Nog nooit was de maatschappij zó visueel ingesteld als nu, nog nooit was de dagelijkse productie van beeld zo groot. Een professionele architectuurfotograaf produceert een heel klein druppeltje op die gloeiende visuele plaat, maar wel een druppeltje waarvoor een opdrachtgever wil betalen. Oorspronkelijk opgeleid als econoom, ben ik ook altijd op zoek naar de economische waarde van het product van de architectuurfotograaf. Een econoom zoekt ook naar mogelijkheden tot waardevermeerdering. In dit geval: hoe kan de economische waarde van architectuurfotografie worden vergroot, zowel door de opdrachtgever als door de fotograaf?

De architectuurfotograaf werkt in het business-to-business segment en doorgaans met behoud van intellectueel eigendom van de beelden die hij/zij maakt. Een architectuurfotograaf ontwikkelt een eigen stijl en levert maatwerk met kwalitatief hoogstaande beelden die aan de wensen van de opdrachtgever voldoen (en liefst overtreffen). De opdrachtgever gebruikt de beelden vervolgens om de eigen marktpositie te verstevigen en uit te bouwen. Dit is cruciaal: architectuurfoto’s zijn een investering in verbetering van de marktpositie van de opdrachtgever.

Desondanks is de waarde van architectuurfotografie lastig te bepalen en zeker ook geen statisch gegeven. Wat me in de afgelopen jaren opviel, is dat opdrachtgevers zélf veel kunnen doen om de waarde van het werk van de fotograaf te vergroten. Maar ook de fotograaf is altijd bezig om de toegevoegde waarde van de fotografie te vergroten. En hoe werken fotograaf én opdrachtgever samen aan een win-win-situatie?

Daarover heb ik een nieuw eBook geschreven: 'De waarde van de Architectuurfotograaf. En hoe die verder te vergroten.' Het eBook is voor iedereen gratis te downloaden (klik hier), net als mijn eerdere eBook over 'Trends in Architectuurfotografie' (klik hier).

Rob van Esch

Steeds meer architecten vragen de fotograaf om te laten zien hoe hun ontwerpen worden gebruikt. Dat is een majeure verandering ten opzichte van de voorheen meer steriele architectuurfotografie zonder mensen in beeld. Dat blijkt uit een onderzoek van architectuurfotograaf Rob van Esch. Eigen praktijkervaring in zijn fotobureau Ruimtes in Beeld ziet hij bevestigd na interviews met architecten, literatuuronderzoek en een scan van honderden websites, waaronder de belangrijke architectuurplatforms.

Gebouwen in gebruik
Traditioneel werden mensen uit architectuurfoto’s gelaten. Tegenwoordig vragen architecten wereldwijd om te laten zien hoe hun gebouwen gebruikt worden. Architect Ernst Havermans zegt over de trends in architectuurfotografie: “Er is veel veranderd sinds 20 jaar geleden. Toen waren glamour-architectuurfoto’s de trend: de foto als icoon. Nu willen we herkenbare gebouwen in beeld, waarvan je kunt zien dat ze worden gebruikt.”

Drie actuele trends
Op basis van zijn onderzoek destilleert Van Esch drie belangrijke trends: Gebruik, Warmte en Verrassing. Hij zegt daarover: “Mensen in beeld krijgen die de ontwerpen gebruiken is de belangrijkste trend. Fotografisch gezien moet dat subtiel gebeuren. Mensen moeten een ‘gebruiksdimensie’ toevoegen aan het beeld, en niet de overhand krijgen of het hoofdonderwerp worden.”

Ook: Warmte en Verrassing
Foto’s van gebouwen, geportretteerd aan de rand van de dag vallen in de trend Warmte. Van Esch: “Mooi licht blijft natuurlijk populair. Foto’s gemaakt in de Twilight Zone bevatten warmte die helpt om het verhaal van de architect goed voor het voetlicht te krijgen. Ook laten architecten zich graag verrassen door beelden. Verrassing is dan ook de derde trend die is beschreven.” Aan de hand van een groot aantal voorbeelden toont van Esch de veranderende architectuurfotografie in het e-book ‘Trends in architectuurfotografie 2017’. Het e-book is gratis te downloaden (klik hier).

