alleen op het schermpje zoals bij de DSLR. Je kan het dan zo uit de hand doen. Heb ik ook gedaan met de foto van de libel.

Conclusie
Mijn conclusie is dat ik heel tevreden ben over de resultaten en het werken met de EOS RP went snel. Wat het aantrekkelijk voor mij maakt voor macro, is het grote verschil in ruis bij hogere ISO-waarden. En lichter in gewicht is ook heel prettig. Ik heb er wel over gedacht om de overstap te maken naar full-frame toen de EOS R uitkwam, maar die ga ik op dit moment nog niet maken, omdat ik voor macro liever toch géén full-frame wil gebruiken. Daar komt bij dat aan de lenzen toch een behoorlijk prijskaartje hangt en ik met mijn huidige lenzen EF-S 10-22 mm, EF 24-70 mm 4L IS, EF 70-200mm 4L IS II, EF 100mm 2.8 en de EF 100-400mm 4-5.6L IS nog prima uit de voeten kan samen met de Canon EOS 80D.
Misschien dat ik de nieuwe EOS M6 mark II overweeg. Die is spiegelloos (met optionele EVF), is compact, is APS-C, heeft meer pixels (32 Mp) en interessant geprijsd. Dus het beste van twee werelden. Of misschien eerst een nieuwe macrolens? De EF 100mm 2.8L IS is momenteel een heel interessant alternatief voor mijn aloude EF 100mm 2.8. Het wikken en wegen is dus nog niet voorbij 😉

Graag wil ik Pieter Dhaeze nog hartelijk bedanken voor de mooie kans om met de EOS RP te werken en ook een dagje op pad te gaan met de EF 100mm 2.8L IS.

Teuni Stevense
https://500px.com/teuni

Met de digitalisering van de fotografie is werkelijk alles op fotografiegebied bereikbaar voor iedereen. Zelfs de kleinste toestellen kunnen zowat alles, ook timelapsen. Ooit had je nodig een bulkopzetstuk van 250 opnamen met motordrive, nu maak je een timelapse met een kleine Powershot A430.

Toen ik er mee begon te experimenteren, en nog steeds doe, was het gebruik van EOS Utility wel omslachtig en dan zo’n grote laptop! En niet spannend, want de huizen aan de overkant waar niks gebeurde. Veel camera’s hebben die timelapse functie dezer dagen volledig ingebouwd.

Toen ik overstapte van een compactcamera met timelapse naar een spiegelreflex (EOS 1100D, want ik had nog lenzen van de EOS 300), moest ik echter een timer-ontspanner aanschaffen, want timelapse was niet ingebouwd. Daarna volgde de EOS 1200D. De eerste timelapses waren vanaf een vast standpunt.

Een eigen slider bouw je van alu-profielen, een draadeind M10 en een 12v DC motortje uit Hongkong (klik hier). Of met PVC-buizen (klik hier).

Zelf bouwen is een hoop gereken met overbrengingstandwielen, snelheden en afstanden. De bruikbare afstand is ca. 95 cm en die wordt in circa 4 uur en 30 minuten afgelegd. Je ziet bij die snelheid bij sterrentimelapsen geen bewegingsonscherpte bij opnames van 30 seconden, dan alleen van in de wind wuivend gras, vliegtuiglichtsporen of voorbijtrekkende wolken. Vanaf sluitertijd 45 seconden beginnen sterrensporen te trekken. Een slider kun je gebruiken als een zoom, waarbij de camera gericht is in de lengte van de slider.

YouTube staat vol met clips over hoe een eierwekker tot een eenvoudige panoramische module om te bouwen. Niet erg stevig, maar net voldoende voor een compactcamera. Soms moest je met de hand helpen (klik hier). In combinatie met de slider heb je zo lineaire en circulaire beweging tot je beschikking.

Voor een zwaardere DLSR vond ik twee goedkope professionelere opties wat betreft panoramisch timelapsen: Astro van Mindarin (klik hier) en Syrp Genie Mini (klik hier). Natuurlijk ook een boel ingewikkelde eigenbouw op YouTube. Ik koos voor Syrp Genie Mini. De Genie mini kan via een app links- en rechtsom, shoot-move-shoot of continue . De Astro is volledig handmatig en zonder app te bedienen en meer geschikt voor wie basic wil blijven. Astro was ook alleen maar verkrijgbaar via inschrijving op Kickstarter.

Als je de statiefkop 90 graden kantelt en een extra statiefkop gebruikt kun je het zenit volgen of iets over de kop laten gaan met behulp van de tilt mogelijkheid (klik hier). Zet wel Auto-roteren op UIT.

Je kunt er mooie panorama’s van pleinen of de natuur mee maken. Het geeft meer levendigheid aan een clip dan een gefilmd panorama, door het verschil in snelheden van landschap, wolken of mensen en dieren en omdat de snelheid van alles als het ware wordt opgevoerd. Of het nu een ondergaande zon (klik hier)  is of een sterrenhemel die voorbij trekt. Ik heb er timelapses mee gemaakt van het verdwenen beroemde Draaiend Huis op de Hasselt-rotonde in Tilburg. Het Draaiend Huis is natuurlijk een gigantisch groot panoramische gadget (klik hier).

In de avond of nacht in de sneeuw zet ik de witbalans op zon (klik hier). Als de lucht onbewolkt is en je hebt wat maan of een volle maan, dan heb je door de weerkaatsing op de sneeuw veel licht. Kleed je warm aan: thermobroek onder je lange broek, enkele t-shirts over elkaar en handschoenen. Een thermoskan warme koffie of iets dergelijks en wat te lezen en een hoofdlampje. Ook op een zomeravond kan het ‘s nachts flink afkoelen.

Bij het instellen van je camera moet je niet over het toestel of voor langs de lens ademen; je lens beslaat veel eerder. Handig is een camera met kantelbaar scherm voor het bepalen van je compositie onder een vervelende hoek en om je instellingen te regelen. Zoek plekken uit waar interessante zaken spelen, misschien kom je tot een leuke compositie van snelheden. Probleem kan wel eens de witbalans zijn als over langere tijd de wolken definitief voor de zon komen. Bij langere tussentijden heb je wel de tijd die te veranderen.
Een variabel grijsfilter verlengt sluitertijd en geeft aan water en elke andere beweging een sluiereffect overdag (klik hier). Bij trage bewegingen, zoals wolken gebruik je lange tussenpozen en bij snelle bewegingen zoals auto, water en dergelijke korte tijden tussen foto’s.

Een andere vorm van timelapse is de hyperlapse. Het statief verplaatsen over grotere vaste afstanden, naar of voorbij een onderwerp, de camera richtend op een vast punt (klik hier). Of elke dag op exact hetzelfde tijdstip op exact dezelfde plek een scherpstelpunt van de camera gericht op het exact hetzelfde punt. Na 365 dagen heb je genoeg materiaal voor een timelapseclip van circa 10 seconden op snelheid 30 beelden per seconde. De langzaamste afspeelsnelheid bij weinig foto’s ligt zo ongeveer op 15 beelden per seconden (klik hier).

Als timelapse-bewerkingsprogramma’s is er de volgende software: Moviemaker, Adobe Premeire, Time Lapse-tool, LRT Timelapse in combinatie met Adobe Darkroom, en onder Linux KdenLive (klik hier).

De meeste van mijn timelapses staan op YouTube. Ga eens kijken (klik hier). En probeer het zelf ook eens. Gewoon doen!

