Met macrofotografie is het net als alle dingen die je wilt leren....je moet het gewoon gaan doen. Toen ik me ging verdiepen in de theorie van diafragma en sluitertijd snapte ik er werkelijk niets van. En als anderen het me het probeerden uit te leggen, werd het alleen maar erger. Grote opening, klein getal, kleine opening, groot getal. Voor mij was het abacadabra.

Wat mij hielp, was om te kijken wat er gebeurde als ik verschillende diafragma's gebruikte en wat voor invloed dat had op mijn foto's. Dus maakte ik thuis verschillende opzetjes op de tafel. De voordelen om dit binnen te doen zijn:
• Je hebt geen last van wind. (bij macrofotografie kan een briesje veranderen in een storm op je foto)
• Nadat je foto's hebt gemaakt, kan je ze meteen bekijken op de computer, terwijl je opzet blijft staan. Je kunt het dus meteen overdoen totdat je het resultaat bereikt hebt, dat je voor ogen had.

Voor de voorbeeldfoto's hieronder gebruikte ik mijn Canon 7D, een 100mm macrolens, een statief en een afstandsbediening. De bloemen die ik gebruikte zijn de stamper en meeldraden van een tulp en een bos violieren. De afstand van mijn lens tot de stamper is ongeveer 27 centimeter en de violieren staan ongeveer 25 centimeter achter de tulp.
Eerst ga ik bedenken wat ik wil laten zien. In het beeld dat ik voor ogen heb, is de rechter meeldraad scherp en de rest van de foto is lekker vaag. Dat is dus wat ik wil bereiken.
Ik kies voor de diafragma-voorkeuze en ga scherpstellen op de meeldraad. Dat doe ik door gebruik te maken van de focuspunten van mijn camera. Mocht je camera beschikken over live-view is dat een groot voordeel omdat je nog nauwkeuriger handmatig kan scherpstellen.

Bij foto 1 gebruikte ik het kleinste diafragma van mijn lens (f/32) waardoor alles van de tulp scherp is. De achtergrond is nog te scherp en daardoor teveel aanwezig. Dit beeld is dus niet wat ik voor ogen had.
Bij foto 2 heb ik een groter diafragma gebruikt (f/9), waardoor je ziet dat de achtergrond al vager wordt en de tulp een beetje los gaat komen van de achtergrond. De tulp blijft redelijk scherp.

Foto 3 gaat meer lijken op wat ik wil. Bij het grootste diafragma (f/2.8) zijn de meeldraden en stamper heel mooi geïsoleerd van de achtergrond en het beeld word veel zachter. Wat je nu ook gaat zien is dat de twee meeldraden naast de rechter meeldraad ook onscherp gaan worden en dit kan storend werken. Houd hier dus rekening mee met de compositie.
Foto 4 gaat nog spannender worden, doordat ik tussen de lens en de tulp een violier zet en er als het ware doorheen ga fotograferen. Er ontstaat een soort waas, wat een dromerig effect geeft. De rechter meeldraad is nog steeds scherp.
Hoewel dit geen topfoto's zijn, geven ze goed weer wat voor effecten je kan bereiken door te variëren met het diafragma.

Tenslotte een aantal tips op een rij:
• Probeer in je hoofd het beeld te zien wat je wilt gaan maken.
• Kies daar vervolgens je diafragma bij.
• Als je buiten wilt fotograferen doe dat dan als het windstil is. Zo voorkom je ongewenste bewegingsonscherpte.
• Werk altijd vanaf statief of eventueel vanaf een rijstzak.
• Kijk goed in je zoeker of je storende elementen in het beeld ziet. En probeer die uit het beeld te houden of te verwijderen.
• Bepaal waar je scherptepunt komt te liggen. Vaak werkt de gulden snede het best.
• En niet te vergeten..............geduld......................heel veel geduld.

Ik hoop dat ik jullie heb kunnen inspireren om zelf eens te gaan experimenteren met macrofotografie. Het is erg leuk om te doen en je kunt tot prachtige resultaten komen! Tot de volgende keer.