Al behoorlijk wat jaartjes ga ik eind april naar het Hallerbos onder Brussel en ondanks deze herhaling voel ik me nog steeds als een kind in een speeltuin als ik daar rondloop. Waar ga ik starten…, wat kan ik allemaal fotograferen…, zie ik misschien iets nieuws…, etc, etc. Dit jaar was ik met twee masterclass groepen en ook nog een lange middag voor mezelf. Het was, mede door de werkzaamheden op de wegen rond het Hallerbos, dit jaar rustig in het bos en de mooiste momenten waren misschien wel de avonden waarop we door een verlaten en windstil bos terugliepen met de zoete geur van de boshyacinten om ons heen! Hoe mooi wil je het hebben! Die rust staat overigens wel in schril contrast met de drukte op de weg naar Halle via Antwerpen en Brussel…
Fotografisch heb ik niet meer de illusie iets nieuws te fotograferen hier, maar ik blijf ‘gepakt’ worden door het licht en de kleuren. En moet het altijd iets nieuws zijn? Voor mij is natuurfotografie het vertalen van mijn gevoel voor een plek in een beeld en deze plek is en blijft (voor mij) zo bijzonder dat ik er nog steeds van kan genieten dit te vertalen naar foto’s. Zolang ik dat gevoel heb zal ik hier met plezier naartoe komen.
Waar ik andere jaren vooral lichte foto’s heb gemaakt was het felle tegenlicht er nu toch wel een beetje de ‘oorzaak’ van dat ik meer de neiging had naar ‘donkere’ beelden met alleen de bladeren goed belicht. De lage zonnestand zorgde daarbij voor mooie inkomende lijnen! En het spel van donker en licht was een heerlijk onderwerp om mee te spelen. En een macrolens op volle opening zorgt dan voor prachtige vignetering die ik er dan ook bewust niet heb uitgehaald.
De lezing die ik in maart bij de CreaPixperience heb gegeven heeft blijkbaar toch wel besmettelijke restverschijnselen, want dit jaar heb ik (bewust) vrij veel geëxperimenteerd met meervoudige belichting! En dan niet alleen scherp + onscherp, maar vooral allerlei andere variaties zoals scherpstellen op 2 (of 3) verschillende punten in de foto en steeds zoeken naar hoeveel onscherpte bij de groene bladeren het juiste effect geven. Oordeel zelf welke effect je het meest aanspreekt.
De laatste twee foto’s hierboven zijn van nagenoeg dezelfde plek genomen, waarbij de laatste geen dubbele belichting heeft maar wél is gemaakt met F/2.8 om een zo onscherp mogelijke achtergrond te krijgen. Voor mij geeft dat hier toch een beter effect dan alles scherp. Zeker ook omdat in een bos altijd wel takken o.i.d. liggen die met veel scherptediepte duidelijker afsteken.
Hieronder nog wat varianten van meervoudige belichting waarbij is scherpgesteld op zowel de achtergrond als de voorgrond en bij de eerste zelfs ook nog op in het midden.
Maar uiteraard is het niet altijd nodig om meervoudige belichting te gebruiken en kan er ook gewoon selectief worden scherpgesteld op bijvoorbeeld de voorgrond zoals de foto hieronder.
Met daaronder ook weer een voorbeeld van meervoudige belichting op dezelfde plek, waarbij vooral het deel waar het zonlicht valt een bijzondere sfeer krijgt.
Ik had me eigenlijk voorgenomen om me qua creatieve technieken dit jaar vooral te richten op meervoudige belichting, maar toen we vrijdagochtend bij het tranendal aankwamen was het licht (en daardoor de kleur) toch wel erg geschikt om m’n camera eens op en neer te bewegen met iets langere sluitertijden. Zal ik het doen…? Ja, dus toch! Het resultaat heeft wel iets weg van een schilderij.
Tot volgend jaar Hallerbos!