Jacques Willemen

Deze blog schrijf ik - vanuit mijn eigen ervaring - als hulp voor enthousiaste amateurfotografen die graag een stap verder willen komen met hun fotografie. Sinds 2014 ben ik fanatiek bezig met het uitoefenen van mijn passie. In de beginjaren was mijn blik vooral gericht op andere fotografen, die ik als voorbeeld stelde voor mezelf. Hoe lukte hun het om altijd maar de mooiste foto’s te maken en te publiceren? Waarom lukte mij dat niet?

Na het volgen van een workshop begonnen mijn ogen open te gaan. Waarom keek ik naar andere fotografen? Wat was het wat mij aansprak in hun foto’s? Waarom wilde ik dat zelf ook? Het werd me al snel duidelijk dat er meerdere factoren bij kwamen kijken.

Een van de meest belangrijke factoren die je nodig hebt als landschapsfotograaf is de kennis van het weer en het leren lezen van weerkaarten. Nu zal ik daar niet teveel over uitweiden, er zijn al genoeg goede artikelen geschreven welke rol dit speelt in het bepalen van de locatie en de keuze om wel of niet er op uit te gaan.

Wat voor mij bepalend is geweest, is de ervaring die je opdoet in het veld. Simpel gezegd, de uren maken met fotograferen om te ‘snappen’ wat een foto mooi en goed maakt. Waarom werken bepaalde locaties niet? Natuurlijk is het tegenwoordig zo dat er veel gefotografeerd wordt op vaak dezelfde locaties. Het is prima om te kijken naar andere fotografen om inspiratie op te doen. De grootste valkuil is om ervoor te zorgen dat je niet gaat kopiëren maar je eigen 'ding' gaat doen.

Dit leer je door bewust met je fotografie bezig te zijn. Het totale plaatje moet voor jezelf gaan kloppen. Welke voorbereiding maak je om een locatie uit te zoeken met het licht waarvan jij denkt dat het het mooist is. Hoe ga je op zoek naar nieuwe locaties? Welke tijd kan en wil je daarin investeren? Het is niet alleen maar investeren in materiaal, maar wat belangrijker is om te investeren in je locatie database en het kunnen ‘lezen’ van de omstandigheden die je nodig hebt om tot de ultieme foto te komen.

Zodra je dit onder de knie gaat krijgen moet je ook gaan nadenken om jezelf te gaan promoten. Voor mij is dat misschien wel het moeilijkste geweest. Je gaat je eigen website maken, je maakt gebruik van social media als Instagram en Facebook en tal van andere platformen om je foto’s te laten zien. Wees hierbij kritisch. Laat alleen je mooiste werk zien. Alleen dan val je op in de grote massa.

Na drie en een half jaar was voor mij de tijd aangebroken om de volgende stap te gaan zetten. In het afgelopen jaar werd er vaker gevraagd of ik ook workshops gaf. Ik had daar nog nooit over nagedacht. Ik heb in het verleden zelf twee keer een workshop gevolgd en kwam daar altijd weer gemotiveerd vandaan. Ik ervoer dat als echte eye-openers en een zetje in de goede richting. Waarom zou ik dat zelf niet gaan proberen? Wat is er mooier dan je kennis over te dragen en cursisten met hetzelfde zetje in de goede richting weer naar huis te laten gaan?

Nu ben ik iemand die het graag goed wilt regelen. Ik heb me laten inschrijven bij de KvK en moet tegenwoordig omzetbelasting aangiftes doen. Het resultaat is dat bij je passie ook nog een hele administratie komt kijken. Maar het opent ook deuren. Je bent nu aantrekkelijker voor bedrijven en gemeentes om mee samen te gaan werken. Je kan op de officiële manier zakendoen en facturen sturen.

Het komt erop neer, wil je een volgende stap maken, blijf dan bij jezelf en blijf erin geloven. Haal inspiratie uit het werk van andere fotografen, maar kopieer ze niet. Beoordeel alleen je eigen werk; daar heb je invloed op. Investeer tijd in het fotograferen en draai je uren in het veld. Heb je eenmaal je eigen stijl ontdekt blijf die dan ontwikkelen en perfectioneren en deel je resultaten. Zorg ervoor dat je eruit springt en zichtbaar bent. Soms moet je over een “psychologische” barrière stappen en actie ondernemen om in gesprek te komen met bedrijven aan wie je je foto’s wilt verkopen of een samenwerking wilt aangaan. Zodra je bereid bent om die stappen te zetten zal je zien dat fotograferen nog leuker wordt!

Succes!

Arjen Noord

Mei 2018

www.arjennoord.nl

In de landschapsfotografie hebben we het vaak over het plannen van een shoot aan de hand van de weersvoorspellingen. Met alle informatie die beschikbaar is via internet, apps en je eigen weerkennis is de kans op een geslaagde foto dan redelijk groot.

Mijn routine is dat ik vier of vijf dagen van te voren ga kijken wat de weersvoorspellingen zijn voor een bepaalde locatie waar ik wil gaan fotograferen. Deze termijn is redelijk betrouwbaar wat betreft de voorspellingen.

Vrijdagavond 12 mei 2017 was zo’n avond die lastig te voorspellen was. Er zat de hele dag al behoorlijk wat dynamiek in de lucht, wat een terdege voorbereiding complex maakte. Dit was zo’n avond dat “nowcasten” belangrijk was. Met dit soort omstandigheden blijf ik het liefst dicht bij huis. Niet dat ik bang ben voor slecht weer, maar vanuit mijn woonplaats kan ik binnen 20 minuten verschillende soorten locaties bereiken waarbij ik niet hoef uit te kijken naar geschikte composities.

Een van die locaties is de Zaanse Schans. Vanaf 20.00 uur heb ik continue op de Weather Pro app gekeken in combinatie met Buienradar. De zon zou die avond om 21.25 uur ondergaan, dus het was belangrijk dat uiterlijk vanaf 20.45 uur de zon de mogelijkheid zou krijgen om zijn laatste licht van die dag door de bewolking te laten schijnen.
Ik kwam om 20.30 uur aan op de Zaanse Schans en heb eerst 10 minuten onder een brug moeten schuilen i.v.m. een wolkbreuk. De wind kwam voornamelijk uit het zuidwesten, en als ik die kant op keek zag ik wat gaten in de bewolking komen. Ondanks de regen kwam er toch een lach op mijn gezicht.
Nu was het zaak om zo snel mogelijk te gaan schakelen. Onder de brug had ik mijn camera al op het statief gezet, filterhouder voor de lens gedaan, zodat ik alleen nog maar het statief hoefde neer te zetten en de camera hoefde in te stellen. Ondertussen was de lucht al behoorlijk aan het kleuren. Geel, oranje, paars en diepgrijs van de wegtrekkende bui.

Terwijl ik bezig was met een standaard compositie trok mijn oog naar het Oosten. De wegtrekkende bui werd beschenen door de ondergaande zon en er vormde zich een regenboog.
Snel het statief weer opgepakt - je weet nooit hoelang de regenboog blijft bestaan - en gelopen naar een overzichtscompositie. Als je snel moet werken is het altijd fijn dat je op een locatie bent waarbij je de composities al kent en weet dat ze werken. Bonus in dit geval was dat de regenboog ‘aangewezen’ werd door een wolkenformatie en de weg. Hierdoor kwamen alle elementen voor een interessante foto samen. Door de kleuren en het warme licht werd het een schilderachtige foto. Ik heb ervoor gekozen om iets onder te belichten om de sfeer van het moment vast te leggen.

