In de landschapsfotografie hebben we het vaak over het plannen van een shoot aan de hand van de weersvoorspellingen. Met alle informatie die beschikbaar is via internet, apps en je eigen weerkennis is de kans op een geslaagde foto dan redelijk groot.

Mijn routine is dat ik vier of vijf dagen van te voren ga kijken wat de weersvoorspellingen zijn voor een bepaalde locatie waar ik wil gaan fotograferen. Deze termijn is redelijk betrouwbaar wat betreft de voorspellingen.

Vrijdagavond 12 mei 2017 was zo’n avond die lastig te voorspellen was. Er zat de hele dag al behoorlijk wat dynamiek in de lucht, wat een terdege voorbereiding complex maakte. Dit was zo’n avond dat “nowcasten” belangrijk was. Met dit soort omstandigheden blijf ik het liefst dicht bij huis. Niet dat ik bang ben voor slecht weer, maar vanuit mijn woonplaats kan ik binnen 20 minuten verschillende soorten locaties bereiken waarbij ik niet hoef uit te kijken naar geschikte composities.

Een van die locaties is de Zaanse Schans. Vanaf 20.00 uur heb ik continue op de Weather Pro app gekeken in combinatie met Buienradar. De zon zou die avond om 21.25 uur ondergaan, dus het was belangrijk dat uiterlijk vanaf 20.45 uur de zon de mogelijkheid zou krijgen om zijn laatste licht van die dag door de bewolking te laten schijnen.
Ik kwam om 20.30 uur aan op de Zaanse Schans en heb eerst 10 minuten onder een brug moeten schuilen i.v.m. een wolkbreuk. De wind kwam voornamelijk uit het zuidwesten, en als ik die kant op keek zag ik wat gaten in de bewolking komen. Ondanks de regen kwam er toch een lach op mijn gezicht.
Nu was het zaak om zo snel mogelijk te gaan schakelen. Onder de brug had ik mijn camera al op het statief gezet, filterhouder voor de lens gedaan, zodat ik alleen nog maar het statief hoefde neer te zetten en de camera hoefde in te stellen. Ondertussen was de lucht al behoorlijk aan het kleuren. Geel, oranje, paars en diepgrijs van de wegtrekkende bui.

Terwijl ik bezig was met een standaard compositie trok mijn oog naar het Oosten. De wegtrekkende bui werd beschenen door de ondergaande zon en er vormde zich een regenboog.
Snel het statief weer opgepakt - je weet nooit hoelang de regenboog blijft bestaan - en gelopen naar een overzichtscompositie. Als je snel moet werken is het altijd fijn dat je op een locatie bent waarbij je de composities al kent en weet dat ze werken. Bonus in dit geval was dat de regenboog ‘aangewezen’ werd door een wolkenformatie en de weg. Hierdoor kwamen alle elementen voor een interessante foto samen. Door de kleuren en het warme licht werd het een schilderachtige foto. Ik heb ervoor gekozen om iets onder te belichten om de sfeer van het moment vast te leggen.

Normaal gesproken krijg ik dan de rust in mijn systeem en kan ik meer genieten van het moment. Terwijl ik om mij heen stond te kijken en de volgende bui alweer zag naderen, ontpopte zich een geweldig schouwspel boven mijn hoofd. Inmiddels stond ik op een andere plek en kon met geen mogelijkheid een compositie vinden waarbij ik de stralen in de lucht kon combineren met een mooie compositie. Besloten om een panorama foto te maken van 5 verticale foto’s zodat ik het meeste van de lucht in het beeld kon krijgen.

Terug in de auto zat ik te denken hoeveel geluk ik eigenlijk heb gehad. Ja, alles kwam op precies het goede moment samen. Was dit te plannen of heb ik gewoon geluk gehad? Ik denk dat het een combinatie van beiden is. De geluksfactor is dat de bewolking precies op het juiste moment open breekt en dat de naderende bui precies lang genoeg heeft gewacht om mij de foto’s te laten nemen. Planning was dat alle spullen al klaar stonden en ik binnen twee minuten in mijn auto zat om naar de locatie te rijden. Ik wist dat dit kon gebeuren. Het enige dat je moet doen is er klaar voor zijn en er staan, het weer doet de rest ;)

Arjen Noord

www.arjennoord.nl