In feite heb ik een bloedhekel aan vliegen, maar ondanks de snelle treinverbindingen in China is het nog steeds de efficientste manier van reizen door het enorme land. Daarentegen vind ik de dynamiek van airports geweldig; de koortsachtige bedrijvigheid en mengelmoes van mensen zijn voor mij uitdagende onderwerpen. En laat ik de aerodynamische vliegtuigen niet vergeten! Nog nooit heb ik me er verveeld en door de jaren heel wat Chinese luchthavens van binnen en buiten gefotografeerd.
Ondanks de toegenomen beveiliging op Chinese airports, kun je er toch nog redelijk vrij fotograferen. Een enkele keer heb ik er zelfs met statief gewerkt, maar dat was meestal ’s-avonds als het er rustig is. Doorgaans ben je toch aangewezen op fotograferen uit de hand met onvermijdelijk hoge ISO waardes. Omdat ik veel van mijn foto’s via stock websites verkoop is dat een nadeel, want men heeft een voorkeur voor volledig ruisvrije files. Maar gelukkig zijn er uitstekende noise reduction plug-ins.
Beijing Capital International Airport is mijn favoriet. Alleen al de spectaculaire architectuur is een lust voor het oog en qua afmeting loop je er zowat verloren. Via Google maps heb ik ook spots ontdekt waar je zowel landende als opstijgende vliegtuigen mooi in beeld krijgt. Die schitterende machines schiet ik zonder uitzondering bij ideale weersomstandigheden; een blauwe lucht met soms dramatische wolken. Bijgaande foto is gemaakt met de EF 200 f/2.8L + Kenko Pro 300 1.4 converter (280mm).
De ideale instelling voor airplane shots vind ik Av (diafragmavoorkeur), AI servo AF + continious shooting mode en f/7.1, waarbij de ISO waarde natuurlijk afhankelijk is van de lichtomstandigheden. De ervaring leert dat wanneer je een vliegtuig framed je het beste een serie shots kunt maken zodat er er minstens één RAW 100% in focus is. Met een telezoom zoals de EF 70-200 f/2.8L IS II heb je meer ruimte voor correctie, maar ik prefereer mijn Canon EF 200mm 2.8 prime vanwege de snellere autofocus.
Mensen en ruimtes fotograferen in de airport doe ik veelal met een handige groothoekzoom als de EF 17-40 f/4L en zo nu en dan met de TS-E 24 f/3.5L MKII. Echter, laatstgenoemde is een echte statieflens; bewegende objecten (mensen) uit de hand fotograferen met manuele focus geeft een onvermijdelijk lagere hitrate (out of focus). Het is old school fotograferen wat ik toch eigenlijk wel leuk vind. Met een onopvallende en lichtsterke lens zoals de EF 50 f/1.4 kun je er ook prima uit de voeten.
Maar ik heb me laten vertellen dat men op Nederlandse en Europese luchthavens veel restrictiever is dan wat ik in China gewend ben. Van de ene kant begrijpelijk, maar ook best jammer want als het op dynamiek aankomt, kan ik me weinig plekken bedenken waar je als fotograaf beter bediend wordt. Met een smartphone kieken zal natuurlijk minder problemen opleveren, dan wanneer je met een Lowepro tas nokvol met gear rond zeult. Maar een griploze DSLR met EF 50 f/1.4 is ook best stealthy.
In de nabije toekomst pak ik toch eens wat vaker de snelle bullet trains in China (tot 350 KM p/u) wat bijzonder comfortabel reist ten opzichte van de krappe economy class (een stockfotograaf reist helaas low budget). Want ook die stations beginnen steeds meer op mini-luchthavens te lijken. Dat gezegd hebbende, ik ben zojuist verhuist naar het Beijing Daxing district waar ’s-werelds grootste luchthaven in aanbouw is. Jullie begrijpen wel dat ik voorlopig nog niet ben uitgefotografeerd in China. Wordt vervolgd...
Tony Vingerhoets
Beijing, 10 mei, 2015