Via Canon Nederland ben ik gevraagd om een gastblog te schrijven voor www.eoszine.nl, de ontmoetingsplaats voor de enthousiaste EOS-fotograaf. Ik vind het altijd fascinerend om de autolichten met de camera om te toveren tot lichtstrepen, door lange sluitertijden te gebruiken. Ik vind dat het een avondfoto een stuk sensationeler kan maken. Hieronder zal ik vertellen waar ik op let als ik ’s avonds lange sluitertijden van autolichten ga fotograferen. Heerlijk ’s avonds op stap met mijn camera en statief…
Materiaal
Voordat ik vertrek zorg ik dat mijn lens schoon is. Dit is echt een must bij avondfotografie, want elke stofje of vlekje kun je zien op de donkere foto. Als je de mogelijkheid hebt zorg dan dat je twee camera’s, meerdere (opgeladen) batterijen, meerdere geheugenkaarten, een afstandsbediening, een lensdoekje en natuurlijk een statief bij je hebt. De dubbele spullen neem ik altijd mee, omdat er altijd iets kapot kan gaan. De afstandsbediening is voor mij een vereiste, omdat ik dan de ontspanknop van de camera niet hoef in te drukken (wat weer kan zorgen voor bewegingsonscherpte). Het statief kun je natuurlijk niet thuislaten, omdat je werkt met lange sluitertijden die je niet uit de hand kunt fotograferen.
Perspectief
Van tevoren heb ik al wat ideeën in mijn hoofd op welke manier ik de foto wil maken. Ik zorg ervoor dat ik de foto in verschillende perspectieven maakt. De foto van de Erasmusbrug en de Eifeltoren heb ik allebei gemaakt vanuit de kikker-perspectief. Statief zo laag mogelijk, de camera wijst dan een tikkeltje omhoog (geen aanrader bij regen). Deze foto’s heb ik ook met een verticaal kader gemaakt, maar dat pakte minder immens uit dan de kikker-perspectief.
Omgeving
Omgeving betekent letterlijk ‘gebied om iets heen’. Voordat ik op pad ga, bedenk ik een plaatje dat ik wil schieten mét autolichten (en iets herkenbaar). Met de foto van de Erasmusbrug heb ik gewacht tot de winter, dan wordt het vroeg donker en staan de lichten van de kantoren nog aan. Deze foto had ik al eens eerder gemaakt, maar tijdens die keer regende het, maakte ik de foto vanuit kikker-perspectief en had ik dus nare druppels op mijn foto die ik met Photoshop niet kreeg weggewerkt. Dus voordat je vertrekt, check even Buienrader, anders kan het zomaar zijn dat je nog een keertje terug moet.
Tijdens een weekendje weg naar Parijs met mijn vriend, bedacht ik me hoe ik een unieke foto kon maken van de verlichte Eiffeltoren. Bij deze foto ben ik midden op het kruispunt, voor een stoplicht, gaan zitten. Als je een keer in Parijs bent geweest, dan weet je hoe chaotisch het verkeer is. Zwetend zette ik mijn spullen klaar. Ik begon nog meer te zweten toen er een politieauto langsreed. De politiemannen keken me aan, moesten lachen, zwaaiden naar me en reden (gelukkig) weer door. Ik moet hier wel even zeggen dat veiligheid boven alles gaat. Dit gaf een enorme kick, maar ik had het niet gedaan als het te onveilig was geweest.
Dan de laatste foto van de Big Ben in Londen. Zoals je kunt zien had het net geregend en was de weg nat. Het was moeilijk om zo dicht langs de weg te staan, zonder spetters van voorbijrazende dubbeldekkers en auto’s op mijn lens te krijgen. Heb een aantal dezelfde foto’s gemaakt, waarvan dit de enige was zonder spetters op de foto. Vandaar dat het lensdoekje altijd meegaat :-)
Tot slot wil ik vermelden dat ik de foto’s met lange sluitertijden meestal maak met de volgende instellingen: RAW, f/8-f/14 , sluitertijd op 8 seconden-30 seconden, iso 100. De foto’s zijn gemaakt met de EOS 6D en EOS 7D in combinatie met de Canon EF 24-105mm f/4 lens. Reageer gerust hieronder en wellicht tot een volgende blog!
Alyssa van Heyst