Hét onderwerp dat bijna iedere opdrachtgever aansnijdt: laat zien hoe mensen mijn ruimtes gebruiken! Dat kan natuurlijk op verschillende manieren, afhankelijk van de omstandigheden. Het moet ook subtiel gebeuren, want mensen moeten een "gebruiksdimensie" toevoegen aan het beeld en niet de overhand krijgen. In een artikel op mijn site geef ik voorbeelden hoe mensen de beelden kunnen versterken.

De totstandkoming van het nieuwe Erasmus Medisch Centrum in Rotterdams leidt tot een van de grootste gebouwen in ons land. Voor een architectuurfotograaf is het natuurlijk fantastisch om  een tussenstand te mogen vastleggen. Op mijn website heb ik uitgebreid verslag gedaan, ik wil er op EOSzine een element uit lichten: foto’s van delen van het gebouw in wording.

Bij een megaproject als deze bouw kom je fantastische omstandigheden tegen. Het is prachtig om een foto te maken van een ruimte die in aanbouw is, en waar middenin een kraan staat die nog dwars door het dak steekt.

Maar waar het echt leuk wordt, is als je met een foto-oog onderwerpen ziet waaraan de meeste mensen straal voorbij zouden lopen. Op weg naar de ruimte van foto 1 zag ik een bouwput waarin een soort kathedraal van steigers was gebouwd. Ik mocht me van mijn begeleiders daar gaan uitleven. Onderstaande foto’s zijn het resultaat. Het is echt een kick om unieke beelden te maken van onderwerpen die mensen niet eerder op die manier hebben bekeken. Als vrijetijdsfotograaf heb je dat soms ook wel, en de voldoening die je daaruit haalt, is vaak voldoende om de uitgaven voor de foto-apparatuur te verantwoorden (-:). Nu ik, sinds begin 2015, fulltime als professioneel architectuurfotograaf werk, heb ik zulke momenten veel vaker: mijn werk is mooie dingen maken. Prachtig toch?

Geïnteresseerd in meer? Lees dan verder op mijn blog over de reusachtige transformatie van het Erasmus Medisch Centrum.

Rob van Esch is professioneel architectuurfotograaf, en is met zijn bedrijf Ruimtes in Beeld gespecialiseerd in het vastleggen van ruimtes: binnen, buiten en stedelijke ruimtes. Zijn werk wordt o.m. vertegenwoordigd door Offset ("a new, curated collection of extraordinary, engaging imagery from top artists and storytellers around the world") en Hollandse Hoogte.

Als je geïnteresseerd bent in zijn werk en in updates van dit blog, dan is Rob te volgen via de social media als LinkedIn, Facebook en Twitter.

Vorige week opende het nieuwe Centraal Station in Arnhem de perrons en deuren. Op mijn site is een fotoserie van station Arnhem te zien en ook meer achtergrond te lezen. Ik vond het een prachtig station om te fotograferen, maar zeker niet het makkelijkste dat ik ooit voor de lens heb gehad. Wat zijn drie tips die ik voor jou heb voor het fotograferen van een station?

1. Houd de compositie strak
De welvende vormen in Arnhem zijn fascinerend, maar voor een architectuurfotograaf ook een valkuil. Als je niet oppast, gaan de lijnen in hun tegendeel verkeren en wordt de compositie rommelig. Kijk naar de vlakken die ontstaan in de compositie, of de lijnen een beetje logisch door de foto lopen. Dat is misschien een beetje vaag, maar de belangrijkste boodschap is eigenlijk: denk er goed over na! Neem niet zo maar een foto, maar loop eerst eens rond, houd de camera een keer voor je neus om te kijken hoe de werkelijkheid er dan uitziet en vooral: wees er kritisch op. Ik probeer met twee voorbeelden te illustreren wat ik bedoel.

Eerst een afgekeurde foto. Wie die afkeurde? Ikzelf natuurlijk! De plek van waaraf ik fotografeerde leek me een logische, mooi recht in de stationshal. Bij een rechte hal zou dat zo maar kunnen zijn, maar met al die verschillende soorten lijnen erin werd dit een veel te rommelige compositie.

Wat dan wel? Deze vond ik wel mooi, qua lijnen en vlakverdeling.

