Spaanse Pyreneeën: Nationaal Park Aigüestortes i Estany de San Maurici. Het oudste Nationaal Park van Spanje in de Spaanse Pyreneeën is zeer gevarieerd, goed bereikbaar en biedt allerlei mogelijkheden voor de natuurfotografie. We waren hier 23 jaar geleden al eens op vakantie en de terugkeer dit jaar was een genoegen.

In het park was, logisch gezien de beschermde status, weinig veranderd. Er zijn maar een paar kleine aanpassingen, zoals de uitbreiding van een trekkershut (de refugio) en de aanleg (met Europees geld) van een groot vlonderpad voor rolstoelers, opdat die ook een 500 meter verder het park in konden komen. Soms verbetering van de parkeerfaciliteiten en ook de toegangswegen zijn duidelijk vernieuwd, maar dat werkt alleen maar in ons voordeel.

Ook de omringende plaatsjes van waaruit je het park in kan (onze standplaats Espot in het Oosten en bijvoorbeeld Tredòs in het Noorden van waaruit we een meerdaagse tocht hebben gemaakt), straalden nog de authenticiteit uit van ruim 20 jaar geleden. Nieuwbouw was er wel, maar is op het zicht uitgevoerd in de zelfde stijl als bestaande bebouwing met natuurstenen muren en overheerst niet zoals dat bijvoorbeeld in bepaalde ski-gebieden in Frankrijk wel het geval kan zijn.

Het park ligt op zo’n 1.400 km rijden vanaf Utrecht en wij hebben die afstand in twee dagen gereden. Een aardige tip: rij door tot een uur of zes in de namiddag, ga vervolgens in Frankrijk van de snelweg af en volg daarna de bordjes naar de eerst aangekondigde camping (die bordjes blijken er altijd weer gewoon te staan). Je komt op de leukste plekjes en in ons geval zowel heen als terug was dat nota bene een door Nederlanders gerunde camping. Voor 1 nacht heeft men voor trekkerstentjes altijd wel ergens plaats.

Wij namen heen na Parijs de A20 naar Toulouse en via Saint-Gaudens gingen we recht zuidwaarts de Pyreneeën door naar Vielha in Spanje. Een prachtige doorsteek en met regen aan de Franse kant, zon en hitte aan de Spaanse kant, werden alle bekende vooroordelen direct bevestigd!

Natuur- en landschapsfotografie kennen vele aspecten en mogelijkheden (panorama’s, dieren, macro om een paar voorbeelden te noemen). Ik heb dit jaar geprobeerd de grootsheid en weidsheid van het landschap in foto’s te vangen. Geen makkelijke opgave als je tevens op hete dagen forse klimmeters moet maken. Mede naar aanleiding van tips na mijn bijdrage van vorig jaar (Picos d’Europa, klik hier) heb ik een polarisatiefilter aangeschaft en gebruikt.

Met de komst net voor de zomer van Lightroom 6 werd ik getriggerd op het volgende. In LR6 is er nu de rechtstreekse mogelijkheid om meerdere foto’s samen te voegen tot een zogeheten panoramafoto. De uitdaging die ik zag was om de Aigüestortes in panoramafoto’s te vatten.

Het maken van panoramafoto’s vraagt enkele aandachtspunten:

• Een heel belangrijk advies hierbij is: maak de foto’s met de camera in ‘portrait’ stand (dus hoger dan breed, een kwart slag gedraaid). Bij het samenvoegen van de foto’s verlies je namelijk altijd materiaal aan de boven- en onderkant en hierdoor krijg je wel een heel breed beeld maar blijft er in de hoogte eigenlijk te weinig over. Je voorkomt dit op deze manier en het effect is soms overdonderend mooi.
• Het werken met het polarisatiefilter was voor mij ook nog niet zo vanzelfsprekend. Doordat ik ook foto’s gewoon in landscapestand schoot en door wisseling van de oriëntatie ten opzichte van de zon, moest ik regelmatig draaien aan het filter. Ik vind het nog niet altijd even goed zichtbaar in de zoeker wat dan de beste instelling van het filter is. En daarnaast ben je snel geneigd als je eerst een landscape foto hebt gemaakt te vergeten dat je in de portraitstand het filter moet bijdraaien. Concentratie dus.
• Een derde punt is de scherpstelling en overlap die je neemt. Ik heb telkens gewerkt met mijn 24-70mm lens op 24mm, een klein diafragma (f/11 of hoger) om zoveel mogelijk scherp te krijgen. Vervolgens op de autofocus scherp gesteld op een punt ‘ver weg’, de instelling daarna omgezet naar manual focus (om elke foto eenduidig scherp te houden) en heb minimaal 5-6 foto’s gemaakt (meestal meer) met soms forse overlap. Als je een breder gebied in beeld wil brengen, maak je navenant meer opnames. Let op dat je het ook weer niet te gek maakt want een meer dan 180⁰ beeld oogt ook weer niet goed.
• Het verwerken van de pano’s voor presentatiedoeleinden en print kent ook wat aandachtspunten. Ze kennen namelijk elk een eigen lengte/breedteverhouding. Wil je ze in hetzelfde formaat gebruiken dan is de volgende werkwijze mogelijk: exporteer vanuit LR met eenzelfde pixelinstelling voor de hoogtemaat (afbeeldingsgrootte-passend maken-korte rand) met bijvoorbeeld 600 pixels. Alle pano’s zijn dan in ieder geval even hoog. Kies dan een ‘grootste gemene deler’ voor de breedtemaat en snij de pano’s (bijvoorbeeld in Photoshop) dan in die breedte bij opdat ze eenzelfde maat overhouden. Je verliest dan per definitie iets aan informatie, maar het komt de presentatie wellicht ten goede. Het snijden kan ook rechtstreeks in LR (ontwikkelen-uitsnedebedekking en dan een verhouding kiezen of maken) om daarna pas te exporteren.

Naast deze panoramafoto’s heb ik natuurlijk ook ‘gewone’ foto’s gemaakt, want ook dat blijft een prima optie om de mooie natuur van de Aigüestortes voor later te bewaren. Meer (panorama)foto’s van Aiguestortes vind je op mijn website: www.fravis.nl Zie je daar!