Laatst was ik bezig met een artikel over StyleShoots Live (klik hier), een geautomatiseerde fashion studio. Een interessante ontwikkeling, waarbij de factor mens bij dergelijke productfotografie en -video minimaal is. In het extreme geval zou een model met behulp van StyleShoots Live zonder hulp van anderen een eigen modesessie kunnen fotograferen en filmen, als een soort high-end selfie-shoot.
Een fascinerend concept dat me aan het denken gezet heeft. Welke rol speelt de mens - voor en achter de camera - nog in de toekomst van fotografie en film? Die gedachtes namen helemaal de vrije loop na het zien van de film The Jungle Book. Een film met slechts een menselijke acteur, maar waarbij alle dieren en het landschap toch levensecht waren. Letterlijk ongelooflijk waar we tegenwoordig met virtual reality toe in staat zijn. En dat wordt alleen nog maar levensechter. Het zal niet lang meer duren of we kijken naar films met alleen digitale acteurs en decors, waarbij er geen verschil meer te zien is met het echte acteerwerk van ‘vlees en bloed’.
En wat met film mogelijk is, is natuurlijk ook mogelijk met stilstaande beelden. Twee extreme voorbeelden.
Portretshoot
Je wilt een model portretteren en in plaats van een camera, licht, locatie, model, styliste en visagie te regelen, ga je achter je computer zitten. Klik: je hebt een model. Klik: ze heeft blond krullend haar. Klik: hoge jukbeenderen en vollere lippen. Klik: zachte huidstructuur. Klik: make-up. Klik: blauwe jurk. Of T-shirt met print. Klik: mooie ketting. Slepen: kader buste-shot en pose half gedraaid. Klik: ogen naar de camera. Klik: donkere achtergrond. Of toch liever een oude muur? Scherp of onscherp? Klik: iets meer hoofdlicht. Klik: een klein haarlichtje. Klik: ronde catchlights. Slepen: beetje in- of uitzoomen. Tevreden? Dan exporteer je het resultaat als een foto op elke gewenste resolutie. En omdat het model zo ‘geduldig’ is, maak je op basis hiervan in tien minuten misschien wel 100 net iets andere portretten, waarbij je elk facet van het portret tot op de pixel kunt aanpassen. Je hebt dus met minder moeite, in een kortere tijd, zonder casting, met minder kosten, met minder planning, zonder nabewerking, meer portretfoto’s gemaakt. Die bovendien kwalitatief niet te onderscheiden zijn van het echte werk of misschien zelfs wel beter zijn.
Landschapsfoto
Je wilt een opkomende zon fotograferen, maar in plaats van met je camera in het vliegtuig te springen, ga je weer achter je computer zitten. Klik: breedbeeldverhouding. Klik ondergaande zon. Klik: kleuren en helderheid kiezen. Klik: strook met wolken. Klik: spiegeling op het water. Klik: vogels in de lucht. Klik: rotsen links. Klik: bomen rechts. Klik: ronde keien in de voorgrond. Klik: zeewier erop. Klik: silhouet zeilboot op de horizon. Klik: lange sluitertijd of niet. Tevreden? Exporteer het landschap dan op 100 Mp of meer. Maak daarna nog enkele varianten met de zon hoger of lager. Met de wolken in een andere structuur. Met andere kleuren. Allemaal met een vlekkeloos eindresultaat. Je hoeft dus niet op pad. Niet extreem vroeg uit bed. Je bent nooit meer te laat. Het weer is nooit meer een spelbreker. En je landschapsfoto’s zijn nog nooit zo mooi geweest.
Heb jij nu ook zo’n onbestemd gevoel? Dat is toch niet echt? Dat is toch ‘valsspelen’? Maar laten we eerlijk zijn. Als je opdracht krijgt om een beeld aan te leveren (landschap, architectuur, portret, interieur, food, fashion) en je kunt dat beeld op een computer maken exact volgens de wensen van de klant op de hoogste kwaliteit in een fractie van tijd en geld, waarom zou je dan nog een camera ter hand nemen om het onderwerp ‘in het echt’ vast te leggen met de kans dat de kwaliteit zelfs minder is dan van het virtuele beeld. Bovendien heeft het milieu baat bij deze virtuele ontwikkeling door minder vlieg- en autokilometers en minder verstoring van de natuur. Tevens kun je thuis werken en heb je meer tijd voor partner, kinderen en vrienden. En dat is onbetaalbaar.
Mijn stelling: fotograferen (en filmen) wordt tussen nu en tien jaar net zoiets als paardrijden. Ooit noodzakelijk voor transport van mensen en goederen, maar tegenwoordig alleen nog een vrijetijdsbesteding. Of stel ik het te zwart-wit en zie ik zaken over het hoofd? Wat vind jij? Wat is de toekomst van de productie van beelden met een camera?