Sinds februari 2007, (1D mkIII) zijn alle EOS camera's uitgerust met Live View. Dus niet alleen de (semi-) professionele modellen, maar ook een instapper als de EOS 1000D. Live View wordt vooral geafficheerd om creatievere standpunten te kunnen kiezen, maar de grote kracht van Live View ligt in de mogelijkheid om tot op de pixels nauwkeurig handmatig te kunnen scherpstellen bij macro- en supertelefotografie.

Live View?
De term Live View is weer een typisch geval van jargon. Het is een nieuw Engelstalig begrip, waarbij de vertaling naar het Nederlands - levend beeld - niet veel verheldering brengt. En dat is eigenlijk wel grappig, want de techniek van Live View is net zo oud als er digitale compactcamera's bestaan en stamt uit de vorige eeuw. Het is de mogelijkheid om het lcd-scherm van de camera te gebruiken als zoeker. Bij compactcamera's is dit zo ingeburgerd dat tegenwoordig zelfs vaak een kleine optische zoeker ontbreekt. Ook bij camphones heb je alleen maar Live View als zoeker.
Waarom heeft het dan tot 2007 geduurd eer dat Live View bij spiegelreflexcamera's (DSLR) is geïntroduceerd? De reden ligt in het principe van een spiegelreflexcamera, waarin het beeld wat gevormd wordt door de lens via een spiegel wordt afgebogen naar de zoeker. Dit heeft als voordeel dat je als fotograaf exact het kader ziet wat ook de lens ziet, maar zorgt er ook voor dat de spiegel de weg blokkeert naar de sensor. Bovendien bevindt zich voor de sensor ook nog een fysieke sluiter en die gaat alleen open als de foto genomen wordt. Een compactcamera heeft geen spiegel en geen sluiter en dus kan het beeld van de lens direct op de sensor geprojecteerd worden en dus ook getoond op het lcd-scherm.
Bij het activeren van Live View op een DSLR wordt de spiegel opgeklapt en de sluiter geopend. Dat is ook het geluid wat je hoort. De weg is nu vrij voor het beeld om direct op de sensor te vallen. Dankzij aanpassingen in energieverbruik en warmteontwikkeling van de sensor en door verhoging van de beeldfrequentie zien we het zoekerbeeld nu 100% en vloeiend op het lcd-scherm. Bij de laatste modellen is het zelfs zo dat de belichting gesimuleerd wordt, inzicht wordt verkregen in de witbalans en zelfs de scherptediepte met behoud van belichting kan worden gecontroleerd. Allemaal zaken die je niet door de optische zoeker van een spiegelreflex ziet.

MAAN Live View kan ook zijn diensten bewijzen bij het fotograferen van voorwerpen op grote afstand, zoals de maan.

Scherpstellen
Live View opent dus een wereld van mogelijkheden. Toch is er een beperking. Door het opklappen van de spiegel is het niet meer mogelijk om de normale, snelle autofocus te gebruiken, omdat op de speciale AF-sensor geen beeld meer valt. Automatisch scherpstellen in Live View moet dus anders gebeuren. Of op basis van een contrastverschilmeting door de hoofdsensor zelf óf door het neerklappen van de spiegel, snel scherpstellen met de AF-sensor en weer opklappen van de spiegel. De eerste methode (Live mode) is relatief traag en bij de tweede methode (Quick mode) wordt Live View onderbroken.

Studio en macro
Als je op locatie vanuit een hoog of laag standpunt met Live View je onderwerp kadert, dan zul je dus Live mode of Quick mode moeten gebruiken om scherp te stellen. Ben je echter in de studio bezig met bijvoorbeeld het fotograferen van producten of buiten in het veld met macrofotografie, dan heeft handmatig scherpstellen de voorkeur. Je kunt dan heel nauwkeurig te werk gaan, omdat je het beeld van het lcd-scherm tot 10x kunt vergroten. Je ziet de pixels dan 1 op 1 en vooral op de 3" VGA-schermpjes van de EOS 50D en EOS 5D mkII, is dat een waanzinnige ervaring. Je kunt het scherpstelpunt tot op een tiende millimeter bepalen en door de scherptediepteknop van de camera in te drukken zie je zelfs ook nog de exacte scherptediepte bij gelijkblijvende helderheid. Een droom voor elke product- en macrofotograaf.

HD-TV Live View in de studio of in het veld krijgt een extra dimensie als je je camera koppelt aan een laptop (alle Live View-modellen met Remote capture) of aan een HD-televisie (EOS 50D en EOS 5D mkII). Je kunt dan je monitor of je HD-scherm gebruiken als zoeker!

Geen beweging
Als je met Live View werkt en je hebt het beeld 10x vergroot, dan zie je de kleinste beweging van het onderwerp of de camera. Het is duidelijk dat je bij macrofotografie en supertele in ieder geval vanaf een stabiel statief moet werken en een draadontspanner of de zelfontspanner moet gebruiken. Trilling voorkomen door voor de opname eerst de spiegel op te klappen hoeft niet meer apart ingesteld te worden, omdat de spiegel in Live View al opgeklapt is. Het geluid dat je hoort bij het maken van een opname in Live View is dat van de sluiter en kort van de spiegel. Bij de EOS 40D, 50D en 5D mkII is een Stille modus beschikbaar, zodat bij de opname slechts een zacht klikje te horen is van het eerste of tweede sluitergordijn. De spiegel blijft in de Stille modus opgeklapt.

Conclusie
Live View maakt het leven van de spiegelreflexfotograaf niet alleen leuker, maar geeft in bepaalde situaties een nog nooit eerder vertoonde nauwkeurigheid van werken. Heb je al vaak de frustratie gehad, dat een bloem, insect of ander klein onderwerp net niet op het juiste punt scherp was, dan hoort dat dankzij Live View tot het verleden. Dus leef je uit met Live View!