Normaal gesproken krijg ik dan de rust in mijn systeem en kan ik meer genieten van het moment. Terwijl ik om mij heen stond te kijken en de volgende bui alweer zag naderen, ontpopte zich een geweldig schouwspel boven mijn hoofd. Inmiddels stond ik op een andere plek en kon met geen mogelijkheid een compositie vinden waarbij ik de stralen in de lucht kon combineren met een mooie compositie. Besloten om een panorama foto te maken van 5 verticale foto’s zodat ik het meeste van de lucht in het beeld kon krijgen.

Terug in de auto zat ik te denken hoeveel geluk ik eigenlijk heb gehad. Ja, alles kwam op precies het goede moment samen. Was dit te plannen of heb ik gewoon geluk gehad? Ik denk dat het een combinatie van beiden is. De geluksfactor is dat de bewolking precies op het juiste moment open breekt en dat de naderende bui precies lang genoeg heeft gewacht om mij de foto’s te laten nemen. Planning was dat alle spullen al klaar stonden en ik binnen twee minuten in mijn auto zat om naar de locatie te rijden. Ik wist dat dit kon gebeuren. Het enige dat je moet doen is er klaar voor zijn en er staan, het weer doet de rest ;)

Arjen Noord

www.arjennoord.nl

In 1987 wilde ik samen met mijn echtgenote een reis maken naar Zuidoost-Azië. Nadat we al veel van Europa en Noord-Afrika hadden gezien (steeds per auto met een vouwtent of caravan) boekten we begin 1987 een rondreis naar Singapore en Indonesië.

Tot dat moment fotografeerde ik achtereenvolgens met een Zenith E (in 1975 gekocht in Ceuta, een van de Spaanse enclaves in Marokko) en een Ricoh KR-5. Beide volledig handbediende spiegelreflexen, om het fotograferen aan de basis te leren. We zouden half juli vertrekken. Op tijd realiseerde ik me, dat je uiteraard wel een goed en snel fototoestel nodig hebt.

In 1987 was autofocus op een spiegelreflex nog niet vanzelfsprekend. Op dat moment waren er maar twee merken die een consumentencamera in het assortiment hadden met autofocus, de Nikon F501 en de Minolta 7000. Mijn keuze was eigenlijk al gemaakt voor de Minolta, vanwege zijn goede recensies. Mijn fotohandelaar in Sittard vertelde mij echter over een sensationele nieuwe camera van Canon, waarvan hij binnen twee weken een exemplaar zou gaan ontvangen. Hij adviseerde me derhalve nog even te wachten met de aankoop.

Na het bericht dat hij het toestel had ontvangen, toog ik direct naar de handelaar. Bij het vastpakken van de nieuwe EOS 650 was ik eigenlijk al verkocht, dat was duidelijk een goed advies geweest van de handelaar. Wat een fijne en degelijke grip had dit toestel. Hier had je echt iets vast. Ook de specificaties logen er niet om. Deze had zelfs een motorwinder voor 3 foto’s per seconde. De EOS  werd dan ook mijn keuze. Ik kocht er meteen een mooie (bijbehorende) zoomlens en flitser bij, de EF 35-105mm f/3.5-4.5 en Speedlite 300EZ. Alles bij elkaar niet goedkoop. Ik geloof dat ik ongeveer 1200 gulden moest betalen. Heel veel geld in die tijd.
Bij thuiskomst direct gaan testen en vervolgens foto’s laten ontwikkelen (duurde 1 week voor je de foto’s terug had), nogmaals testen, ontwikkelen, enzovoort. Tevreden met de resultaten kon de reis wat mij betreft beginnen.

Half juli vertrokken we eindelijk. In onze groep zaten een paar mensen met enige foto-ervaring. De meeste met een spiegelreflex, maar ik was de enige met autofocus.
De ‘fotografen‘ trokken al snel met elkaar op om de mooiste plaatjes te schieten. Als zich plotseling iets aanbood om snel een foto van te maken, dan waren zij vaak te laat. De compositie bepalen, belichting en sluitertijd instellen en ook nog handmatig scherpstellen duurde vaak te lang.  Mijn Canon 650 was dan razendsnel. Ik hoefde alleen de beelduitsnede te bepalen en schieten maar. Zeker bij het fotograferen van mensen op straat gold dit voordeel heel erg. Zelfs met één hand kon ik zowel de schuifzoom bedienen en ontspannen. Mijn medereizigers maakte ik menig keer jaloers.

Tijdens deze reis heb ik uiteindelijk 12 rolletjes geschoten, zo’n 430 foto’s. Dat aantal lijkt tegenwoordig helemaal niet veel voor zo’n reis, maar realiseer je dan wel dat elke foto bijna 1 gulden kostte. Exclusief de aanschaf van het rolletje. Daar werd je bepaald niet vrolijker van.
Elke foto die werd gemaakt moest meteen goed zijn, want zomaar 4 of 5 stuks maken om later de beste uit te zoeken was wel erg kostbaar. Bovendien zag je pas een week na thuiskomst de eerste resultaten. Op de resultaten had ik destijds weinig invloed. Het ontwikkelen liet nagenoeg iedereen doen in centrales waarbij de operator inschatte hoe mijn foto’s eruit moesten zien. 
Al met al ben ik 20 jaren - waarin ik de camera veel gebruikte - bijzonder trots en blij geweest met mijn EOS 650.  En ook nu, na dertig jaren, werkt alles nog 100%.

Met de komst van het digitale tijdperk kocht ik eerst enkele compact camera’s (van HP, Olympus en Samsung) maar uiteindelijk toch weer een EOS, de 1000D.  Na een paar jaar is deze vervangen door een 7D. Deze camera gebruik ik nog steeds met veel plezier.
Natuurlijk fotografeer ik nu anders. Nu maak ik meestal meerdere opnamen van een onderwerp (als het moet met andere instellingen), waarna ik op de computer de mooiste uitkies. Zeker bij snelle acties (autosport) gebruik ik de acht beelden per seconde die mijn 7D biedt met regelmaat. Ook kijk ik nu al direct naar het resultaat en hoef ik geen week te wachten. Bovendien is het ontwikkelen nu anders. Dat gebeurt niet meer buiten de deur, maar doe ik nu zelf met behulp van Lightroom en/of PS. Pas daarna kan ik definitief tevreden zijn.

Ondanks dat een gemaakte foto nu niet direct geld kost, merk ik dat ik toch behoudender fotografeer dan bijvoorbeeld mijn zoon, die met digitale fotografie is opgegroeid. Hij is ook met EOS besmet geraakt en fotografeert inmiddels met zijn derde toestel, een 7D mark II.

Mijn eigen uitrusting is in de loop der jaren ook gegroeid.  Bestaande uit diverse objectieven (EF 70-200mm f/4L  IS USM, EF-S 17-55mm f/2.8 IS USM, EF-S 10-18mm f/4.5-5.6 IS STM, een extender (EF 1.4x II), flitser (Speedlite 430EX II), statief (Sirui N2204X +  K-20X), diverse filters, vier verschillende tassen en nog een hele hoop andere accessoires en toebehoren.

Samenvattend moet ik gewoonweg vaststellen dat er nogal wat veranderd en verbeterd is in de loop der jaren, maar aan de kwaliteit van Canon EOS hoefde ik nooit te twijfelen.

Frans Donners

Er zijn veel manieren om een camera te te leren kennen maar deze keer heb ik echter gekozen voor een situatie waarvoor je niet meteen een sport- en actiecamera gebruikt. Ondanks dat de Canon 1DX ondertussen een opvolger heeft in de vorm van de 1DX Mark II schrijf ik toch regel-matig over de Canon 1DX Mark I. Vooral omdat met name de sport- en actiefotografen zullen overwegen om de 1DX als occasion aan te schaffen. Deze camera kom je op Marktplaats of als inruil bij fotowinkels tegen voor een prijs tussen de €3.000 en €4.000. Nog een aardig prijs-kaartje voor een gebruikte camera, maar mijns inziens toch zeker het overwegen waard is.

