Canon heeft in oktober 2015 de nieuwe EOS M10 geïntroduceerd. Ze is een aanvulling op het assortiment spiegelloze systeemcamera’s onder de naam EOS M (review EOS M3: klik hier). Wij hebben de camera - samen met een EF-M 15-45mm, EF-M 55-200mm en EF-adapter - een tijdje mee op pad genomen, waarvan hier onze ervaringen.

Ontwerp en uitvoering
De EOS M10 heeft net als zijn M-broertjes een compacte behuizing met daarin een APS-C sensor (18 Mp). Het is in opzet en uitvoering een compactcamera, maar dan wel met de mogelijkheid om lenzen te wisselen. Omdat vanwege de grote sensor dit ook relatief grote lenzen moeten zijn, is een goede ergonomie heel belangrijk. De handligging van de EOS M10 is echter niet ideaal. De ruimte voor de duim is klein en aan de voorzijde is geen grip, dus losjes in één hand houden is eigenlijk geen optie. Het aantal knopjes op de M10 is minimaal en duidelijk bedoeld voor de fotograaf die vertrouwd op de automatiek van de camera. Je kunt wel creatieve programma’s kiezen (P, A, T en M) en bijvoorbeeld ISO en WB aanpassen, maar daarvoor moet je altijd het aanraakgevoelige kantel lcd-scherm gebruiken.
De EOS M10 is wel uitgevoerd met een interne flitser, maar een oogzoeker en een flitsschoen ontbreken.

Mogelijkheden en bediening
Zoals gezegd is de M10 vooral bedoeld voor ‘kijk-en-klik’-fotografie, terwijl ze verder toch alle handmatige instelmogelijkheden van een EOS heeft, waaronder RAW. In de M-stand met Auto ISO kun je zelfs belichtingcompensatie toepassen. Iets wat bij een EOS 5D mark III niet mogelijk is. Behalve de aanwezigheid van wifi/NFC - en dus communicatie met telefoon/tablet via de app Camera Connect - heeft de EOS M10 weinig opvallende functies. De menu-indeling is voor elke EOS-fotograaf bekend en de bediening is dus prima. Wel jammer dat My Menu ontbreekt. Graag hadden wij ook een betere configuratie van de Auto ISO gezien. Nu wordt onnodig snel een korte sluitertijd gekozen en dat kost twee stopjes in de ISO, dus meer ruis.
Ook is het jammer dat de M10 geen optie heeft voor een elektronische sluiter. Hoewel je het piepje van de autofocus kunt uitzetten, maakt de camera altijd geluid als je een foto maakt, wat bij ceremonies en candid-werk vaak niet gewenst is.

Lenzen en adapter
Het EOS M-systeem is niet veel anders dan spiegelloze camera’s van andere merken: je hebt een relatief hoge beeldkwaliteit in een redelijk compacte behuizing. De beeldkwaliteit staat of valt echter met de kwaliteit van de beschikbare lenzen. Canon levert een EF-M 15-45mm 1:3.5-6.3 IS STM lens mee (beeldhoek 24-75mm). Een zogeheten ‘powerzoom’, dus compacter dan een EF-M 18-55mm. Bij voldoende licht presteert die EF-M 15-45mm prima, maar bij de eerste tekenen van schemering of bij fotografie binnen, is een maximaal diafragma van f/6.3 verre van ideaal. Samen met de ‘snelle’ Auto ISO komen de ISO-waarden bij minder licht al snel boven de 3200. ISO 8000 is bij kunstlicht geen uitzondering. Alle voordeel van de grote APS-C sensor ben je dan kwijt. Bovendien is f/6.3 minder geschikt voor creatieve opnamen met een kleine scherptedieptes. Ook de inzetbaarheid van de EF-M 55-200mm 1:4.5-6.3 IS STM lijdt onder deze geringe lichtsterkte. Op dit moment is de EF-M 22mm 1:2 STM (klik hier) met zijn grote lichtsterkte (f/2) en door zijn beeldhoek (35mm) de enige lens die interessant is op de EOS M-serie en vooral gericht is op reportagewerk en straatfotografie.
Je kunt via de adapter natuurlijk lichtsterke EF- of EF-S lenzen op de EOS M10 zetten, maar dat zorgt voor een sterke onbalans van body en lens, wat in de praktijk niet prettig werkt. Zelfs de EF 50mm 1.8 STM is eigenlijk al te groot.

M10 max. f/6.3: hoge ISO en grote DOF	G7X max. f/2.8: lage ISO en kleine DOF
EOS M10 met EF 50mm STM bij f/2.8 geeft	gelijke beeldkwaliteit en DOF bij EOS 70D

Prestaties en beeldkwaliteit
De EOS M10 is een redelijk responsieve camera, vergelijkbaar met een compactcamera. Qua snelheid blijft hij toch achter bij een ‘echte’ EOS, ook al is dit een EOS 1200D of EOS100D. De autofocus doet zijn werk, maar heel nauwkeurig scherpstellen met de AF of een bewegend onderwerp in focus houden is lastig.
De beeldkwaliteit is prima en vergelijkbaar met de andere EOS-modellen met een APS-C sensor. Ook de beide EF-M lenzen produceren voor de doelgroep een heel acceptabel beeld. Het is vooral de geringe lichtsterkte die roet in het eten gooit en de fotograaf dwingt tot hoge ISO’s, dus meer ruis.

Samenvatting
Met de EOS M10 en de twee EF-M lenzen kun je bij voldoende licht leuke foto’s maken. Ook video in full-HD is prima te gebruiken.

Toch vragen we af of ze een alternatief is voor een ‘grote’ EOS, zoals de EOS 1200D. Die is wel minder compact, maar ergonomisch beter in balans met EF- en EF-S lenzen, waarvan het assortiment veel groter is en die lichtsterker kunnen zijn (= lagere ISO’s = hogere beeldkwaliteit). De EOS 1200D is bovendien sneller, de bediening is handiger, heeft een oogzoeker en is uitgerust met een flitsschoen.

Wil je echt compact - want de ‘kleine’ EOS M10 past niet zomaar in een jaszak - dan zouden wij kiezen voor de PowerShot GX-serie. De PowerShot G7X heeft wel een iets kleinere sensor (1-inch), maar daarentegen een groter zoombereik (24-100mm), een twee stops lichtsterkere lens (f/1.8-f/2.8), een betere handligging en meer intuïtieve bediening. Deze jaszak all-in-one camera (met RAW, volledig stille werking en prima full-HD video) kost 500 euro en is daarmee net zo duur als de EOS M10 met een EF-M 15-45mm. Omdat de lens van de G7X zo lichtsterk is, kun je ook bij weinig licht met veel lagere ISO’s werken (minder ruis) en met kleinere scherptedieptes werken.

De EOS M-serie blijft voor ons toch een soort stiefkindje in de EOS-familie. Op zich is er weinig mis mee, maar vooral door het ontbreken van kleine, lichtsterke lenzen vallen de praktische voordelen van én hoge beeldkwaliteit én compactheid van deze spiegelloze systeemcamera’s ietwat tegen. Ook mag Canon nog werken aan de ergonomie en is een stille modus eigenlijk een ‘must’.