2. Lagen in het station
Vaak bestaan stations uit verschillende lagen. Boven komen de bussen aan, beneden rijden de treinen en nog verder weg naar onder de metro. Een juweel van een voorbeeld is station Antwerpen, waar maar liefst vier lagen in zijn aangebracht onder de oude kap uit 1875 (!). Dit station verenigt oude en nieuwe architectuur op een ongeëvenaarde manier. Het is ook niet voor niets dat het altijd in lijstjes staat van de mooiste stations ter wereld.

Niet zoals Antwerpen, maar ook in Arnhem zijn lagen in het station te onderscheiden. Je krijgt geen zicht op de treinen vanuit de hal, maar wel op de fietsenstalling die zich ook best goed leent voor het maken van een gelaagde compositie. Bij deze foto heb ik naar hartenlust beelden aan elkaar gelijmd die ik met mijn Canon 17mm Tilt Shift lens heb gemaakt.

3. Dynamiek
Stations barsten van de dynamiek. Ik heb dat eerder iets uitgebreider beschreven in een artikel over station Antwerpen. Feitelijk zijn er twee onderwerpen die je foto’s dynamiek kunnen geven, zodat ze meer worden dan slechts een statisch beeld. Allereerst natuurlijk de reizigers. In een groot station lopen altijd massa’s mensen rond. Waar je voor moet oppassen, is dat het niet té druk is. De mensen moeten niet samen een grote zwarte vlek gaan worden op je foto. Maar als je ze meer individueel kunt vangen, dan brengen ze net wat extra.

Ten tweede de treinen. Het mooie is dat die in een station lekker langzaam rijden, waardoor het herkenbare elementen blijven. Bij hoge snelheden vervagen ze te veel. Nu is het niet zo dat je zo maar je camera voor je oog kunt houden en knippen. Een beetje lange sluitertijd is nodig, dus heb je een statief nodig, en soms is handigheid met Photoshop ook wel fijn. Gebeurtenissen zoals voorbij rijdende treinen hoeven dan gelukkig niet persé op het moment plaats te vinden dat je de camera in werking zet. En je hoeft natuurlijk ook niet altijd ín het station te staan. Dat toont de volgende foto van Amsterdam CS.

Rob van Esch is professioneel architectuurfotograaf, en is met zijn bedrijf Ruimtes in Beeld gespecialiseerd in het vastleggen van ruimtes: binnen, buiten en stedelijke ruimtes. Zijn werk wordt o.m. vertegenwoordigd door Offset ("a new, curated collection of extraordinary, engaging imagery from top artists and storytellers around the world") en Hollandse Hoogte.

Als je geïnteresseerd bent in zijn werk en in updates van dit blog, dan is Rob te volgen via de social media als LinkedIn, Facebook en Twitter.

Naast mijn fascinatie voor mooie ruimtes, waarbij ik mijn liefde voor de interieurfotografie kan botvieren, ben ik ook vaak te vinden in steden. Ze hoeven niet persé heel groot te zijn, als ze maar een eigen karakter hebben. Mensen vragen vaak aan me wat ik doe met de foto’s van steden, of het licht dat erin zit wel echt is. Ja hoor, allemaal echt. Die vragen zijn voor mij nu wel een reden om een blogpost te schrijven over wat ik zie als het ideale licht in de stad. Ik zal dat doen aan de hand van vijf tips. Op een andere plek op deze website schreef ik over het gebruik van een telelens in de stad.

Tip 1: Sta heel vroeg op om het laatste restje kunstlicht te vangen
Het laatste half uur vóór zonsopgang ben je spekkoper als beoefenaar van de stadsfotografie. Laten we dit ideaal licht Type 1 noemen. Het is dan meestal nog heerlijk rustig op straat, het begint langzaam licht te worden en dat in combinatie met de stadsverlichting die dan nog aan is. Dit beeld van de oude wijk Alfama in Lissabon is een voorbeeld van een foto die nét is genomen voordat de straatverlichting uit ging.

Maar pas op, dit type "ideaal licht” duurt maar kort. Voor je het weet heb je net je camera geïnstalleerd, wil je op de ontspanknop drukken, en … gaan de lichten in de stad uit. Dat kan een teleurstelling zijn, maar dan schakelen we gewoon over naar ons ideale licht, Type 2.

