In mijn blog Trendy Antwerpen van 12 juni 2018 heb ik al iets verteld over de Parkbrug voor fietsers en voetgangers dat Park Spoor Noord verbindt met het Eilandje (klik hier). Deze enorme metalen kolos heeft een overspanning van maar liefst 67m en valt op door z’n vorm en ovale doorkijkgaten en is een lust om te fotograferen. Tot nu toe moesten fietsers dan weer afdalen met een trap of lift (die meestal defect is) maar Antwerpen heeft nu dan toch iets beters geregeld!
Men heeft er onlangs een fietshelling geplaatst van 140m met een lusvormig ontwerp in een frisse witte staalstructuur. Je begrijpt het al, de fietshelling is ‘n alternatief voor de lift en trap (die overigens beiden behouden blijven). Toen ik daar onlangs foto’s van zag, had ik meteen zoiets van: daar moet ik rap bij zijn voordat de verloedering toeslaat met graffiti, zwerfvuil, graspollen en peuken (wat je dan ook weer moet verwijderen in Photoshop). En mijn timing kon niet beter!
Zeker wanneer je de eerste keer op zo’n locatie gaat fotograferen, moet je beginnen met tijd nemen voor locatie scouting. Dus voorafgaand aan de shoot, die ik wilde starten bij twilight, heb ik mijn ogen goed de kost gegeven om er de beste invalshoeken te zoeken. Ik ben bovenaan bij de Parkbrug begonnen en via de lus naar beneden gewandeld en dat zag er allemaal minder spectaculair uit dan ik had gehoopt. Dat was bij daglicht en dan oogt het toch anders dan tijdens het blauwe halfuurtje.
Toch bekroop me een milde teleurstelling, omdat ik er niet opgewonden van werd en besloot maar te wachten tot het schemer zou invallen en dan vanaf de grond beginnen met fotograferen. Wat al vast stond was de lenskeuze: Canon TS-E 17mm f/4L of TS-E 24mm f/3,5L mark II. Na mijn eerste visuele observatie kon ik niet helemaal vaststellen of de 24 TS-E wel voldoende beeldhoek zou hebben, simpelweg omdat ik nog niet vertrouwd genoeg was met deze totaal nieuwe omgeving.
En wat denk je!? Vanaf het eerste shot is de TS-E 17mm f/4L niet meer van de Canon EOS 5DsR geweest! Ik heb het nog niet meegemaakt dat ik een volledige architectuurshoot heb gedaan met deze extreme tilt-shift groothoeklens! Het is werkelijk een feest om ermee te werken, want in tegenstelling tot de TS-E 24mm f/3.5L mark II is het manueel scherpstellen echt een peulenschil. En dan heb ik het nog niet gehad over scherpte, microcontrast en kleurweergave, dat is echt ‘out of this world’!
Vanaf het eerste shot bij schemer rond 19.25 uur kwam ik in de juiste flow en heb ik tot 21.00 uur de ene na de andere topper geschoten. Inderdaad, fotografie kan magisch zijn! En dat terwijl ik er een uur vooraf er nog een zwaar hoofd in had, omdat ik maar geen opzienbarende invalshoeken kon vinden. Nou, dat heb ik wel eens anders meegemaakt! Ook de editing, een dag erna, was een feest alhoewel dit genre foto’s enorm veel tijd kosten om ze echt snaar- en snaarstrak te krijgen.
Gelukkig heb ik dus geen tijd hoeven te verdoen met allerlei graffiti, zwerfvuil, peuken en graspollen weg te shoppen. Daarom, hou dit in gedachten!: zodra je lucht krijgt van een nieuw interessant gebouw, plan dan zo snel mogelijk een shoot, zodat alles er nog spic en span bij staat. Op korte termijn ga ik geheid nog ‘n keer terug, want ik ben nog niet klaar met deze Antwerpse fietshelling. Hopelijk loopt het dan net zo op rolletjes als de eerste ronde, maar dat weet je nooit van tevoren.
Het heeft deze keer in ieder geval een amusante portfolio opgeleverd, die ik jullie als trouwe EOSzine lezers niet wil onthouden.
Oh ja, deze fotogenieke fietshelling heb ik meteen opgenomen in mijn Architecture Photo Tour Antwerpen, dus als je mee wilt, mail me even: tony@tonyvingerhoets.com
Tony Vingerhoets
31 maart 2022, Weelde België