In 1987 wilde ik samen met mijn echtgenote een reis maken naar Zuidoost-Azië. Nadat we al veel van Europa en Noord-Afrika hadden gezien (steeds per auto met een vouwtent of caravan) boekten we begin 1987 een rondreis naar Singapore en Indonesië.
Tot dat moment fotografeerde ik achtereenvolgens met een Zenith E (in 1975 gekocht in Ceuta, een van de Spaanse enclaves in Marokko) en een Ricoh KR-5. Beide volledig handbediende spiegelreflexen, om het fotograferen aan de basis te leren. We zouden half juli vertrekken. Op tijd realiseerde ik me, dat je uiteraard wel een goed en snel fototoestel nodig hebt.
In 1987 was autofocus op een spiegelreflex nog niet vanzelfsprekend. Op dat moment waren er maar twee merken die een consumentencamera in het assortiment hadden met autofocus, de Nikon F501 en de Minolta 7000. Mijn keuze was eigenlijk al gemaakt voor de Minolta, vanwege zijn goede recensies. Mijn fotohandelaar in Sittard vertelde mij echter over een sensationele nieuwe camera van Canon, waarvan hij binnen twee weken een exemplaar zou gaan ontvangen. Hij adviseerde me derhalve nog even te wachten met de aankoop.
Na het bericht dat hij het toestel had ontvangen, toog ik direct naar de handelaar. Bij het vastpakken van de nieuwe EOS 650 was ik eigenlijk al verkocht, dat was duidelijk een goed advies geweest van de handelaar. Wat een fijne en degelijke grip had dit toestel. Hier had je echt iets vast. Ook de specificaties logen er niet om. Deze had zelfs een motorwinder voor 3 foto’s per seconde. De EOS werd dan ook mijn keuze. Ik kocht er meteen een mooie (bijbehorende) zoomlens en flitser bij, de EF 35-105mm f/3.5-4.5 en Speedlite 300EZ. Alles bij elkaar niet goedkoop. Ik geloof dat ik ongeveer 1200 gulden moest betalen. Heel veel geld in die tijd.
Bij thuiskomst direct gaan testen en vervolgens foto’s laten ontwikkelen (duurde 1 week voor je de foto’s terug had), nogmaals testen, ontwikkelen, enzovoort. Tevreden met de resultaten kon de reis wat mij betreft beginnen.
Half juli vertrokken we eindelijk. In onze groep zaten een paar mensen met enige foto-ervaring. De meeste met een spiegelreflex, maar ik was de enige met autofocus.
De ‘fotografen‘ trokken al snel met elkaar op om de mooiste plaatjes te schieten. Als zich plotseling iets aanbood om snel een foto van te maken, dan waren zij vaak te laat. De compositie bepalen, belichting en sluitertijd instellen en ook nog handmatig scherpstellen duurde vaak te lang. Mijn Canon 650 was dan razendsnel. Ik hoefde alleen de beelduitsnede te bepalen en schieten maar. Zeker bij het fotograferen van mensen op straat gold dit voordeel heel erg. Zelfs met één hand kon ik zowel de schuifzoom bedienen en ontspannen. Mijn medereizigers maakte ik menig keer jaloers.
 |
 |
Tijdens deze reis heb ik uiteindelijk 12 rolletjes geschoten, zo’n 430 foto’s. Dat aantal lijkt tegenwoordig helemaal niet veel voor zo’n reis, maar realiseer je dan wel dat elke foto bijna 1 gulden kostte. Exclusief de aanschaf van het rolletje. Daar werd je bepaald niet vrolijker van.
Elke foto die werd gemaakt moest meteen goed zijn, want zomaar 4 of 5 stuks maken om later de beste uit te zoeken was wel erg kostbaar. Bovendien zag je pas een week na thuiskomst de eerste resultaten. Op de resultaten had ik destijds weinig invloed. Het ontwikkelen liet nagenoeg iedereen doen in centrales waarbij de operator inschatte hoe mijn foto’s eruit moesten zien.
Al met al ben ik 20 jaren - waarin ik de camera veel gebruikte - bijzonder trots en blij geweest met mijn EOS 650. En ook nu, na dertig jaren, werkt alles nog 100%.
Met de komst van het digitale tijdperk kocht ik eerst enkele compact camera’s (van HP, Olympus en Samsung) maar uiteindelijk toch weer een EOS, de 1000D. Na een paar jaar is deze vervangen door een 7D. Deze camera gebruik ik nog steeds met veel plezier.
Natuurlijk fotografeer ik nu anders. Nu maak ik meestal meerdere opnamen van een onderwerp (als het moet met andere instellingen), waarna ik op de computer de mooiste uitkies. Zeker bij snelle acties (autosport) gebruik ik de acht beelden per seconde die mijn 7D biedt met regelmaat. Ook kijk ik nu al direct naar het resultaat en hoef ik geen week te wachten. Bovendien is het ontwikkelen nu anders. Dat gebeurt niet meer buiten de deur, maar doe ik nu zelf met behulp van Lightroom en/of PS. Pas daarna kan ik definitief tevreden zijn.
 |
 |
Ondanks dat een gemaakte foto nu niet direct geld kost, merk ik dat ik toch behoudender fotografeer dan bijvoorbeeld mijn zoon, die met digitale fotografie is opgegroeid. Hij is ook met EOS besmet geraakt en fotografeert inmiddels met zijn derde toestel, een 7D mark II.
Mijn eigen uitrusting is in de loop der jaren ook gegroeid. Bestaande uit diverse objectieven (EF 70-200mm f/4L IS USM, EF-S 17-55mm f/2.8 IS USM, EF-S 10-18mm f/4.5-5.6 IS STM, een extender (EF 1.4x II), flitser (Speedlite 430EX II), statief (Sirui N2204X + K-20X), diverse filters, vier verschillende tassen en nog een hele hoop andere accessoires en toebehoren.
Samenvattend moet ik gewoonweg vaststellen dat er nogal wat veranderd en verbeterd is in de loop der jaren, maar aan de kwaliteit van Canon EOS hoefde ik nooit te twijfelen.
Frans Donners