Tip 2: Sta best wel vroeg op om het eerste zonlicht te vangen
Dat de stadslichten gedoofd zijn betekent niet dat je terug naar bed mag. Integendeel! Nu komen er enkele uren waarin je als stadsfotograaf de mooiste beelden kunt maken. Het ideaal licht, Type 2: de eerste zonnestralen. Die versterken de kleuren in huizen en gebouwen, ze spelen met de straten en ze laten je de stad beleven die uniek is. Als je een fantastische plek hebt gevonden met het ideale licht van Type 2, zal diezelfde plek er tien minuten later heel anders uit kunnen zien.
Een voorbeeld is deze foto uit Porto. De blikvanger, het gele huis, wordt op een zeldzaam mooie manier verlicht door enerzijds het nog zachte zonlicht en tegelijk vanwege de weerkaatsing van dat licht op andere muren. Elke ander moment van de dag ziet deze wijk er uit als iedere andere wijk op een heuvel, maar slechts op dit moment geeft het licht een bijzonder beeld.

Tip 3: Ga rustig ontbijten en speel toerist
Een groot deel van het fotowerk zit er inmiddels op. De stad wordt drukker, het licht harder. Er is fotografisch gezien nu geen enkele reden meer om niet een lange pauze te houden. Rustig ontbijten, en dan de stad in. Ik ga zelfs vaak zonder camera op pad, maar kijk wel heel goed om me heen en spot dan plekken die mooi zouden kunnen zijn als het licht ideaal is.
Zo gingen ik samen met vrouw en dochter winkelen in Lissabon, en kwam daar in het rek een T-shirt tegen met een foto erop geprint die ik gemaakt heb. Ook leuk (-:).

Tip 4: Pak de lange schaduwen aan het eind van de dag
Als het zonlicht aan kracht verliest, nadert ons Ideale Licht, Type 3. Het is natuurlijk allemaal net het tegenovergestelde aan de ochtend, met één groot verschil: het is nu gewoon druk in de stad. De verstilde beelden van de ochtend kunnen we daarom nu niet maken als de zon onder gaat en lange schaduwen over de stad werpt. Wat wel goed kan lukken nu, is om de sfeer van de stad op een andere manier te pakken.

Tip 5: Wacht tot de stadslichten aan gaan en ga nog een uurtje door met fotograferen
Dit is ons laatste Ideale Licht, het Type 4. Boeken vol zijn er geschreven over het blauwe uur, bij de Digital Photography School is een uitgebreide uitleg te vinden over hoe je het best kunt fotograferen tijdens het blauwe uur. De kern van het blauwe uur is de balans tussen natuurlijk licht en kunstlicht. Dat maakt dat het eigenlijk niet zo moeilijk is, eerlijk gezegd, om mooie foto’s te maken als je maar de juiste apparatuur hebt. Een statief is het gereedschap dat echt onmisbaar is nu.

Bonus Tip: dit hoeft niet allemaal op dezelfde dag (-:).

Rob van Esch is professioneel architectuurfotograaf, gespecialiseerd in het vastleggen van ruimtes: binnen, buiten en stedelijke ruimtes. Zijn werk wordt o.m. vertegenwoordigd door Offset ("a new, curated collection of extraordinary, engaging imagery from top artists and storytellers around the world") en Hollandse Hoogte.

Als je geïnteresseerd bent in zijn werk en in updates van dit blog, dan is Rob te volgen via de social media als LinkedIn, Facebook en Twitter.

Sony A7R II: reden voor overstap voor een Canon-shooter?
Begin augustus is de Sony A7R II gelanceerd met hoogwaardige technologie en prachtige beeldkwaliteit. En - niet onbelangrijk - op veel plaatsen lees je de belofte dat een Canon gebruiker zijn bestaande lenzenarsenaal kan blijven gebruiken door er een adapter van bijvoorbeeld Metabones bij te kopen. Daarover lees je op de sites van de grotere fotowinkels: "De Canon EF naar Sony E-Mount Smartadapter mark IV van Metabones zorgt ervoor dat u Canon EF-mount lenzen op een Sony E-Mount formaat camera kunt bevestigen. Metabones adapters zijn van top kwaliteit, met behulp van precisie-vervaardigde messing met chroom op zowel de camera-body en de lens kanten van de adapter om soepele montage, kwaliteit, esthetiek en duurzaamheid te garanderen. Het wordt aangeduid als een 'Smart Adapter' omdat het de elektronische communicatie tussen de camera en de lens behoudt. Het zorgt dus voor een automatische diafragma controle, EXIF-gegevens, beeldstabilisatie en autofocus.”

