Ondanks verontrustende berichten van de laatste tijd, gaat het China nog altijd voor de wind. Het is nog steeds sterk in ontwikkeling en ik verwacht het komende decennium zelfs een versnelling. Ik voorspel dat China in die periode gaat transformeren van fabriek naar innovator. Dat is pure noodzaak want de arbeidskosten vertonen een voortdurend stijgende lijn, waardoor massaproductie (China, fabriek van de wereld) zal verhuizen naar lage lonen landen in de Aziatische regio.
Wat me de laatste tijd erg opvalt in het Chinese straatbeeld is de ontwikkeling die Chinese automerken hebben doorgemaakt. Toegegeven, er wordt nog schaamteloos gekopieerd maar het merendeel van de beter vormgegeven Chinese auto’s komt van eigen tekentafels. Echter, voor Chinezen die het gemaakt hebben is een oversized sedan van Duitse bodem nog steeds de opmaat. En inmiddels hebben die hun productie faciliteit in China gevestigd om importheffingen te voorkomen.
Hoe dan ook, omdat er nogal wat gebeurt in de car branche (zoals recente sjoemelsoftware van VW) is er wereldwijd een markt voor editorial automotive stockfoto’s. Vandaar dat ik het eerste kwartaal een serie shootings op de agenda had om mijn automotive portfolio weer op peil te brengen. Want mijn best sellers waren toch alweer drie jaar oud en in die tijd is er een lawine van nieuwe modellen op de markt verschenen. Ik heb het idee dat de keuze nog nooit zo overweldigend was.
In mijn blog van september vorig jaar heb ik een aantal high end cars laten zien, waarvan het merendeel gefotografeerd in een showroom. Maar panners in het wild schieten is toch een heel ander verhaal dan in alle rust fotograferen vanaf statief. Als stock shooter moet je beide disciplines beheersen, want er zijn twee factoren die zorgen voor brood op de plank: Variatie en Volume. Inderdaad, bepaald niet de makkelijkste weg, maar je ontwikkelt een breed spectrum aan vaardigheden.
Om een geslaagde serie panningshots te maken (dus geen lucky shots) is sowieso veel oefening nodig. Naast hulpmiddelen als een effectieve autofocus, een gevoelige AF-tracking en een snelle ‘motordrive’ (EOS 5D mark III, EOS 7D mark II en recente EOS 1D X mark II) blijft een goede snelheidssynchronisatie met het bewegend onderwerp het belangrijkste ingrediënt voor een haarscherp hoofdonderwerp. Vergeet niet dat de panning-effecten, zoals wielspin en achtergrondvervaging, vooral afhankelijk zijn van relatief lange sluiter-tijden van 1/60s of langer.
In het high-end car blog schreef ik al dat de Canon EF 100mm f/2.8L IS Macro mijn favoriete panninglens is. Op de een of andere manier is de afstand tot het onderwerp (auto in het verkeer) helemaal goed en is de lens perfect mee te bewegen met het rijdende object. Maar wat ik overigens niet moet vergeten te vermelden is de achtergrond. Want ondanks dat die vervaagd door de beweging valt of staat daarmee de panningfoto. Persoonlijk hou ik van een kleurrijke en levendige achtergrond.
Andere factoren om rekening mee houden zijn uiteraard licht en invalshoek. De zon loodrecht op de auto kan hinderlijke uitgebeten reflecties veroorzaken vooral in chromen delen of glasoppervlak. Maar zonlicht geeft uiteraard kleur en diepte in de autolak wat het plaatje extra sex-appeal geeft. Onderschat ook de invalshoek niet. Ik heb gemerkt dat een wat lager standpunt (zittend op een krukje) de auto’s wat meer dynamiek geeft dan bijvoorbeeld een staande positie (tourist mode).
Vaardigheid en goed gereedschap ten spijt, moet je met panning altijd rekening houden met een hit rate die aan de lage kant is. Vanzelfsprekend is dat afhankelijk van het gebruik van betreffende foto’s. Echter voor (micro) stock is alleen de allerhoogste kwaliteit toereikend en kom ik doorgaans niet verder dan 10 tot 15% keepers. Dat betekent dat je veel RAW’s moet schieten voor een gemiddelde serie. Maar de lol is er niet minder om en ik hoop dat het van de bijgaande foto’s is af te lezen.
Tony Vingerhoets
www.tonyvingerhoets.com
Beijing, 3 april 2016