In december 2014 sloot de organisatie waar ik ruim 20 jaar had gewerkt. Geen leuke gebeurtenis en op dat moment vooralsnog ook nog geen vervanging van die werkzaamheden. De klussenlijst is lang, dus vervelen is geen optie. En het leek mij wel een goed idee om daarbij ook een soort fotoproject te gaan doen.

Tijdens een wandeling eind december – mijn G15 als altijd in de jaszak – maak ik een foto. Thuis de foto inladen in Lightroom en opeens, zomaar, is een nieuw project ‘geboren’. Geen spectaculair project en zeker al heel wat vaker gedaan. Maar nog niet door mij! Nog geen betaald werk voorhanden hebbende besluit ik onder het motto

‘a photo a day, keeps boredom away’

een 365-dagen project te beginnen.
Een soort dagboekachtig karakter stel ik me er van voor. En geen enkel idee of het me gaat lukken het ook 365 dagen vol te houden. Dus bouw ik een ontsnappingsroute in voor mezelf. Ik ga voor 365 foto’s, maar of dat op aaneengesloten dagen gebeurt …? En toch weet ik dat ik voor ‘iedere dag’ zal gaan.

Ik kies niet voor een bepaald onderwerp of vaste invalshoek. Gewoon wat me dagelijks voor de ogen komt, ongestructureerd zeg maar. Tegelijkertijd wil ik ook een soort consistentie inbouwen in die lange reeks. Er zijn vele keuzes en op dat moment staat het polaroidachtige kader mij het meest aan. Vierkante foto’s gecombineerd met een paar woorden, al naar gelang het onderwerp en de stemming, dat moet voor mij de rode lijn in de reeks worden. Geen pretenties. Gewoon kiekjes, maar wel mijn kiekjes!
Zo verwoord ik dat onder andere bij het album dat ik hiervoor op Facebook aanmaak.

Het viel me niet mee om iedere dag een foto te maken. En al die vermeende vrije tijd was overigens ook zo verdwenen. Begin januari werd me een tijdelijke werkplek aangeboden. En later nog eentje.
Er waren dagen dat ik in het donker van huis ging en in het donker weer thuiskwam. En tussendoor weinig fotomomenten. Soms had ik slechts 1 foto (snel gemaakt vanuit een rijdende auto bijvoorbeeld), vaak gelukkig meerdere, zodat ik nog iets te kiezen had.

Het voordeel van werken en ook nog in een andere stad/omgeving was natuurlijk dat de omgeving om foto’s te maken zich als vanzelf uitbreidde. En welkome afwisseling dus. Gaandeweg leerde ik ook steeds beter te letten op mijn (directe) omgeving en ‘kleine’ onderwerpen. Af en toe een bloem in de achtertuin, of dat tafereeltje waar ik al vaker langsgekomen was. En die in mijn geheugen prenten voor een andere dag.
Ik heb ervaren dat onderwerpen zich vaak vanzelf aandienen, soms echt gezocht moesten worden. En dat er in mijn directe omgeving vaak genoeg te vinden was. Zelfs in mijn eigen huis. Een detailfoto kan van van alles zijn immers.

27 december 2015, dag 365 na de start van mijn zelfgekozen project en ruim 3000 foto’s in mijn Lightroom-map. Ik kies foto 365 uit. Het is gelukt!

Hoewel een leuke ervaring, was ik er na die 365 dagen ook klaar mee. Even niet naarstig de hele tijd mijn omgeving scannen op foto-onderwerpen. Mijn Canon G15, het hele jaar een betrouwbare en fijne metgezel, een dagje rust gunnen.
Natuurlijk, de ene foto spreekt mij meer aan dan de andere. En soms zoek je naar de woorden voor een tekst, een andere keer zet je er snel iets neer. Ik ben zelf met het totaalresultaat content. Link naar album: 365-reeks

De meeste 365-reeks foto’s zijn gemaakt met de Canon PowerShot G15, verder met mijn Canon EOS 40D en een enkele keer mijn telefoon of een andere camera.

Rob van der Pijll
website