Dat klinkt veelbelovend! Bij gelegenheid kon ik dit allemaal testen. Helaas voor de potentiële overstappers die hun lenzen willen blijven gebruiken, bleek ook nu weer: als iets te mooi lijkt om waar te zijn, dan is het meestal ook niet waar. Ik zet mijn ervaringen kort op een rij.

De voordelen van een Sony A7R II voor een Canon-gebruiker
Beeldkwaliteit
Je leest veel over een van de belangrijkste resultaten van de Sony A7R II: de beeldkwaliteit. Daar wordt geen woord teveel mee gezegd. Die is echt geweldig. Ik heb geen detailtesten gedaan in een studio, maar het dynamisch bereik is groot en de beelden messcherp. Geen twijfel over: als je voor deze camera zou gaan, dan is dat vanwege de beeldkwaliteit. Top! Hieronder een voorbeeld. Omdat er zo veel pixels zijn, kun je ook nog eens lekker croppen.

Klapscherm
Bij mijn eigen Canon camera’s zit het scherm ingebouwd in de camera. De Sony maakt het scherm opklapbaar. Heerlijk, als je zoals ik altijd ook naar boven kijkt en plafonds fotografeer. Of vanaf een laag standpunt wil werken. Geen stijve nek of vieze kleren meer! Zo’n klapscherm is echt een vooruitgang.

4K video
Een feature die ook nieuw is, is dat je 4K video kunt opnemen. Omdat ik zelf niet zo van de video ben, vind ik dat geen groot voordeel. Maar voor veel andere gebruikers kan dat natuurlijk wel het geval zijn.

De nadelen bij een overstap
Van merk fotocamera wisselen is iets wat je niet snel doet. De belangrijkste reden is dat je alle lenzen die je hebt gekocht in één keer op Marktplaats moet zetten. En erger nog, je moet ook een nieuwe verzameling aanleggen.

Ik wil altijd de mooiste kwaliteit foto’s maken, dus als er een ‘new kid in town’ is die daaraan kan bijdragen, wil ik er - ondanks het lenzenaspect - zeker serieus naar kijken. En als die nieuwe camera, de Sony A7R II, ook nog eens de belofte lijkt te bevatten dat ik mijn Canon-lenzen gewoon kan blijven gebruiken, dan wordt het wel heel serieus.

Maar oei, dat viel me heel erg tegen. Ik had geen enkele L-lens die soepel communiceerde met de Sony via de Metabones adapter. In het beste geval kon ik niet alle manieren van focussen gebruiken, maar nog vaker bleef een lens ‘hunten’ (jagen op een scherpstelpunt zonder er een te vinden) of deed helemaal niks. Nada. Ik had dus een relatief groot probleem, groter dan gemiddeld als je de fora op internet (of deze) mag geloven. Maar toch: als je een camera koopt van bijna €4000,- inclusief adapter, dan zou je je toch geen zorgen hoeven te maken of je lens het wel of niet doet?

Er waren nog meer nadelen, zoals bediening, kleine accu en één kaartslot, maar die waren vast overbrugbaar als je de tijd zou nemen.

Conclusie: kan een Canon-gebruiker overstappen naar Sony A7R II?
Wat mij betreft niet, zonder echt in detail uit te testen of de lenzen die je hebt, goed werken. Snelle en precieze automatische scherpstelling (autofocus) is een 'must' en dat alle scherpstellingsmodi van de camera moeten het ook echt doen. Ikzelf ben er in ieder geval even klaar mee, ik blijf lekker in het Canon-kamp waar alles werkt en waar ik alles intuïtief kan bedienen met mijn ogen dicht!

Rob van Esch is professioneel architectuurfotograaf, gespecialiseerd in het vastleggen van ruimtes: binnen, buiten en stedelijke ruimtes. Zijn werk wordt o.m. vertegenwoordigd door Offset ("a new, curated collection of extraordinary, engaging imagery from top artists and storytellers around the world") en Hollandse Hoogte.

Als je geïnteresseerd bent in zijn werk en in updates van dit blog, dan is Rob te volgen via de social media als LinkedIn, Facebook en Twitter.