Woensdag 19 oktober j.l. togen mijn vrouw en ik naar Aken om een fascinerende expositie van Körperwelten met als thema “Eine Herzenssache” van Gunther von Hagens en Angelina Whalley te mogen aanschouwen. Geen snel bewegende onderwerpen deze keer maar een unieke collectie van meer dan tweehonderd authentieke menselijke preparaten, waaronder plastinaten van het volledige lichaam, organen en transparante lichaamsdoorsneden. 

Op deze expositie werd de nadruk op cardiologie en het hart (de motor van ons leven) gelegd. De plastinatietechniek is een baanbrekende konserveringsmethode die het mogelijk maakt om de complexiteit, de veerkracht en de kwetsbaarheid van onze lichamen en dieren in alle facetten te tonen. Door de verschillende doordachte poses zijn ze ook herkenbaar voor eenieder. Een zeer leerzame expositie voor alle leeftijden om mensen bewuster van hun eigen lichaam te maken en er daarom ook gezonder mee om te gaan en niet pas aandacht aan te besteden als ze ziek zijn.

Bij binnenkomst zagen wij tientallen rode vaten die ons direct duidelijk moesten maken hoeveel bloed ons hart enkel al in rust iedere dag rond pompt, te weten 7000 liter. Onze harten sloegen waarschijnlijk al iets sneller, want ondanks het vroege tijdstip waren er reeds veel bezoekers en stroomden er nog steeds binnen, het nodige in vitrines, veel mooie plekjes reeds bezet en last but not least was er weinig licht. Als ik zeg weinig licht dan bedoel ik ook echt weinig licht. Iedere keer als ik het licht van het bovenste cameradisplay activeerde keken mensen direct naar me. Een zaklamp zou erg handig zijn geweest maar deze slimmerik had daar natuurlijk niet bij stilgestaan.

Maar goed, dan maar in het bijna-donker fotograferen. Gelukkig waren alle objecten wel mooi verlicht met spotjes die een redelijk neutrale lichtkleur uitstraalden. Daar kwam ik na het maken van een testfoto al snel achter. Ondanks dit gegeven hadden we toch maar eerst een grijskaart bij ons eerste object geplaatst. Ik schrijf nu wel object en dat komt niet respectvol over want ooit was dit een levend persoon. Nu zat hij als een professioneel wielrenner op een sportfiets van zo’n 30 jaar terug. Hoe vreemd keken mensen trouwens toen ik met mijn lichtmeter bij deze, vast te vroeg gestorven man, het licht mat.

In deze donkere omgeving voelde ik me weer de soldaat die ik ooit in militaire dienst was met een luitenant die me schreeuwend mijn geweer in het donker in elkaar liet zetten. Je camera op statief plaatsen en instellen is niet bepaald handig in het donker.

 

Onder deze omstandigheden merk je echter hoe belangrijk goed gereedschap is. De Canon 1DX levert kwaliteitsfoto’s die je mag verwachten voor een camera met een prijskaartje van een goede tweede hands auto. Voor alle duidelijkheid; mijn auto en mijn Canon 1DX zijn beide tweedehands aangekocht.
Om dit artikel wat korter te houden benoem ik een aantal aspecten waar de Canon 1DX onder moeilijke lichtsituaties het verschil maakt en enkele verbeterpunten.

Enkele voor mij belangrijke pluspunten van de Canon 1DX:
• Op het moment dat je de 1DX vast hebt voelt het aan alsof hij met je hand samensmelt. Alle knopjes zitten bovendien op logische plekken waardoor ze ook in het donker snel en gemakkelijk benaderbaar zijn.
• Grote accucapaciteit. Ik heb met de 1DX nog nooit van accu hoeven te wisselen omdat hij leeg was. Met dit beest kun je de hele dag continu fotograferen, zelfs als je meerdere beelden per seconde schiet. De tweede accu die ik heb is puur uit zekerheid.
• Helder zoekerbeeld. Het beeld welke je door de zoeker ziet is in zowel heldere als donkere omstandigheden een verademing om mee te werken.
• De kwaliteit en precisie van het focussysteem van deze camera is absoluut geweldig, het ziet beweging en kleuren. Of het nu onder moeilijke lichtomstandigheden of bij snel bewegende onderwerpen, deze camera biedt waar voor zijn geld. De 1DX heeft zoveel voorinstellingen voor diverse situaties dat je er bijna een compleet boekwerk alleen al van kunt maken. (wat ook al gebeurd is)
• De kwaliteit van de foto’s die je met deze full-frame camera maakt is hoog, vooral als je je foto’s afdrukt. De prints zijn rijk aan kleur, helderheid en springen bij wijze van spreken zo van het papier af.
• Hoge-ISO / Laag ruisnivo. Wat heerlijk aan deze camera is dat je gemakkelijk met ISO 8000 kunt fotograferen zonder al te veel last van ruis te hebben. Dit is vooral handig als je niet wil of kunt flitsen.
• Op de achterzijde van de 1DX bevind zich een kleine joystick waarmee je heel snel en nauwkeurig een gewenst focuspunt selecteert. De locatie van deze joystick is perfect voor bediening met je duim.
• 100% view gemaakte foto. Door op de OK-button aan de achterzijde van deze camera te drukken kun je in één keer naar een 100% vergroting van je foto op het scherpstelpunt springen. Ideaal om heel snel de scherpte van je foto te beoordelen.
• Op het moment dat je het focuspunt van de 1DX verplaatst volgt de spotlichtmeter mee. M.a.w. je spotmeter is gekoppeld aan je focuspunt, iets wat heel handig is bij bijvoorbeeld tegenlicht fotograferen op het gezicht van een persoon die je niet in het midden van je foto wil hebben staan. Bij de meeste camera’s is de sportmeter enkel gekoppeld aan je middelste focuspunt.
• Voice-recorder. De 1DX heeft de mogelijkheid om bij iedere gemaakte foto een notitie in te spreken van max. 30 sec. Ideaal als je opmerkingen wil toevoegen aan enkele foto’s. De geluidsbestanden worden met dezelfde bestandsnaam in WAV-formaat opgeslagen.

Natuurlijk zijn er ook aspecten aan deze camera die ik liever anders had gezien maar welke camera is perfect. Wat ik mis bij de 1DX Mark I:
• Een echte stille modus. Als je met deze camera een bruiloft of in een serene omgeving als Körperwelten fotografeert zal hij altijd opvallen, zelfs in de stille modus. Ik heb het idee dat degene die deze camera ontworpen heeft iets aan de dove kant is. Je hoort het bedienen van de spiegel in in een rustige omgeving nog op 20 mtr. afstand, iets waar je zeker rekening mee moet houden. Je hebt als fotograaf dan zeker alle aandacht, iets dat ik niet wil. Een fotograaf wil liefst zo onopvallend als mogelijk fotograferen. Een elektronische sluitermode zou zeer welkom zijn geweest in deze camera.
• De meeste camera’s (inclusief Nikon) geven heel duidelijk tijdens het scherpstellen aan welke van de focuspunten je geselecteerd hebt. Je focus zou rood op moeten lichten. Deze versie van de Canon 1DX doet dit helaas niet. Als ik ergens op scherpstel wil ik wel heel graag weten waar mijn camera-focuspunt ligt. Volgens mij hebben ze dit gedaan omdat men bang is dat het rood oplichten van je focuspunt de lichtmeting beïnvloedt.
• Het gewicht. Deze camera weegt zoveel als een gemiddelde baksteen. Het ‘ding’ is zo zwaar dat je hem gemakkelijk als zelfverdedigingswapen kunt gebruiken. Handig maar niet de bedoeling als fotograaf, anders was ik wel politieagent of beroepssoldaat geworden, of als journalist in een oorlogsgebied. Een lichtere camera zonder concessies aan de kwaliteit te doen zijn mooi zijn. Het voordeel is echter wel dat deze camera door zijn gewicht stabieler in je hand ligt. Het is echter geen camera voor mensen met een fysieke beperking of voor de meeste vrouwenhanden.
• Het zeer snel kunnen wisselen van de belichtingsmodus tussen bv. matrixmeting en spotmeting. Deze situaties doen zich best vaak voor. Zou handig zijn als je de spotmeting kunt toewijzen een van de functieknoppen aan de voorkant van de camera.

