Vanaf mijn twintigste heb ik me ruim drie decennia lang bevoorrecht gevoeld om deel uit te mogen maken van mijn generatie (1955-1965). Mijn afstuderen heb ik gedaan op een Commodore64, mijn eindrapportage getikt op een elektrische IBM-machine met zo’n draaiend letterbolletje met ingebouwde correctietoets, voor het eerst verbonden met internet na het inbelgeluid van mijn 14k4 modem, in 1995 mijn eerste digitale camera (640x480) gekocht en op tijd ingestapt met Photoshop, Lightroom, een mobiele telefoon en een tablet. Als techneut ben ik duidelijk een ‘early adopter’

Het laatste jaar begint dat gelukzalige gevoel echter kleine barstjes te vertonen. Is dat omdat ik opa ben geworden of omdat mijn haar dunner begint te worden? Ik weet het niet, maar feit is dat ik de sneltrein van de ‘social media’ heb gemist. Even dacht ik nog dat ik op tijd aangehaakt had door op Twitter en YouTube actief te zijn. Maar na een inspirerende en gloedvolle lezing van Kirsten Jassies (JustK.nl) tijdens de presentatie van de EOS 80D en PowerShot G7X mark II, weet ik echter dat de wereld van Snapchat, Periscoop, Instagram, Pinterest, vlogging en al hun apps en activiteiten mijlenver van mijn ‘comfort zone’ staat. Zelfs op Facebook weet ik mij geen raad.

Dat is redelijk ontnuchterend. Eerst het idee hebben dat je midden in het leven staat en na een uurtje Kirsten weet ik dat ik nog slechts een plaatsje aan de zijlijn heb. Daar zou ik misschien wel heel hypochondrisch over kunnen doen en me afvragen wat er van de jeugd van tegenwoordig terecht moet komen, maar dan doe ik niets anders dan mijn vader. Die vroeg zich in de jaren zeventig ook af wat er van zijn langharige, studerende (=feestende) zoon terecht moest komen. Omdat ik denk dat het met mij wel goedgekomen is, bezie ik de wereld van de snelle en vluchtige ‘social media’ daarom vol interesse. Ook de jongelui die vandaag de dag haast vergroeid zijn met hun telefoon en van wie de meeste vrienden een profielfoto met nickname zijn, zullen op hun pootjes terecht komen. Anders dan wij in mijn generatie weliswaar, maar precies zoals wij verschilden van de generatie voor ons. Dat noemen we evolutie en volgens mij is dat de basis van het voortbestaan van de mensheid.

Waar het naartoe gaat, weet ik niet en kan ik me ook niet voorstellen, maar het zal zeker allemaal goedkomen. Onder het motto ‘behoud het goede, omarm het nieuwe’ ga ik vannacht met een gerust hart slapen. Ik zal geen nachtmerries hebben van ‘Kirstens-wereld’, maar er hooguit vol verwondering (en ook bewondering) van dagdromen. En morgen zie ik onze kleindochter weer. Dat is mijn nieuwe wereld. Heerlijk.

Pieter

P.S. Bijna vergeten. De Canon EOS 80D is weer een prachtige camera, vooral voor de niet-’snappende’ (Ne/En) vrijetijdsfotograaf.

Kirstin Jassies • LinkedIn • Facebook • Twitter • Instagram • Snapchat • Pinterest