Tijdens het schrijven van de artikelen over cloudopslag van foto’s (BOX en Irista) kwam ik laatst tot het inzicht dat ik dan wel fotografeer in RAW, maar dat ik na omzetting in Lightroom naar JPEG eigenlijk maar weinig meer doe met de originele RAW-foto’s.
Mijn JPEG-archief is afkomstig van geselecteerde en bewerkte RAW-foto’s en staat sinds 2001 in zijn geheel in de cloud. Deze JPEG’s deel ik dagelijks met ‘mijn publiek’ en gebruik ik voor educatieve artikelen, terwijl ik nog zelden een RAW-foto terugzoek in mijn Lightroom-archief. Eenmaal goed ontwikkeld en bewerkt (eventueel ook nog in Photoshop) heb ik het RAW-bestand welbeschouwd niet meer nodig. Toch besteed ik veel tijd, geld en moeite om mijn RAW-archief zo veilig mogelijk te beheren. Misschien is deze werkwijze te vergelijken met vroeger. Alle negatieven liggen al decennia braaf is een kluis onder te stoffen, omdat we afgedrukte foto’s uit de vorige eeuw toch altijd terugkijken in de fotoboeken die gewoon in de kast staan.
Bovenstaand besef doet de volgende vraag rijzen. Stel dat je door een sinister plot voor het duivels dilemma wordt geplaatst: je moét kiezen tussen je RAW-archief en je JPEG-archief. Één van de twee zal worden vernietigd!
Gevoelsmatig is dit voor mij een ‘no-brainer’ en is het impulsieve antwoord: mijn RAW-foto’s moeten ten koste van alles behouden blijven. Eigenlijk hetzelfde wat ik heb met mijn negatieven.
Probeer ik me de situatie echter praktisch voor te stellen, dan begin ik toch sterk te twijfelen. Als je al je JPEG’s kwijt bent, dan moet je alle geselecteerde RAW-foto’s weer omzetten naar praktisch bruikbare foto’s. En dat zijn er over de afgelopen 15 jaar ongeveer 50.000! Dit zou redelijk geautomatiseerd kunnen, maar omdat ik vaak ook altijd nog een kleine ‘tweak’ doe in Photoshop, zou ik ze ook allemaal nog apart moeten bekijken. Daar wil je echt niet aan denken. Dus als mijn verstand het wint van mijn gevoel, dan moet ik dus kiezen voor behoud van mijn JPEG-archief.
Met die gedachte heb ik nog steeds veel moeite en zorgt voor de nodige innerlijke onrust. Ik ben daarom blij dat ik over mijn RAW- en JPEG-archief geen Salomonsoordeel hoef te vellen. Want hoewel bovenstaand dilemma hopelijk nooit realiteit zal worden, geeft het wel te denken. Wat als je het beheer van je JPEG-foto’s prioriteit geeft boven RAW? Dan wordt de opslag een stuk minder ingewikkeld. Zo zal de benodigde ruimte drastisch minder worden. Ten eerste omdat je slechts een selectie van je RAW-foto’s omzet naar JPEG. Laten we uitgaan van 50%. Bovendien is een JPEG-bestand in MB’s gemiddeld drie keer zo klein als de overeenkomstige RAW. Dus is je RAW-archief 100 GB, dan nemen de daaruit voortkomende JPEG’s slechts 16 GB (100/2/3) ruimte in. Is die 50% zelfs 75%, dan wordt dat nog maar 8 GB! Je bespaart dan ruim 90% opslagruimte en dat maakt cloudopslag tot een praktisch en voordelig alternatief.
Wat is jouw Salomonsoordeel over het JPEG-RAW dilemma? Reageer dan onder deze blog.