Hoewel ik geen fan ben van horrorboeken- en films, voel ik me toch een beetje als Stephen King als ik aankom op het platteland van Groningen. Stille dorpjes, verlaten velden en het wordt steeds donkerder.... maar het is een perfecte zomerdag! Geen mannen met enge bijlen, geen bloed. Vrolijke gezichten overal en een verkoelend buitje aan het eind van de dag.
Het was een haastklus en ik had weinig tijd. Ben in mijn auto gesprongen en reed naar de velden net ten Noorden van Groningen. Ik was net op tijd om het laatste licht van de dag te vangen en getuige te zijn van enkele dramatische luchten. Flink wat onderbelichting om het geheel wat extra aan te dikken. Ik wist toen al dat het een zwart-wit plaatje moest worden, omdat het licht niet zo kleurrijk was die avond. In mijn haast was ik mijn Wellingtons vergeten dus toen ik klaar was had ik een paar schoenen aan die onder een verschrikkelijk plakkerige laag modder zaten die er nog steeds niet af is. Ik moest op mijn sokken naar huis rijden. Het had natuurlijk allemaal veel erger kunnen zijn. Er staan nog steeds een paar schoenen én Wellingtons van mij in de Waddenzee........te wachten om gevonden te worden!