Ik kan alleen maar zeggen dat als je het budget hebt de Canon 1DX je absoluut niet zal teleurstellen.

Het is een must voor fotografen die sport- en actiefotografie serieus nemen maar ook een camera die doet wat je mag verwachten als je evenementen als Körperwelten wil fotograferen.
Körperwelten reist rond de wereld en wordt continu geactualiseerd maar er is ook een permanente expositie in Amsterdam onder de naam Body Worlds met als thema The Happiness Project. Wij zijn in ieder geval zeer geïnteresseerd om ook daarvan al het moois van ons menselijk lichaam te genieten en te leren.

Huub Keulers
www.huubkeulers.nl

21 September ben ik een dagje over de Photokina gelopen (verslag: klik hier). Juist deze Photokina heeft me meer dan eens doen beseffen dat de wereld van de fotografie en video in een zeer rap tempo verandert. Fotografie en video zullen naar mijn idee steeds meer samenstelten tot één medium, die trend is al ingezet. De wereld van de Imaging vraagt steeds hogere resoluties, we willen steeds sneller onze gemaakte beelden met elkaar delen en het liefst zo eenvoudig mogelijk, op ieder moment en vanaf iedere locatie.

Waarschijnlijk hoeven we binnen niet al te afzienbare tijd zelfs fysiek niet eens meer op de locatie aanwezig te zijn om foto’s of video’s te maken. Dan is de hele wereld met elkaar verbonden via een netwerk van beeld vangende apparaten waarop je kunt inloggen. Wil je de Grand Canyon bij een mooie zonsondergang fotograferen of een foto maken vanaf de Eiffeltoren dan kan dat gewoon vanuit je woonkamer.

Nog verder in de toekomst zullen onze lichamen met allerlei innovatieve producten uiteindelijk meer en meer samensmelten. Foto’s of video’s maken met een camera in je handen is dan niet meer nodig. We fotograferen de wereld om ons heen dan misschien zelfs wel via contactlenzen. Knipperen met onze ogen is voldoende om een foto of 3D-beeld te maken en draadloos te transporteren naar een opslagmedium. Hoezo privacy en portretrecht? Nog vreemder wordt het als we onze herinneringen vanuit onze hersenen een fysieke vorm kunnen geven door er een uitgeprint 3D-model of hologram van te maken.

Nog niet zolang geleden zijn elektronica-leveranciers reeds samengegaan met fabrikanten van optiek (bv. Panasonic met Leica en Sony met Zeiss) waardoor deze bedrijven zich nog beter kunnen focussen op de toekomst en hetgeen de consument behoefte aan heeft. In mijn ogen zullen in de toekomst camera- en videofabrikanten gaan fuseren/samenwerken met innovatieve telecom- en smartphonebedrijven of zelfs met de medische wereld.  Science Fiction?? Wie had 20 jaar geleden gedacht, dat we met een telefoon kwalitatief prachtige foto’s kunnen maken en deze al binnen enkele tellen met de wereld delen, of dat we een Virtual Reality wereld kunnen binnenstappen!

DSLR-marktleiders als Canon/Nikon, watch your back! In het marktsegment van de spiegelloze systeemcamera hebben jullie nog een aardige inhaalslag te maken, dit ondanks de introductie van de mooie Canon EOS M5 of de Nikon 1 serie. Spiegelloze systeemcamera’s worden meer en meer voorzien van grotere sensoren, meer pixels, minder ruis bij hoge ISO’s en een steeds snellere autofocus. Steeds meer professionele fotografen die ik ken stappen over naar spiegelloze systeemcamera’s. Bij hen zijn Fujifilm, Sony en Olympus zeer in trek.
Op dit moment ben ik echter nog meer dan tevreden over mijn Canon EOS 1DX en mijn prachtig vergaarde lenzen assortiment, maar hoe lang nog?

De laatste stand die we bezochten was volgens mijn vrouw en onze vriendin de beste van de Photokina: Lume Cube, waar we door eigenaar Mornee Sherry getrakteerd werden op bier, Zwitserse kaas en een gezonde portie Zuid-Afrikaanse humor. De crew presenteerde in ieder geval een prachtig product, een klein en handzaam waterbestendig kubusje met een behoorlijke lichtbundel, die als continu licht gebruikt kan worden voor een video-, foto- en dronecamera om de omgeving uit te lichten. Mornee werkte voorheen als Hoofd Ontwikkeling bij Nik Software en MacPhun.

Slotwoord
Deze Photokina inspireerde en gaf ons in in ieder geval het gevoel door Utopia te lopen. Utopia is een niet bestaande perfecte wereld die ‘schreeuwt’ om werkelijkheid te worden. Een wereld waar Techniek, Emotie, Verbeelding, Inspiratie en Passie samen komen. Een wereld die je van binnen naar buiten kunt bekijken maar ook van buiten naar binnen. De wereld is rond en waard om te bekijken tot in de kleinste details.
Fotografen en videomakers zijn de regisseurs van hun eigen wereld geworden. Een wereld die ze zelf kunnen creëren door middel van nieuwe technieken op hard- en softwaregebied. De toekomst heeft oneindig mooie dingen voor ons in petto.

Huub Keulers
www.huubkeulers.nl

Waarom zou je dit blogbericht eigenlijk lezen? Alweer een review van een lens hoor ik je zeggen. Toch nodig ik je uit om mijn artikel tot je te nemen, want ik wil je heel graag enthousiast maken over deze fantastische lens mocht je hem nog niet in je bezit hebben. Waarom juist de Canon EF 85mm f/1.8 USM? Om de simpele redenen dat hij betaalbaar (€370), licht (425 gr), compact (71,5 mm), snel en stil is. Daarnaast levert hij superscherpe foto’s af zelfs bij een diafragma van f/1,8. In het algemeen is deze lens ideaal voor portretfotografie mede gezien zijn brandpunt, scherpte en prachtige bokeh. Hij is echter ook inzetbaar voor andere fotografiegebieden zoals close-up’s (niet te verwarren met macro, want dit is geen macrolens) of uitsneden van landschappen.