Boekhandel Dominicanen in Maastricht wordt door velen gezien als een van de mooiste boekhandels ter wereld. Volgens toonaangevende organisaties als Lonely Planet, CNN, The Guardian, de BBC, is de voormalige Dominicanenkerk “converted into a temple of books”. Het is een prachtig voorbeeld van hergebruik van een monumentale ruimte. Reden genoeg voor een architectuurfotograaf om naar Maastricht af te reizen. Na mijn artikel over mooiste leeszaal ter wereld, volgt nu een impressie van de mooiste boekhandel ter wereld.

Dominicanenkerk in Maastricht, meer dan 700 jaar oud
De Dominicanenkerk, gebouwd als kloosterkerk voor de orde der Dominicanen, is een gotisch gebouw (en rijksmonument) dat in 1294 werd ingewijd. De kerk is sinds 1804 niet meer voor religieuse diensten gebruikt. In tweehonderd jaar heeft het vele functies gekend, voornamelijk als opslagruimte. Vooral de wandschilderingen hebben daarbij schade opgelopen.

Inpassing boekhandel in kerk
Na mijn blogs over het hergebruik van kerken met kantoren, in de Janskerk en de Annakerk, is het boeiend dat de ruimte nu anders wordt benut: voor een boekhandel. Het architectenbureau Merkx+Girod had, samen met Satijnplus renovatie architecten, een behoorlijke uitdaging. Omvormen van een kerk naar een boekhandel is natuurlijk al niet alledaags. Maar ook was er behoefte aan 1200 m winkeloppervlak terwijl de vloer ‘maar’ 750m was. De architecten zeggen hierover: "De oplossing is een monumentale inloopboekenkast met meerdere verdiepingen, asymmetrisch in de kerk geplaatst. Hierdoor blijft aan de linkerzijde de volledige hoogte van de kerk intact terwijl rechts de mensen naar de bovenste verdieping van deze stalen ‘boekenflat’ worden geleid. Het klimmen is tot een belevenis gemaakt."

De boekenflat bestaat uit twee boekenkasten van dertig meter lang en 7,5 meter hoog. In de boekenflat bevinden zich een lift, trappen en twee geïntegreerde werkplekken. De inloopboekenkast benadrukt de hoogte en de architectuur van het gebouw (zie ook de Kennis en Projectenbank Herbestemming).

De architecten hebben de uitdaging goed aangepakt: het ontwerp van Merkx + Girod won in 2007 de Lensvelt Architect interieurprijs, de meest gerenommeerde prijs op dit gebied in Nederland.

Unieke en klassieke overview
Volgens de eigenaar van de boekhandel, Ton Harmes, is er geen andere plek ter wereld waar je midden in de kerk op hoogte kunt komen om een beeld te maken van de apsis. Hier komt mijn favoriete gereedschap, de Canon Tilt-Shift lens, weer erg goed van pas.

De kroonluchter vormt samen met de glas-in-lood ramen in de absis een fraai beeld.

Projectontwikkeling met behoud van details: de muurschildering
Op een muur in de Dominicanenkerk is een muurschildering uit 1337 te zien van de heilige Thomas van Aquino. In 2011 is die opnieuw gerestaureerd; het was pas in 1866 dat de muurschildering was ontdekt, want hij is lang bedekt geweest met kalk. De Italiaanse theoloog en filosoof Thomas van Aquino werd in 1328 heilig verklaard. "Een kleine tien jaar later werd zijn levengeschiedenis hier in de kerk al op de muren geschilderd'', aldus Ton Harmes van boekhandel Dominicanen. ,,Niet alleen dat maakt het een bijzondere muurschildering, maar het is ook nog eens de enige in haar soort.” (Bron: Trouw)

Telelens in de kerk
De ruimte in de boekhandel is zó groot, dat je er ook met een telelens kunt werken (zie ook mijn tips over het werken met een telelens in de stad). Dan krijg je weer een heel andere sfeer in het beeld, zoals uit onderstaande foto’s blijkt.

Rob van Esch is professioneel architectuurfotograaf, gespecialiseerd in het vastleggen van ruimtes: binnen, buiten en stedelijke ruimtes. Zijn werk wordt o.m. vertegenwoordigd door Offset ("a new, curated collection of extraordinary, engaging imagery from top artists and storytellers around the world") en Hollandse Hoogte.

