Van tijd tot tijd vraagt een regionale aannemer of ik recentelijk door hen voltooide bouwprojecten wil fotograferen voor hun archief of eventueel toekomstige PR-uitingen. Redelijk rechttoe, rechtaan. Onderstaande foto is daarvan een voorbeeld en iedere willekeurige toeschouwer zal er weinig bijzonders aan zien of van onder de indruk zijn. Zo’n gebouw fotografeer je snel even met je telefoon. Toch?

Tja, wat is er moeilijk aan een gebouw fotograferen? Eigenlijk niets, maar als je als doelstelling hebt dat het een zonnig plaatje moet zijn met verzadigde kleuren en veel detail, dan wordt het een heel ander verhaal. Als je bovendien zo min mogelijk ‘rommel’ van menselijke activiteit en vooral auto’s buiten beeld wilt houden, dan wordt het wat anders. Bovenstaande foto is het resultaat van drie pogingen.

• Poging #01
Ik was op de terugweg van een ander project en kwam langs Hoeven, het dorp waar het bewuste inbreidingsproject was gelegen. Midden in het centrum. Schuin tegenover een vestiging van Albert Heijn. Ik had niet het idee meteen de definitieve foto’s te gaan maken, want ik had nog niet de stand van de zon vooraf onderzocht met The Photographer’s Ephemeris (klik hier) en wist dus niet wat de meest geschikte tijd voor een mooie foto zou zijn. Het was meer een verkennend bezoek. En dat bleek niet overbodig, want Hoeven is een dynamisch dorp. Dus veel voorbijgangers en vooral veel parkeerders voor de lokale supermarkt. Ook zag ik dat op de begane grond een fietsenwinkel was gevestigd, die ter promotie veel fietsen voor zijn zaak had staan.
De zon stond op dat moment precies in het verlengde van de voorgevel. Na een half uurtje gewacht te hebben, heb ik een paar foto’s genomen, terwijl ik tevens aspirant parkeerders moest weerhouden om voor mijn gebouw te gaan staan. Bij thuiskomst waren de foto’s heel acceptabel, maar de fietsen en het niet-optimale licht deden me besluiten nog een keer terug te gaan.

• Poging #02
Die tweede poging liet echter nog even op zich wachten, want het weer sloeg na die eerste poging om en twee weken lang was er amper een zonnetje te zien. Laat staan om 15.00u, het moment van de ideale zonnestand. Omdat ik geen fietsen voor het gebouw wilde zien en ook geen ‘last’ wilde hebben van parkerende dorpsbewoners, had ik gekozen voor de eerstvolgende zonnige zondag. Toen deze zich aandiende, stapte ik welgemoed met camera en statief in de auto en reed naar Hoeven. Dat varkentje zou ik wel even gaan wassen. Niets was echter minder waar en de eerste verontrustende voortekenen deden zich al bij het binnenrijden van het dorp aan: oranje vlaggetjes en in de verte muziek. En jawel. Aangekomen op de bewuste locatie fungeerde deze als aankomstplaats voor een toeristische fietstocht. De straat was vol met mensen en het pleintje voor mijn inbreidingsproject was gebombardeerd tot fietsenstalling van de deelnemers. Bovendien bleek deze vestiging van Albert Heijn ’s zondags altijd open te zijn, dus de kans op auto’s op de foto was ook nu erg groot.
Teleurgesteld wilde ik weer naar huis afdruipen. Hoe moest dit ooit goedkomen, want volgend weekend zou het weer niet meer zonnig zijn en ik had toch aan een deadline te voldoen. In een helder moment vroeg ik me af wanneer de fietsenwinkel zijn wekelijkse vrije dag zou hebben. Het bordje op de voordeur vertelde me dat dat maandag was.

Poging #03
De volgende dag dus met de nodige spanning weer in de auto gesprongen op weg naar Hoeven. Zou het nu wel lukken? Toen ik aankwam stond de zon perfect, de winkel was gesloten en er stond slechts één auto voor de deur, een pakketbezorger. En die reed juist weg toen ik op de plaats des onheils mijn camera aanzette. Het geluk was aan mijn zijde. Binnen vijf minuten had ik de foto’s gemaakt die ik wilde. Helemaal perfect. Toen ik echter opkeek van het terugkijken op mijn camera, stond er al weer een grote SUV voor de deur en een tweede parkeerder diende zich reeds aan. Had ik nog een andere foto willen maken, dan was die kans dus ook nu weer verkeken.

Ik ben dus redelijk trots op deze foto. Niemand ziet dat hij ‘bloed, zweet en tranen’ gekost heeft en dat voor een opname die geen creatieve bewondering zal krijgen van een groot publiek. Maar ik weet dat zo’n simpele foto niet echt simpel hoeft te zijn. Nogmaals werd bewezen dat architectuur een van de moeilijkste onderwerpen is in de fotografie, zeker als je de menselijk activiteit wilt buitensluiten. #respect