De vorige keer dat ik op pad ging voor een EOS R-blogje heb ik de verleiding niet kunnen weerstaan en heb ik toch mijn EOS 5D mark IV meegenomen (klik hier). Enerzijds omdat ik een ‘beetje verliefd’ ben op die camera en stiekem ook om te bewijzen dat je anno 2019 nog steeds perfecte foto’s kunt maken met een DSLR vanaf een EOS 70D of nieuwer.
Deze keer bij de intocht van Sinterklaas heb ik echter vastbesloten de EOS RP om mijn schouder gehangen in combinatie met de EF 100-400mm f/4-5.6L IS II. Met deze lens hoef ik me bij een dergelijke druk evenement niet in de mensenmassa te begeven om toch close-ups te kunnen fotograferen en ook is er voor het EOS R-systeem nog geen native lens met dit brandpuntbereik.
De instellingen waren:
- Av-stand
- Auto ISO met langste sluitertijd 1/250s
- Meetvlaksmeting
- Servo AF
- Tracking-AF/gezichtsherkenning
- Continue drive laag
- C-RAW
Op deze manier hoef ik niet (nauwelijks) op de belichting te letten - zelfs niet bij een close-up van een Zwarte Piet – en kon ik al mijn aandacht geven aan mijn eigen positie en aan de timing van de opeenvolging van momenten. En eerlijk gezegd heb ik een lekker uurtje onbezorgd gefotografeerd en ben ik met een leuke set foto’s thuisgekomen. Dus wat betreft heb ik mijn EOS 5D mark IV niet gemist, waarbij ik er overigens van overtuigd ben, dat ik met die camera minstens met dezelfde foto’s huiswaarts gegaan zou zijn.
Er zijn wel twee puntjes die de EOS RP voor heeft op de EOS 5D mark IV. Allereerst het variangle-LCD. Ik heb nu met de armen gestrekt over het publiek heen via het lcd-scherm toch heel gericht kunnen kaderen bij 400mm. Dat zou me anders niet gelukt zijn. Ten tweede wordt de tracking van de EOS RP in de zoeker weergegeven als een blauw kadertje rondom het onderwerp, dat in grootte en plaats rustig meebeweegt. Bij de EOS 5D mark IV is die tracking in de zoeker te zien als nerveus knipperende AF-punten en hoewel de trefkans net zo groot is, is het zoekerbeeld tijdens tracking in de EVF van de EOS RP bij Servo AF een stuk rustiger.
Ik ben als fotograaf opgegroeid met een DSLR en ben nog elke dag blij met dergelijke camera’s. De keuze in juni om me ‘verplicht’ meer vertrouwd te laten worden met spiegelloze camera’s heeft er na een half jaar echter wel voor gezorgd dat ik nu met alle vertrouwen een spiegelloze full-frame camera (EOS RP) oppak en altijd thuiskom met de foto’s die ik wil. Ik weet ondertussen de sterke en zwakke punten van deze camera en pas daar mijn fotografie en werkwijze op aan, zoals ik bij elke andere camera gedaan zou hebben. Met of zonder spiegel. Alles went namelijk. Ook een spiegelloze camera voor een verstokte DSLR-fotograaf.
P.S. We hebben hierboven alleen over camera’s, maar duidelijk is dat de beeldbepalende factor bij deze sessie de kwaliteit van de lens is. Deze EF 100-400mm f/4-5.6L IS II is echt supergoed of het nu op een MILC of een DSLR is. Volgens Johan van de Watering “de beste telezoomlens (prijs, kwaliteit, handling), die Canon ooit gemaakt heeft”.