We hebben op de redactie van EOSzine al een aardige collectie met ‘oude’ camera’s. We zijn in de vorige eeuw ooit eens begonnen met een Agfa ePhoto370, waarna we in de 21ste eeuw - via een PowerShot G2 - met een EOS 10D ingestapt zijn in het EOS-systeem. Deze EOS 10D is samen met zijn grote broer, een EOS 1D mark III, het pronkstukstuk in ons archief van ‘oude beestjes’. Met enige trots kunnen we overigens melden dat al deze camera’s het nog doen. Allen zijn nog voorzien van een compatibel geheugenkaartje en een volle batterij ligt ernaast. Ready-to-go. 

EOS 400D
Laatst kwam een kennis langs met een EOS 400D (augustus 2006) met de vraag of we hem eventueel zouden kunnen repareren. Er was iets stuk in het CF-compartiment. Ik moest hem echter teleurstellen. Hoewel we redelijk op de hoogte zijn van cameratechniek, zijn we geen elektrotechnici die ook echt kunnen sleutelen aan een digitale camera. Gezien de leeftijd en de staat van de camera, was ook reparatie bij Techrepair geen valide optie. Een tweedehands EOS 400D kopen op Marktplaats is goedkoper dan repareren. Een body kost namelijk minder dan 100 euro. Helaas was er ook geen plaatsje meer vrij in onze collectievitrine

Het lot van deze EOS 400D leek dan ook bezegeld en voorbestemd voor de recyclebox voor kleine huishoudelijke apparaten. Tot het idee ontstond om alle schroefjes van deze camera eens los te draaien en hem zo in zijn onderdelen te ontleden. Hoe ziet zo’n camera er vanbinnen uit? Gewoon demonteren om een sensor, spiegel of lamelsluiter van dichtbij te kunnen bekijken.

Onderstaand overzicht is het resultaat van onze ‘ontschroeving’ en gezien het aantal onderdelen en de montage ervan, zijn we blij dat we de EOS 400D niet weer in elkaar hoeven zetten. Zo’n camera is toch een behoorlijk complex en delicaat stukje techniek. Vooral de draadjes en stekkertjes die de onderdelen met elkaar verbinden zijn erg fragiel. Reden temeer om zelf dus niet aan je camera te gaan rommelen en er ook zuinig op te zijn en stof, water en condens zo veel mogelijk te vermijden.

Klik hier voor posterformaat.

Bijzonder
Veel onderdelen spreken voor zich, maar in het kader van deze ‘ontschroeving’ zullen we toch enkele componenten nader toelichten:
- Spiegelhuis met halfdoorlatende spiegel en AF-sensor
- Sluiter-spiegelmotortje
- Lamelsluiter
- Flitscondensator

Spiegelhuis
Als je de lens van je camera haalt, dan kijk je in het spiegelhuis tegen de spiegel. Deze stuurt het beeld van de lens door het matglas via een pentaprisma/mirror naar de oogzoeker. Dat matglas kun je met enige moeite zien. Wat je niet ziet is dat de spiegel halfdoorlatend is en dat er nog een spiegeltje achter zit wat het beeld via een ander spiegeltje (en een lensje) naar de autofocussensor stuurt. Zo kun je dus scherpstellen (ontspanner half indrukken) ondanks dat de spiegel neergeklapt is en de sluiter nog gesloten.

Sluiter-spiegelmotortje
Als je vervolgens de ontspanner helemaal indrukt, wordt een motortje actief. Dit motortje klapt de spiegel (met het hulpspiegeltje) omhoog en opent en sluit de lamelsluiter, waarbij het op sommige plaatsen geholpen wordt door kleine veersysteempjes. Als je bedenkt dat de sluitertijd 1/4000s en soms zelfs 1/8000s kan zijn en dat sommige camera 7 tot 14 beelden per seconde kunnen schieten, dan is deze ‘simpele’ spiegeltechniek tot bijzondere prestaties in staat.

Lamelsluiters
Minstens zo bijzonder is de lamelsluiter van een camera. Of beter twee lamelsluiters, zijnde het 1e en het 2e gordijn. Deze zorgen dat de sensor volledig wordt afgedekt voor invallen licht en dat de gekozen belichtingstijd ook met grote nauwkeurigheid wordt uitgevoerd. Als je zo’n inschuifbare lamellen vasthoudt, dan vraag je je af hoe hij aan al die hoge eisen kan voldoen. En dan niet slechts een paar keer, maar minstens 100.000 sluiterbewegingen.

Flitscondensator
In het kader van bijzondere componenten noemen we hier ook nog de flitscondensator. Eerlijk gezegd hadden we die helemaal niet verwacht en dan toch zeker niet in het formaat zoals in deze EOS 400D. Het is een cilinder met de dikte van een AA-batterij en bijna 40mm lang. Dat is veel ruimte in zo’n compacte behuizing. We vragen ons dan ook af hoe dat in compactcamera’s geregeld is, waar de fysieke ruimte ontbreekt.

Samenvatting
Als je iets hebt met cameratechniek en je bent handig met kleine schroevendraaiertjes en elektronica, dan is het ontleden van een digitale camera een interessante beleving en ook heel leerzaam. ‘Ontschroeven’ doe je natuurlijk niet met je eigen EOS, maar misschien kun je ergens een defecte camera op de kop tikken en die onderwerpen aan een voorzichtige ontmanteling. Have fun.