De vijfentachtig, oh wat hou ik van deze lens. Als ik de meeste van mijn lenzen, om de één of andere reden weg zou moeten doen dan zou dit een lens zijn die ik zeker in mijn cameratas zou willen hebben. Mede door het 8-bladige diafragma is het bokeh wat deze lens aflevert werkelijk indrukwekkend, zeker als je zijn prijskaartje in beschouwing neemt. Bokeh is trouwens een term die de kwaliteit van de achtergrond-onscherpte in een foto aangeeft. De ene lens geeft een wat mooier ‘romiger’ bokeh dan bv. een standaard kitlens (afb. 1)

Valt het je trouwens op dat ik niet de term L-glas gebruik bij deze lens? Voor degene onder jullie die niet bekend zijn met deze term, L-glas lenzen zijn Canon lenzen van topkwaliteit en herkenbaar aan de rode rand. Ik ben een groot fan van L-glas lenzen maar wat deze 85mm 1.8 betreft ……… in mijn ogen de beste in zijn soort. Ik heb de lichtsterkere 85mm 1.2 L-glaslens mogen uitproberen maar die lens is trager, zwaarder, groter en veel te duur in mijn ogen. Trouwens wie fotografeert er nu met een diafragma van 1.2 waar een wel zeer geringe scherptediepte van slechts enkele mm bij hoort (bij close-ups uitgezonderd)? Ik in ieder geval niet.

Vanaf het eerste moment dat ik mijn EF 85mm 1.8 lens gebruikte, werd ik steeds gepassioneerder en inspireerde hij me meer en meer. Er is iets met deze lens dat bij mij ook figuurlijk voor een klik zorgt. Deze lens maakt dat mijn foto’s meer tot leven komen, meer dan dat ik ooit had durven en hopen dromen. Mede door zijn geringe gewicht en compactheid is het ook een ideale reislens. Je zult me nooit zonder deze lens op een fotoshoot op locatie of reizen zien. Mocht je pas begonnen bent met fotograferen of deze lens nooit hebben kunnen uitproberen, dan kan ik je deze lens van harte aanbevelen.

De Canon EF 85mm 1.8 is een medium telefoto lens met een vast brandpunt (ook wel prime lens genoemd). Zoals alle lenzen met een vast brandpunt kun je er niet mee zoomen, iets wat in mijn ogen geen beperking mag zijn, want zoomen kun je ook met je voeten. Iets wat ook je gezondheid ten goede komt. In de jaren dat ik fotografeer, heb ik zeker ook ervaren dat een lens met een vast brandpunt je veel bewuster laat fotograferen.

Vertekening is bijna niet te zien bij deze lens. Vertekening zie je als een beeld niet overeenkomt met de werkelijkheid, waarbij een object op een foto er ton- of kussenvormig uit kan zien. Dit effect kan aan de randen van een foto meer zichtbaar zijn dan in het centrum. De Canon EF 85mm 1.8 heeft hier dus (bijna) geen last van. Wat me direct bij deze lens opviel was dat hij zeer scherpe foto’s levert, vele malen beter dan de gemiddelde kitlens of zelfs de duurdere en lichtsterkere zoomlenzen. (afb. 2). De optimale scherpte van deze lens krijg je bij een diafragma in het bereik van f/5.6-f/8.

Ook op het gebied van Chromatische Aberratie (CA) stelt deze lens zeker niet teleur. Voor de lezers die niet bekend zijn met dit fenomeen, chromatische aberratie zijn kleine lensfouten waardoor op de scheiding van donkere en zeer lichte delen van je foto een paarse of groene lijn zichtbaar is en met name daar waar de scherpte ligt. Dit verschijnsel zie je vaak alleen terug als je een foto 100% uitvergroot. Bij de Canon EF 85mm 1.8 is onder extreme omstandigheden slechts een minimale CA zichtbaar (afb. 3). Deze CA is echter in bijvoorbeeld Adobe Lightroom heel eenvoudig te verwijderen. Bij portretfoto’s is dit echter totaal geen punt mede omdat in deze foto’s vaak geen scheidslijn aanwezig is van zeer lichte en donkere delen.

Door middel van een klein schuifje dichtbij de lensvatting schakel je eenvoudig om van Autofocus (A) naar handmatige scherpstellen (M). Het draaien aan de rubberen focusring voor dit handmatig scherpstellen gaat soepel en snel.

Deze lens heeft echter geen IS (beeldstabilisatie), iets wat in mijn ogen niet nodig is gezien zijn snelle autofocus en mooie lichtsterkte. Ondanks het feit dat deze lens als sinds 1992 in het Canon arsenaal zit, bezit hij nog altijd een extreem goede kwaliteit. De lensfouten zijn minimaal maar verdwijnen al snel door bij f/2.8 te fotograferen.

Het enige dat ik jammer vind is dat de lens niet standaard geleverd wordt met een zonnekap. De Canon ET-65 III zonnekap zul je dus los moeten kopen. Dit zou je echter zeker moeten doen, al is het maar ter bescherming van je lens.

Resumerend waarom ik van deze lens hou:
• Klein en licht
• Zorgt dat ik bewuster fotografeer
• Snelle en accurate autofocus
• Waanzinnig scherp
• Een koopje voor de kwaliteit die hij levert
• Ideaal voor portretten, maar zeker ook geschikt voor andere onderwerpen
• Mooi contrast en kleurverzadiging
• Superstil
• Handmatige focus over hele scherpstelgebied
• Kortste focusafstand van slechts 85 cm, dus mooie close-ups

Hopelijk heb ik jullie ook enthousiast kunnen maken over de Canon EF 85mm f/1.8. Mocht je je het budget voor deze lens hebben kan ik alleen maar zeggen ……… aanschaffen, gebruiken en genieten van je foto’s!!!!

Ik wens iedereen, met of zonder deze fantastische lens, mooi licht en prachtige foto’s toe. Trek erop uit en zet je mooiste momenten om in blijvende herinneringen.

Huub Keulers
www.huubkeulers.nl

Nuttige links:
Specificaties Canon EF 85mm 1.8 IS USM (klik hier)
Review EF 85mm op EOSzine (klik hier)

Mocht je vaker fotografie blogs op het internet lezen of met andere fotografen gesproken dan heb je mogelijk weleens van de term ‘Back-Button-Focus’ (BBF) gehoord, of juist niet en is het pure abracadabra voor je. Geen nood, in beide gevallen zal je na het lezen van dit artikel exact weten wat BBF is, wat de voordelen ervan zijn, wanneer je het kunt gebruiken en hoe je BBF op je EOS-camera kunt instellen. Mij heeft het in ieder geval veel geholpen bij het maken van scherpe foto’s.

Stel je de volgende situatie voor: Je volgt een bewegend onderwerp door de zoeker van je EOS-camera, je drukt de ontspanknop half in om scherp te stellen en maakt tenslotte de foto. Vervolgens controleer je de scherpte van je foto op je display door 100% in te zoomen en wat blijkt je onderwerp is niet scherp. ‘Hoe kan dat nu denk je? Je had nog wel goed scherp gesteld en toch is je foto niet scherp waar hij scherp hoort te zijn. Vaak heb je helaas geen nieuwe kans om van dezelfde situatie wel een scherpe foto te maken. Met de BBF-methode kun je deze vervelende situatie echter voorkomen.

Wat is BBF?
Back-Button-Focus is niets meer of minder dan met een andere knop scherpstellen dan wat je normaliter met je ontspanknop doet. Deze ‘back button’ om scherp te kunnen stellen bevindt zich, zoals de naam al aangeeft, op de achterzijde van je camerabody en heet ‘AF-ON’. Is de BBF actief dan maak je gebruik van het middelste focuspunt. Met het scherpstellen via de ontspanknop van je camera zit er altijd een fractie van een seconde tijdsverschil tussen het scherpstellen en het werkelijk maken van je foto. De mogelijkheid bestaat dat je onderwerp net bewogen heeft en daardoor het scherpstelpunt niet meer op de plek ligt waar het eerst lag. Met de BBF-methode zal je dus altijd tijd winnen en kun je scherpstellen en tegelijkertijd afdrukken.