Als je geïnteresseerd bent in zijn werk en in updates van dit blog, dan is Rob te volgen via de social media als LinkedIn, Facebook en Twitter.

De Markthal in Rotterdam is een al veelgeprezen vastgoedproject en ook al vaak vastgelegd op de foto. Dus als je daarheen gaat, is het zaak om toch weer origineel te zijn om de nieuwe foto’s wat te laten toevoegen aan alle bestaande. Hieronder mijn drie tips om de Markthal, naar ik hoop, op een bijzondere manier te fotograferen. Eerst even wat achtergrond over de Markthal.

Wat is de Markthal?
De Markthal is ontwikkeld door projectontwikkelaar Provast. De opening vond op 1 oktober 2014 plaats door koningin Máxima. Naast een overdekte markt herbergt het complex 228 appartementen, 4600 m² winkelruimte, 1600 m² horeca en een parkeergarage voor meer dan duizend auto’s. Architect Winy Maas van architectenbureau MVRVD: “In de Markthal worden wonen, vrije tijd, parkeren en een overdekte versmarkt duurzaam geïntegreerd. Overdag is de hal een centrale markt, na sluitingstijd wordt het een enorme overdekte, prachtig verlichte publieke ruimte.” De Markthal is met recht immens te noemen: een oppervlakte van 8.000 m2. Het is ook niet zomaar een hal. Kunstenaar Arno Coenen creëerde binnen het grootste kunstwerk van Nederland: de Horn of Plenty. En op zijn Rotterdams (-:): dit wordt de Sixtijnse kapel van Rotterdam genoemd.

De Markthal is al veelgeprezen. In maart 2015 won projectontwikkelaar Provast de internationale MIPIM prijs voor beste winkelcentrum. Op de Dag voor Projectontwikkeling (DVDP) in Den Bosch is ook de Markthal genomineerd voor de NEPROM prijs voor locatieontwikkeling 2015. 

Tip 1: Zoek structuren en symmetrieën
Wandel een paar keer rond in zo’n immense ruimte om gevoel te krijgen voor wat er te vinden is, maar zonder foto’s te maken. Nadenken over de te maken foto’s is minstens zo belangrijk als het daadwerkelijk klikken van de camera. De Markthal leent zich natuurlijk voor de structuren, maar is niet makkelijk te vatten vanwege de omvang van de hal. Maar ga ook naar beneden, waar je een prachtig roltrappenhuis vindt. Dat is dan te verbinden met de hal zelf.

Als je, zoals ik hier, werkt met een specialistische lens, een groothoek Tilt-Shift lens waar ik al eerder over schreef, kun je ook beelden maken die je met een gewone lens niet kunt maken. Het panorama van de Markthal in zijn gehele breedte is daarvan een voorbeeld.

Tip 2: Verbind binnen en buiten
De Markthal, hoe groot ook, is prachtig ingebed in de stedelijke omgeving. De beroemde kubuswoningen in Rotterdam zijn goed zichtbaar vanuit de binnenkant van het overdekte winkelcentrum. Deze twee foto’s verbinden binnen en buiten, waarbij ze ieder voor zich ook weer wat extra uitdrukken over de Markthal zelf: de eerste foto toont de gelaagdheid van de hal, waarbij supermarkt en parkeergarage onder de Markthal zijn gebouwd. De tweede foto geeft goed de grootte van het kunstwerk weer.

Tip 3: Wacht op het ideale tijdstip
Mooi licht is natuurlijk altijd essentieel voor een goede foto. Bovenstaande foto’s, waarbij binnen en buiten worden verbonden, hadden niet kunnen worden gemaakt op het midden van de dag. Zacht licht van de ondergaande zon is nu eenmaal prachtig. Dat geldt nog meer voor de buitenfoto, zonder welke deze serie natuurlijk niet compleet zou zijn. Wachten tot het moment ideaal is, het is het lot van de (architectuur)fotograaf - ook als er een koude noorderwind waait (-:)!

Mijn serie over de Markthal is beschikbaar als editorial materiaal in mijn portfolio bij Hollandse Hoogte.

Als je geïnteresseerd bent in mijn werk, ben ik natuurlijk te volgen via de social media als mijn website, LinkedIn, Facebook en Twitter.