Mijn laatste blog dateert alweer van oktober vorig jaar! Tja, het werk heeft enkele maanden stil gelegen vanwege een internationale verhuis. Op het moment dat ik dit schrijf woon ik in de Belgische Kempen, een groene enclave vlakbij de Nederlandse grens. Om een aantal redenen werd China de laatste jaren steeds minder werkbaar, waaronder extreme internetrestricties, verkeerscongestie en ernstige luchtvervuiling. Na grondige overweging heb ik de oversteek gemaakt en het is goed toeven in de Kempen!
Een van mijn laatste shootings in Beijing was de Verboden Stad, internationaal beter bekend als Palace Museum. Ironisch genoeg had ik daar geen complete portfolio van en ik besloot er daarom een aantal dagen door te brengen. Het was meteen een prima test voor mijn EOS 5DsR, die ik in september vorig jaar heb aangeschaft. Ik moest wel even wachten op enkele dagen met uitstekend licht, want die zijn in deze tijd van het jaar niet dik gezaaid in Beijing. Maar m’n geduld werd toch beloond.
De Verboden Stad ligt in het hart van Beijing en was gedurende 500 jaar het onderkomen van keizers en de Chinese overheid. Het gigantische complex is gebouwd in 1406-1420, bestaat uit 980 gebouwen en beslaat een oppervlakte van 72 hectare. De Verboden Stad werd in 1987 uitgeroepen tot World Heritage Site en door UNESCO opgenomen als ’s-werelds grootste collectie van bewaarde houten structuren. Het is met jaarlijks 14,6 miljoen bezoekers het meest bezochte kunstmuseum in de wereld.
Na zulke cijfers begrijpen jullie jullie dat je meerdere shootingdagen nodig hebt om er voldoende RAW’s te schieten voor een volwaardige portfolio. Want mijn vuistregel is dat 10% van wat je fotografeert door de screening komt voor editing. Inderdaad, ik kijk kritisch naar mijn eigen werk. De EOS 5DsR bleek het juiste gereedschap voor de klus, want allemachtig, wat heeft die camera een scherpte en definitie! Het gros van de foto’s heb ik gemaakt met de Canon EF 16-35 f/4L IS en TS-E 24 f/3.5L MK II (statief).
Het zijn twee totaal verschillende objectieven. De TS-E 24 f/3.5L MKII is niet bepaald vergevingsgezind, omdat de lens geen AF heeft. Je dient uiterst geconcentreerd manueel scherp te stellen en als je dat goed doet is het resultaat een huiveringwekkend scherp shot. Zit je er ook maar een fractie naast dan is je file (op 100%) out of focus. Hoe anders is de EF 16-35 f/4L met een altijd trefzeker AF en geweldige zoom range. En eerlijk gezegd doet hij qua scherpte niet zoveel onder voor de tilt-shift.
 |
 |
Het voordeel van de TS-E 24 f/3.5L MKII is echter de eenvoud om RAW’s te monteren (merge) zodat je hele grote files krijgt, zoals panorama’s. Maar het is en blijft een echt statiefobjectief en soms is uit de hand fotograferen met een groothoekzoom zoals de EF 16-35 f/4L IS een zaligheid. Enfin, ik heb een zo gevarieerd mogelijke portfolio samengesteld. De close up shots zijn overigens gemaakt met de Canon EF 135 f/2L, een lens die bekend staat vanwege z’n achtergrondvervaging en prachtig bokeh!
Het waren drie slopende shootingdagen in de Verboden Stad, want je loopt er enorme afstanden met behoorlijk zware bepakking, zeker als je flink wat glas in je fototas hebt zitten en daarnaast een zwaar Manfrotto statief meesjouwt. En met sterk zonlicht loop je ook makkelijk de kans om te verbranden. Beschermende kleding en een pet zijn dan geen overbodige luxe. En omdat er vrijwel geen zitplaatsen zijn voor een korte pauze is bijvoorbeeld een klein opvouwbaar krukje wel zo gemakkelijk.
Al bij al ben ik content met de portfolio waarvan het merendeel als stockfoto door het leven gaat. Het zijn foto’s die niet direct tot m’n top 20 best sellers gaan behoren, maar dat wordt gecompenseerd door het lange leven dat ze beschoren zijn. Het was bepaald niet makkelijk om een selectie te maken uit het beeldmateriaal, maar ik hoop dat de afgebeelde foto’s een indruk geven.
Ondanks dat ik nu m’n basis in Belgie/Nederland heb zal ik jaarlijks toch enkele maanden in China doorbrengen. Want er gebeurt de komende tien jaar nog veel in dat dynamische land dat ik graag wil vast leggen. De Chinese overheid heeft megalomane plannen op het gebied van urbanisatie en er zullen de komende tien jaar duizenden wolkenkrabbers verrijzen. En daar wil ik er best een aantal van op de plaat zetten!
Tony Vingerhoets
Weelde, Belgie, 3 maart 2017