Wanneer BBF gebruiken?
Je kunt BBF in de verschillende focus methoden gebruiken. Gebruik je de ‘One Shot’ methode en drukt één keer op de Back Button (BB) dan blijft de focus vaststaan op je specifieke punt totdat je de BB wederom indrukt om opnieuw scherp te stellen. Dit is zeer toepasbaar indien je diverse foto’s wil maken met dezelfde compositie en focuspunt, zoals bv bij landschap of portretfotografie. Op deze manier hoef je je niet ongerust te maken dat de lens iedere keer opnieuw scherpstelt als je de ontspanknop indrukt.

Indien je Autofocus Servo (AI-Servo) gebruikt kan de BBF nog handiger zijn. Als je deze methode gebruikt zal de focus-motor van je lens continu aan het werk zijn en trachten je onderwerp te blijven volgen. Je zult mogelijk een aantal foto’s maken terwijl je deze focus tracking uitvoert. Stel nu dat je de BBF gebruikt en je volgt je bewegende onderwerp en plotseling komt iets anders tussen jou en je onderwerp. Met het focussen via je ontspanknop zal je lens te allen tijde trachten scherp te stellen op dat obstakel zodra je vinger de ontspanknop indrukt om foto’s te maken. Dit probleem zal zich echter niet voordoen indien je scherpstelt met de ‘back button’ van je EOS-camera.

De BBF scheidt de ontspanknop van scherpstellen. Komt er dus een ander obstakel tussen jou en je lens dan neem je eenvoudig je vinger van de ‘back button’ en je lensmotor zal stoppen en niet meer scherpstellen. Je kunt dus nog altijd foto’s maken maar zonder dat opnieuw scherp gesteld wordt. Op het moment dat het obstructie beweegt of uit beeld is kun je weer met de BBF opnieuw scherpstellen op je bewegende onderwerp.

Is BBF nu noodzakelijk? Nee, zeker niet, ik gebruik het omdat ik het uitgeprobeerd heb en het een methode vond die wel bij me past. Andere fotografen zullen er misschien niet snel aan kunnen wennen. Mij heeft deze methode van scherpstellen echter vrij snel overtuigd van de voordelen. Kijk zelf maar eens of deze methode bij je stijl van fotograferen past.

Instellen van de BBF
De exacte methode van instellen zal afhangen van je EOS-model maar doe je altijd via de custom functions van je cameramenu. Hieronder enkele camera-typen:
• Canon 1100D: C.Fn 7 (optie 1 of 3)
• Canon 600D: C.Fn 9 (optie 1 of 3)
• Canon 650D: C.Fn 6 (optie 1 of 3)
• Canon 60D: C.Fn IV-1 (optie 1, 2, 3, of 4)
• Canon 7D: C.Fn IV-1 (Custom Controls – Sluiter, AF-ON, AEL-knoppen)
• Canon 6D: C.Fn III-5 (Custom Controls – Sluiter, AF-ON, AEL-knoppen)
• Canon 5D Mark II: C.Fn IV-1 (optie 2 of 3)
• Canon 5D Mark III: C.Fn menuscherm 2 (Custom Controls – Sluiter, AF-ON, AEL-knoppen)
• Canon 1D X: C.Fn menuscherm 5 (Custom Controls – Sluiter, AF-ON, AEL-knoppen)

Alvast een paar tips:

• Sommige camera’s hebben de mogelijkheid om op hetzelfde moment zowel de BBF als ook de ontspanknop-focus actief te hebben. Overtuig je ervan dat enkel de BBF-methode actief is, anders heeft deze methode namelijk geen zin.
• Indien je een draadloze afstandsbediening hebt waarmee je ook kunt autofocussen, dan is de kans groot dat je camera niet zal scherpstellen als je de afstandsbediening gebruikt en BBF actief is. Ben je toch genoodzaakt om scherp te stellen én je afstandsbediening te gebruiken, dan zal je tijdelijk je camera moeten terugzetten op scherpstellen met je ontspanknop i.p.v. met je ‘back button’.

BBF is geen noodzakelijkheid maar een mogelijkheid die je kans op scherpe foto’s vergroot en je het leven als fotograaf iets gemakkelijker kan maken. Probeer het eens en kijk of het iets voor je is nu je de voordelen ervan kent.

Veel succes,

Huub Keulers

http://www.huubkeulers.nl
http://hs_fotografie.500px.com

Note 1: De lichtmeting van je camera zal altijd gebeuren via je ontspanknop en staat volledig los van het scherpstellen via de Back Button Focus.

NIET VERDER Oekraïne, arm, verward, ten einde raad. Stoel is geen stoel meer, stoel dient een ander doel, op straat, te midden van het vuil. Oekraïne, waar veel kinderen wel stoel maar geen kind kunnen zijn. Afgeschermd met een lint, tot hiertoe. En niet verder.

BLOEMPJE Ik verschuil me, achter de bloem op mijn gezicht. Verstop me, zoek een plek in deze bloemloze wereld, ben bang voor alles om mij heen, de leegte, het gemis, verdriet. De bloem wijst mij de weg, naar een betere wereld, een wereld zonder leegte, zonder het gemis, zonder verdriet. Mijn bloem, ‘vergeet me niet’.

VOLWASSEN Het gezicht van een volwassen kind, getekend door leed, verdriet, gemis. Moeder, drank en dood, Oma, drank, in leven. Vader, de ellende ontvlucht, op zoek naar een nieuw begin, alles achter zich latend, zelfs zijn kind. Zijn kind, dat toen volwassen werd.

VERKEERD ADRES ‘Welkom,’ zegt het Oekraïense hek, ‘kom binnen.’ ‘Speel,’ zegt het geschonken speeltoestel, ‘schommel en glij.’ ‘Ik ben je thuis,’ zegt het oude internaat, ‘ik zal voor je zorgen.’ Een broek, een trui, school en schrift, bed en eten. Kind, wat wil je nog meer? Ouderliefde zit niet in me, dat kan ik je niet geven, daarvoor ben je aan het verkeerde adres.

NIET GELUKT Een Oekraïner, een wees, Ivan is zijn naam. Opgegroeid in een kindertehuis, een internaat en nog een internaat. Het moment kwam dat hij op eigen benen moest staan, het zelf moest doen. Kreeg een baan, een vriendin, een kind zelfs. Raakte zijn baan kwijt, zijn vriendin, zelfs zijn kind. Sprong van een brug, stak zichzelf in brand om er een eind aan te maken. Het is niet gelukt.

SURROGAAT Een Nederlandse, een moeder, Wilma is haar naam. Opgegroeid in een warm en liefdevol gezin. Probeert warmte en liefde te delen, door te geven, aan wezen, zoals Ivan, Nataliya en Yura. Soms lukt dat, soms niet, soms even. Ziet zichzelf als surrogaat, een alternatief, een plaatsvervanger. Met alle liefde.

HOOP Oekraïne, vrijstaand huis, openhaardhout voor de deur, wasgoed aan de lijn. Landelijke omgeving, bomen rondom. Cementmolen naast de deur, een verbouwing is ophanden. Een serre wellicht, een eigen zwembad of gewoon een garage. Het weer zit wat tegen, het regent. Maar ooit zal de zon weer gaan schijnen. Toch?

