Als je dochter ineens een uitnodiging krijgt voor twee gesprekken aan de Universiteit van Oxford in verband met een mogelijke studie en je mag mee, wat doe je dan?
Je regelt snel een plattegrondje en een boekje met de bezienswaardigheden van Oxford, je zorgt dat je cameraspullen in orde zijn en mee gaan. Twee fantastische fotodagen voor de boeg! Oxford is zo’n typisch Engelse stad waar de tijd stil lijkt te staan. Monumentale gebouwen (12e tot 19e eeuws), leuke straatjes en steegjes, parken, natuurlijk de Engelse dubbeldeksbussen en taxibusjes en al dat fotogenieks op loopafstand van elkaar in een deels autovrij centrum.

Een week van tevoren hoorden we dat mijn dochter was uitgenodigd voor gesprekken aan twee verschillende colleges van de Universiteit van Oxford. Er was, gezien de drukke agenda, geen tijd voor rustige oriëntatie en voorbereiding. Geen nood want de bekende Amsterdamse reisboekenwinkel Pied à Terre had een uitstekende online service, waarbij het zelfs nog mogelijk was om een bestelling ’s avonds laat te wisselen toen een van de gekozen boekjes niet beschikbaar bleek. Een dag later lag alles pico bello in de brievenbus.

De Universiteit van Oxford bestaat uit tientallen colleges. De een nog groter en mooier met nog meer historie dan de ander. Elk college koestert zijn bijzonderheden en gaat prat op zijn verleden en de bekendheden die er hebben gestudeerd.
In een van de grootste colleges, Christ Church, bevindt zich de eetzaal waar de Harry Potter eetscènes zijn opgenomen. Schrijver Lewis Caroll schreef zijn verhalenbundel ‘Alice in Wonderland’ voor de dochter van het hoofd van dat college. Schrijver J.R.R. Tolkien (The Hobbit en Lord of The Rings) was student aan Exeter College en professor aan Merton en Pembroke college.
Er zijn door de eeuwen heen telkens nieuwe colleges geopend en hierdoor zijn er steeds nieuwe bouwwerken opgetrokken, velen in de voor Oxford kenmerkende neo Gotische stijl, bijna allen in dezelfde gelige (soms oranjeachtige) steensoorten. De meeste colleges kennen een bouwstructuur met binnenpleinen of zelfs parken. Deze zijn veelal vrij toegankelijk en een oase van rust. De gebouwen zelf zijn niet, of slechts beperkt toegankelijk, vaak tegen een vergoeding.
De debat club (Oxford Union Society) heeft vele voorzitters gekend die later Prime Minister van Engeland zijn geworden.

Maar Oxford is meer dan alleen Oxford University. Veel avonturen van inspector Morse spelen in Oxford. En op een heel ander gebied (de auto-industrie) is Oxford bekend als bakermat van de Morris fabrieken. William Morris startte (vanuit een fietsenwinkel) zijn auto-activiteiten.
De rivier de Thames stroomt hier (en heet hier eigenlijk Isis) waar de jaarlijkse boatrace (de roeiwedstrijd tussen teams van de universiteiten van Cambridge en Oxford) plaatsvindt, naast allerlei roeiwedstrijden tussen verschillende colleges (die finishen bij Restaurant ‘Head of the River’).

De stad ademt geschiedenis en straalt dat ook uit. De hekken rond een bouwplaats waren voorzien van grote borden met het alfabet en bij elke letter een bijzondere uitvinding, wetenschapper of document dat op enigerlei wijze met Oxford verbonden is. Het zijn verwijzingen naar de Bodleian Library, een gigantische en prachtige bibliotheek, naast de overigens vele andere bibliotheken die de diverse colleges kennen. De Oxford University Press boekenwinkel verkoopt alleen uitgaven van eigen drukkerij. Ik heb me laten vertellen dat het twee jaar duurde voordat alle boeken waren verhuisd en weer opnieuw waren ingehuisd bij een renovatie van het pand.

Wat te doen met zoveel moois binnen handbereik en op loopafstand?
Ik vond een hotelletje net buiten het centrum en liet me met de dubbeldeksbus de stad in rijden. Vervolgens ben ik ‘georganiseerd gaan zwerven’. Rustig de tijd genomen, langzaam gelopen en veel om me heen gekeken. De stad op me in laten werken. De voorbereidingen voor de kerstmarkt waren in volle gang (het was tweede week december), zou dat een foto-onderwerp kunnen zijn? Hoe staat de zon? Wat voor toren was dat daar voor me? Wat zijn die poorten en welke tuinen en gebouwen zitten daarachter? Het boekje (Great breaks Oxford uit de Insight Guides serie (Engelstalig) gaf steun en informatie. Het beschrijft, naast algemene informatie over Oxford, een aantal stadswandelingen en na twee dagen heb ik behoorlijke delen daarvan gelopen.
 
Het is in elke stad leuk om deze van boven te zien. Probeer of je een toren of hoog gebouw in of op kan om van daaruit overzicht te krijgen en de stad anders te beleven. In Oxford kan je, tegen vergoeding, de kerktoren op van de University Church (officieel Church of St. Mary the Virgin) en ook de centraal gelegen, maar lagere en duidelijk minder spectaculaire, Carfax Tower. Een andere manier is om bij Oxford Castle de heuvel te beklimmen die ook een aardig uitzicht geeft over de stad en omgeving.
Voorkeur heeft de kerktoren van University Church, omdat je aan de noordkant op het plein met de zogeheten Radcliffe Camera (rond gebouw, nu in gebruik als bibliotheek) uitkijkt met erachter de eerder genoemde Bodleian Library en aan de oostkant van het plein het enorme All Souls’College. Een spectaculair gezicht.

Absolute ‘must see’ in Oxford: Radcliffe Camera, de toren van de Church of St. Mary the Virgin, Bridge of Sighs (Hertford College), Christ Church college (toren en park achter het college), Sheldonian Theatre (met allerlei hoofden eromheen op de hekken), High street, Covered Market, Carfax Tower en kies willekeurig twee of drie colleges uit en laat je verrassen.

Ik had mijn Canon EOS 6D (met ingebouwde GPS. zie boven) mee met 24-70mm f/2,8 lens en een converter die 2x vergroot. Het was de eerste dag prachtig weer en de luchten waren beter af geweest met een polarisatiefilter. Die stond dus direct na de reis op het verlanglijstje.
Voor het vastleggen van kleinere zaken maar toch aardige of opvallende dingen zoals die borden rond een bouwplaats, teksten op een T-shirt of een leuke etalage, gebruik ik tegenwoordig steeds vaker de camera in de mobiele telefoon. Ik zet die foto’s met dezelfde tags in Lightroom, waardoor de hele reis toch bij elkaar gevonden kan worden.

Oxford is rechtstreeks met een snelle bus (de Airbus) te bereiken vanaf de Londense vliegvelden Heathrow (1½ uur) en Gatwick (2½ uur). Maar ben je in Londen en wil je een dagje naar Oxford dan kun je vanaf diverse plekken, waaronder Victoria Station, frequent Oxford bereiken.
De treinverbindingen tussen de vliegvelden, Londen en Oxford, ga ik hopelijk een volgende keer uitproberen als we weten of mijn dochter er inderdaad gaat studeren. Oxford is sowieso een leuke stad om nog eens naar terug te keren.

Meer foto's van Oxford? Klik hier.