Als uitgever van EOSzine mag ik mij gelukkig prijzen dat ik een redelijk breed arsenaal aan camera’s en lenzen ter beschikking heb. Een 1-inch compact in zakformaat (Powershot G7X), een APS-C DSLR (EOS 80D), een full-frame DSLR (EOS 5D mark IV) en een full-frame MILC (EOS RP). In deze line-up ontbreekt een APS-C MILC (EOS M50) aangezien ik voor mijn APS-C werk (macro, product) altijd mijn vertrouwde EOS 80D gebruik in live view en dan is het een soort spiegelloze camera.
Voor alle andere onderwerpen en voor betaald (reportage)werk ga ik altijd met mijn EOS 5D mark IV op pad. Of liever ging. Want sinds de komst van de EOS RP heb ik mezelf voorgenomen, deze spiegelloze full-frame als ‘daily driver’ te gaan gebruiken om als verstokte DLSR-fotograaf te wennen aan ‘spiegelloos’. Mijn ervaringen daarbij lees je in mijn deelreviews van de EOS RP (klik hier).
Afgelopen week had ik mijn EOS RP uitgeleend aan Teuni Stevense (klik hier). Winnares van onze fotowedstrijd ‘Lente’ en een zeer ervaren macro- en natuurfotografe die helemaal vertrouwd is met haar EOS 80D. Ze twijfelt al een tijdje aan de overstap naar full-frame en heeft zo met de EOS RP de gelegenheid om in de praktijk een eventuele overstap te ervaren. Hoe die kennismaking is verlopen, lees je in haar blog (klik hier).
Tijdens de afwezigheid van mijn EOS RP vonden er zogeheten Highland Games plaats in het park bij mij om de hoek. Het was mooi weer, dus daar wilde ik wel foto’s van maken. Omdat ik vooral portretten en actie wilde fotograferen, besloot ik mijn EOS 5D mark IV uit de kast te halen. Het voelde als spijbelen en vooral toen ik mijn ‘good old’ EF 70-200mm 2.8L IS II erop zette, ook een ‘klassieker’. Enigszins beschroomd omdat ik mijn ‘plechtige’ voornemen om spiegelloos te leven tijdelijk had geschonden, ging ik op pad. Toen ik op de locatie aankwam en de camera aan mijn oog zette, voelde het echter direct als de terugkomst in een ‘warm nest’. Alles was meteen vertrouwd. De optische zoeker, de handligging, de bediening, de snelheid, de autofocus. Fotograferen is net zo iets als fietsen. Je doet alles zonder nadenken en ook na jaren zul je het niet verleren. Ik heb heerlijk ontspannen een uurtje rondgelopen en ben met – voor mijn doen – aardige foto’s thuisgekomen. Het waren natuurlijk niet allemaal voltreffers. Met de gezichtsherkenning van de EOS RP zou ik meer actieportretten scherp gehad hebben, hoewel het volgen met de EVF van die camera weer minder eenvoudig geweest zou zijn. Zo heeft elk systeem zijn voors en tegens. De perfecte camera zal namelijk nooit bestaan.
Hoewel het een aangenaam weerzien was met mijn EOS 5D mark IV en ik hem met enige weemoed weer in de kast heb gezet, is de kennismaking met het EOS R-systeem momenteel heel inspirerend. Het is even wennen en ik zie nog wel wat verbeterpunten, maar uiteindelijk ga ik er misschien toch (gemakkelijker) betere foto’s mee maken. Hierbij mag de belangrijke rol van de fantastische RF-lenzen overigens niet vergeten worden. Dat zijn stuk voor stuk technische juweeltjes.
Zie de huidige ontwikkelingen in cameratechniek als de overgang van paard en wagen naar de auto. Als we een eeuw geleden de automobiel niet hadden omarmd als hét toekomstige transportmiddel voor iedereen, dan hadden we nu in karren gereden met 100 paarden ervoor in plaats van in één auto met 100 pk (paardenkracht). En die transitie (modewoord) is ook niet zonder slag of stoot verlopen in één nachtje slapen.
P.S.
Volgende week gaat Tony Vingerhoets (klik hier) met onze EOS RP op stap. Hij is een veelgeprezen architectuur- en landschapsfotograaf (EOS 5DsR) en dé ‘ambassadeur’ van TS-E lenzen. Tijdens zijn diverse masterclasses krijgt hij veel vragen over spiegelloos full-frame en die kan hij dan hopelijk allemaal beantwoorden. Ook Tony zal – net als Teuni - zijn ervaringen met ons delen in zijn vaste blog op EOSzine (klik hier). We zijn benieuwd.