Ik ben de afgelopen periode een beetje verliefd geworden! Schrik niet; dit is géén blog die eigenlijk thuis zou horen in de Privé of de Story. Nee, ik heb me ‘gestort' op de bosanemoon en voel me toch wel behoorlijk aangetrokken door dit kleine witte bloemetje.
Dat heeft grotendeels te maken met het feit dat het zo'n beetje het eerste duidelijk bewijs is dat de lente eraan zit te komen! Dit bloemetje bloeit uitbundig als de zon schijnt en alleen als er nog geen blad aan de bomen zit. Het vormt dan een mooi gesloten ‘tapijt' op de bodem van het bos. Heerlijk om in zo'n bos rond te struinen op zoek naar bloemen die geschikt zijn om gefotografeerd te worden!
Ik ga het liefst op pad aan het einde van de dag, wanneer de zon nog zo'n 1 - 1,5 uur schijnt en het licht mooi begint te kleuren. In de ochtend heb je hetzelfde type licht, maar de bosanemonen zijn dan bijna allemaal nog gesloten. Mijn voorkeur gaat daarbij uit naar lage standpunten (met de camera op de rijstzak) waardoor ik als het ware ‘onder' de bosanemonen kom en heel veel controle krijg over de relatie tussen hoofdonderwerp en achter-grond. Een beetje naar links of naar rechts kan het verschil maken tussen een mooie oranje achtergrond van de ondergaande zon of een donkere achtergrond van een boomstam. Fijn dat ik als fotograaf daar zelf een keuze in kan maken!
Mijn tweede verliefdheid heeft met bovengenoemde techniek te maken. Ik heb een week gebruik kunnen maken van een Canon 60D en het uitklapscherm is werkelijk ideaal om op een dergelijke manier te fotograferen! Geen gedoe met de hoekzoeker en het scherpstellen werkt véél nauwkeuriger! Zeker als je net zoals ik een bril draagt. Je ziet ook direct wat de achtergrond ‘doet' en kunt ter plekke aanpassen / opschuiven. Kortom voor mij mag op iedere camera zo'n scherm zitten en wat een genot om dan zittend tussen de bosanemonen ‘live' op je scherm het beeld zien ontstaan. Wat is fotograferen toch leuk!