Soms krijg ik op YouTube en andere social media de vraag, waarom ik alleen tutorials maak over Photoshop en Lightroom Classic van Adobe. Waarom niet over Capture One, Gimp, Affinity Photo, Darktable, RAW Therapy, DxO PhotoLab, Topaz Photo Ai, Skylum Luminar etc, etc? En het antwoord is heel simpel. Voor het bewerken van mijn foto’s gebruik ik al jaren bijna uitsluitend Photoshop en Lightroom Classic. Een korte uitleg bij deze cursieve woorden.

Al jaren
Als je software moet bespreken, dan kun je een demo downloaden en er een foto in bewerken en kijken hoe dit je bevalt. Je snuffelt wat rond in de mogelijkheden en je verzint een paar taken om te kijken hoe gemakkelijk je die kunt uitvoeren. Dat is op zich prima om een review te maken of een kennismakingartikel, maar dat is wat mij betreft geen basis om tutorials mee te maken.

Voor het maken van duidelijke tutorials – van beginner tot gevorderde – moet het werken met de betreffende software door je aderen stromen. Je bent niet meer bezig met hóe iets werkt, maar veel meer hoe je een bepaalde taak zo goed (en snel) mogelijk kunt uitvoeren. Hoe je een gereedschap kunt inzetten om je creatieve ideeën te realiseren. En hoewel ik in de vorige eeuw digitaal opgegroeid ben met software van Corel, heb ik twintig jaar geleden besloten om al mijn fotowerk uit te gaan voeren met Photoshop en Lightroom Classic. Na een positieve kennismaking heb ik mij vanaf toen helemaal vertrouwd gemaakt met deze twee programma’s van Adobe. En er zijn natuurlijk vette en magere jaren geweest voor PS en LrC, maar ik heb al die tijd toch ervaren dat Adobe zijn gereedschappen scherp houdt. Misschien niet altijd als eerste in de markt, maar later altijd op een hoog niveau.

Uitsluitend
Je kunt veel taken definiëren in fotobewerking. Belichting en kleuren aanpassen. Foto’s bijsnijden. Vergroten en verkleinen. De scherpte verbeteren en ruis verwijderen. Portretten retoucheren en ongewenste elementen verwijderen. Zwart-wit maken. Montages maken zoals HDR’s, panorama’s en focus stacks. Color graden. Animaties of een slideshow maken. Met tekst werken. En voor zoveel taken zou je ook even zo veel aparte apps kunnen gebruiken. Zo heb ik panorama’s gemaakt in PTGui. Zwart-wit gemaakt met Silver Efex Pro. Ruis verwijderd met Topaz Denoise. Portretten bijgewerkt met Portrait Professional. En zo heb je nog veel meer ‘single task’ software.

Wanneer je al die aparte apps gebruikt in je workflow, dan wordt het snel onoverzichtelijk en kan het tijdrovend worden. En besluit een van de software-makers dat ze de stekker eruit trekken of de ontwikkeling stoppen, dan moet je weer op zoek naar iets anders. Bovendien zullen ze allemaal geld aan je moeten verdienen en ongemerkt kan dat op termijn behoorlijk in de papieren lopen.

Dus daarom heb ik me aangeleerd om zoveel mogelijk taken uit te voeren in Lightroom Classic of Photoshop. Als je die twee goed combineert, dan werken ze samen als een goed geolied ‘Zwitsers zakmes’. Dus al zou ik de neiging hebben een aparte app te gebruiken voor een nieuw soort taak, uiteindelijk werkt het in LrC/PS na enige verdieping, sneller en vaak ook beter (meer controle). Want iets leren over Adobe-software is niet moeilijk. Heel internet en YouTube staat vol van leerzame tutorials. Er is altijd wel een blog of video waarin een zeer specifieke taak in LrC/PS uit de doeken gedaan wordt.

Samenvatting
Hopelijk maakt bovenstaande duidelijk dat ik niet zomaar eventjes tutorials kan gaan maken over allerhande beeldbewerkingssoftware. En dat is niet omdat ik een Adobe-fanboy ben of omdat Photoshop/Lightroom Classic de beste software zou zijn. Nee, het is omdat ik het fijn vind dat mijn gereedschap voor het bewerken (én archiveren én presenteren én aanleveren) van foto’s een ‘multi tool’ is, waarin ik me heb kunnen verdiepen om nagenoeg elke taak naar voldoening te kunnen uitvoeren. Ik hoop dat iedereen die een andere workflow gekozen heeft, daarmee net zo tevreden is als ik met de mijne. Dat is het mooie van onze tijd. Zoveel mensen, zoveel keuzes.

P.S. Dit verhaal over Lightroom Classic en Photoshop geldt ook voor de keuze van mijn Canon-camerasysteem. Vaak krijg ik de vraag of ik op EOSzine ook reviews kan doen over andere cameramerken of lensfabrikanten, maar dat zou eenzelfde verdieping verlangen die ik heb met Canon EOS. En dat is voor mij een beetje teveel van het goede.