GELOOF ‘Heb jij God misschien gezien,’ vraagt zij bezorgd, ‘ik kan Hem niet vinden.’ ‘Nee, ik heb hem niet gezien,’ zegt hij, ‘maar Hij is in de buurt. Geef me je arm, laten we samen op Hem wachten.’ ‘Hoe weet je dat Hij in de buurt is?’ vraagt zij opnieuw. ‘Geloof me,’ zegt hij, ‘Hij is even in gesprek.’

 

Fotografie: Anko Zwerver
Tekst: Jan Ebeltjes
Maart 2016
www.choe.nl
www.facebook.com/StichtingChoe/

Ik daag je uit jezelf uit te dagen!

Waarom?
Om de aarde een beetje beter te maken. Je hoort immers veel over de problemen waarin onze aarde verkeert. Serieuze problemen, met vaak een ingewikkelde politieke achtergrond. Problemen die jij en ik niet één, twee, drie de wereld uit kunnen helpen. Maar dat betekent niet dat we niets kunnen doen. We kunnen juist heel veel.

Hoe?
Vele handen maken licht werk. Daarom daag ik je uit eens in de spiegel te kijken en je eigen levensstijl onder de loep te nemen. Maak vervolgens een aantal ogenschijnlijk kleine veranderingen in je dagelijks leven. Maak het jezelf vooral niet te moeilijk, het is juist de bedoeling dat het weinig inspanning kost. Stel je eens voor wat al die kleine veranderingen samen te weeg kunnen brengen. Kleine veranderingen hebben samen een enorme impact. Daarom wil ik je vragen om mee te doen.

Wanneer?
Eigenlijk iedere dag. Het gaat om een blijvende verandering teweeg te brengen en zo de wereld weer door te geven aan de volgende generatie.

Neem jij de uitdaging aan?
Deel deze boodschap dan met iedereen die je kent in je dagelijkse contacten en social media. Hang het desnoods op een A4-tje op je voordeur. Maar geef het door.

Wat doe ik?
• Om te beginnen neem ik voortaan altijd een tasje mee naar de winkel. En als ik geen tas bij me heb, dan moet ik maar een paar keer lopen. Ik hoop in de toekomst namelijk niet meer dit soort foto’s te maken. Plastic tassen en verpakking zijn vaak met een beetje inspanning makkelijk te vermijden.
• Verder gaat alle stroom van onze elektrische apparaten als we ze niet gebruiken. Geen stand-by meer bij ons thuis. Nuttig en het bespaart ook nog eens een hoop geld.
• Een dag minder vlees eten in de week heeft enorme impact voor de uitstoot van broeikasgassen. Het leuke is ook dat je daardoor met meer aandacht naar de bereiding van je eten gaat kijken. Leuk, lekker en nuttig.
• Vanaf nu reis ik groener door de CO2 uitstoot van mijn vluchten te compenseren via www.greenseat.nl
•Vaker op de fiets in plaats van met de auto.

Kleine logische dingen, die je misschien al lang doet. Fantastisch! Maar zeg dan niet: “oh, dat doe ik allemaal al”. Blijf jezelf uitdagen door te zien wat je nog meer kan doen en inspireer anderen. Er is geen reden om jezelf hier niet over uit te spreken.

Als we allemaal mee doen hebben we onze toekomst in eigen hand. Ik denk dat de foto’s wel laten zien waarom de behoefte bestaat.

Doe jij mee? Alvast bedankt!
#challengetochange

Jasper Doest
www.jasperdoest.comwww.facebook.com/DoestPhoto, Twitter @DoestPhoto, Instagram @jasperdoest

Via Canon Nederland ben ik gevraagd om een gastblog te schrijven voor www.eoszine.nl, de ontmoetingsplaats voor de enthousiaste EOS-fotograaf. Ik vind het altijd fascinerend om de autolichten met de camera om te toveren tot lichtstrepen, door lange sluitertijden te gebruiken. Ik vind dat het een avondfoto een stuk sensationeler kan maken. Hieronder zal ik vertellen waar ik op let als ik ’s avonds lange sluitertijden van autolichten ga fotograferen. Heerlijk ’s avonds op stap met mijn camera en statief…

Materiaal
Voordat ik vertrek zorg ik dat mijn lens schoon is. Dit is echt een must bij avondfotografie, want elke stofje of vlekje kun je zien op de donkere foto. Als je de mogelijkheid hebt zorg dan dat je twee camera’s, meerdere (opgeladen) batterijen, meerdere geheugenkaarten, een afstandsbediening, een lensdoekje en natuurlijk een statief bij je hebt. De dubbele spullen neem ik altijd mee, omdat er altijd iets kapot kan gaan. De afstandsbediening is voor mij een vereiste, omdat ik dan de ontspanknop van de camera niet hoef in te drukken (wat weer kan zorgen voor bewegingsonscherpte). Het statief kun je natuurlijk niet thuislaten, omdat je werkt met lange sluitertijden die je niet uit de hand kunt fotograferen.

Perspectief
Van tevoren heb ik al wat ideeën in mijn hoofd op welke manier ik de foto wil maken. Ik zorg ervoor dat ik de foto in verschillende perspectieven maakt. De foto van de Erasmusbrug en de Eifeltoren heb ik allebei gemaakt vanuit de kikker-perspectief. Statief zo laag mogelijk, de camera wijst dan een tikkeltje omhoog (geen aanrader bij regen). Deze foto’s heb ik ook met een verticaal kader gemaakt, maar dat pakte minder immens uit dan de kikker-perspectief.

Omgeving
Omgeving betekent letterlijk ‘gebied om iets heen’. Voordat ik op pad ga, bedenk ik een plaatje dat ik wil schieten mét autolichten (en iets herkenbaar). Met de foto van de Erasmusbrug heb ik gewacht tot de winter, dan wordt het vroeg donker en staan de lichten van de kantoren nog aan. Deze foto had ik al eens eerder gemaakt, maar tijdens die keer regende het, maakte ik de foto vanuit kikker-perspectief en had ik dus nare druppels op mijn foto die ik met Photoshop niet kreeg weggewerkt. Dus voordat je vertrekt, check even Buienrader, anders kan het zomaar zijn dat je nog een keertje terug moet.

Tijdens een weekendje weg naar Parijs met mijn vriend, bedacht ik me hoe ik een unieke foto kon maken van de verlichte Eiffeltoren. Bij deze foto ben ik midden op het kruispunt, voor een stoplicht, gaan zitten. Als je een keer in Parijs bent geweest, dan weet je hoe chaotisch het verkeer is. Zwetend zette ik mijn spullen klaar. Ik begon nog meer te zweten toen er een politieauto langsreed. De politiemannen keken me aan, moesten lachen, zwaaiden naar me en reden (gelukkig) weer door. Ik moet hier wel even zeggen dat veiligheid boven alles gaat. Dit gaf een enorme kick, maar ik had het niet gedaan als het te onveilig was geweest.

Dan de laatste foto van de Big Ben in Londen. Zoals je kunt zien had het net geregend en was de weg nat. Het was moeilijk om zo dicht langs de weg te staan, zonder spetters van voorbijrazende dubbeldekkers en auto’s op mijn lens te krijgen. Heb een aantal dezelfde foto’s gemaakt, waarvan dit de enige was zonder spetters op de foto. Vandaar dat het lensdoekje altijd meegaat :-)

Tot slot wil ik vermelden dat ik de foto’s met lange sluitertijden meestal maak met de volgende instellingen: RAW, f/8-f/14 , sluitertijd op 8 seconden-30 seconden, iso 100. De foto’s zijn gemaakt met de EOS 6D en EOS 7D in combinatie met de Canon EF 24-105mm f/4 lens. Reageer gerust hieronder en wellicht tot een volgende blog!

Alyssa van Heyst