Als natuurfotograaf is het handig om je sterke, maar vooral ook je minder sterke kanten te kennen! Eén van mijn zwakke kanten is dat ik de neiging heb om teveel kiekjes te maken in een bijzondere omgeving. Daarom maak ik tijdens vakanties (waar de omgeving toch vaak mooi is) bijna nooit bijzondere foto’s. Misschien komt het doordat mijn thuisbasis (de natuur rondom Roosendaal) nou niet bepaald vijf sterren krijgt op de ranking van oogverblindende natuurgebieden en ik het dus niet zo ‘gewend’ ben zoals iemand die op de Veluwe of de Wadden woont.
Maar misschien komt het wel omdat ik juist leuk vind om van niets iets te maken en ik het dus leuker vind om op de vierkante meter te ‘zoeken’ naar een mooie foto!
Dat wil overigens absoluut niet zeggen dat ik niet kan genieten van prachtige natuur. Maar misschien geniet ik dan wel teveel en ‘denk’ ik dan niet voldoende als fotograaf!
Vorige week was ik samen met Gerard Leeuw een dag op pad in de Hoge Venen nabij Eupen en het was echt prachtig. Overal lag een heel dik pak sneeuw en zelfs de boomstammen van de dichte dennenbossen waren nog bepleisterd met een prachtig laagje sneeuw. Op het open gebied lag wel zo’n 40 cm en stapte je naast het knuppelpaadje dat zakte je tot voorbij je knieën in de sneeuw.
Daarnaast was het heerlijk weer; weinig wind en ’s middags een zonnetje. Alles bij elkaar dus omstandigheden waarbij ik de neiging heb ik de vakantiemodus te schieten en vooral kiekjes te schieten. Maar was dat een probleem? Nee, want want het was een heerlijke dag waarbij de beleving voor mij eigenlijk belangrijker was dan het uiteindelijke resultaat. Ik heb ook weer geleerd dat ik pas ‘in the flow’ kom als ik gewoon een uur op één plek blijf. Een flinke afstand afleggen en ondertussen foto’s maken werkt bij mij een heel stuk minder goed (maar ik ben erg blij dat ik het nu wél heb gedaan, want heb daardoor erg genoten!!).
Hier wat foto’s van deze dag. Beginnend met de foto’s van het hoogveen gebied. Alles ruim belicht om zo witte sneeuw te krijgen en vooral gestoeid met de compositie. Omdat de sneeuw naast het knuppelpad óf niet toegankelijk óf niet te belopen was moest ik iedere keer een plek zoeken op dat 80cm brede paadje waar maar net het statief op paste. Daardoor was de speelruimte beperkter dan normaal. Die kale struiken met hun gebolde vorm spraken me wel aan en alhoewel de kleurenfoto ook nauwelijks kleur bevat vind ik het grafische karakter bij zwart-wit net iets sterker.
Dit was eigenlijk toch wel het meest verstilde landschap wat ik daar kon vinden. Zonder grasjes op de voorgrond ‘werkte’ het niet naar mijn mening en deze dunne sprietjes geven de foto toch wat meer balans.
Berken blijven mijn favoriete bomen en dat komt ook door hun ragfijne takken en als daar nog sneeuw op ligt wordt het helemaal leuk natuurlijk..
In de middag zijn we bij één van de vele riviertjes die door dit gebied kronkelen aan de slag gegaan en dat was nog behoorlijk lastig omdat het geheel erg druk oogde. Door te zoeken naar elementen die aandacht trekken (zoals de ronde cirkels in de foto hieronder) vond ik wat rust in de foto’s. Het zonnetje op de 2e foto doet het ook wel lekker vind ik! Het ijs in het water was sowieso leuk om mee te spelen, alhoewel ik deze keer toch wat voorzichtiger was dan normaal. Ik had namelijk een camera te leen omdat m’n eigen camera anderhalve week geleden kopje onder is gegaan tijdens het fotograferen van ijs-structuren in een sloot…
Tja, en dan als laatste nog wat bosfoto’s en ik kan het dan niet laten om lekker creatief te spelen met meervoudige beweging, beweging tijdens de opname en een combinatie daarvan. Ook dat is genieten voor mij, net als die prachtige natuur in de Belgische Ardennen :)
Alle foto’s genomen met een EOS 5D mark IV (met dank aan Pieter Dhaeze, omdat mijn eigen camera in het water is gevallen....) en EF 16-35mm 4L IS, EF 24-70mm 4L IS en EF 70-200mm 2.8L IS II. Gerard, bedankt voor het gezelschap!!
www.johanvandewatering.nl