Een review anno 2016 van een nieuwe L-lens van Canon begint eentonig te worden. Hij is nog beter dan zijn voorganger, die meestal toch al heel erg goed was. De lenstechniek bereikt zulke grote hoogten, dat het menselijk oog de verschillen (bijna) niet meer kan zien: niet op print en niet op beeldscherm. En wat we niet meer kunnen zien, daar hoeven we eigenlijk niet meer naar te kijken. Toch (lees blog)? De nieuwe EF 16-35mm f/2.8 L III USM is daarop geen uitzondering.
Ontwerp en uitvoering
De nieuwe EF 16-35mm f/2.8 L III USM is ontworpen en uitgevoerd zoals de laatste generatie L-objectieven: aansprekend en toch heel degelijk met duurzame materialen. Hij is duidelijk een stuk gegroeid ten opzichte van zijn voorganger, de EF 16-35mm f/2.8L II uit 2007 en ook een stukje zwaarder geworden (640g vs. 790g). Oorzaak: beter en meer glas in het binnenwerk, zodat lensafwijkingen nog beter onder controle zijn. Ook de coatings zijn verbeterd. We citeren: “Dubbelzijdige lenzen van gegoten glas (GMo) met grote diameter en Ultra-Low Dispersion zorgen voor zo min mogelijk beeldvervorming en minder chromatische aberratie. Daarnaast gaan Advanced Air Sphere Coating en SubWavelength Coating reflecties en overstraling tegen, zodat je ook bij slecht licht kunt vertrouwen op een perfect resultaat.”
De negen diafragmabladen (zoals bij de EF 16-35mm 4L IS) zorgen voor een mooi bokeh (=kwaliteit achtergrondonscherpte) en laten bij f/16 18 fraaie sterstralen zien. De EF 16-35mm f/2.8L II heeft slechts zeven lamellen.
Beeldstabilisatie
In tegenstelling tot de EF 16-35mm 4L IS beschikt de EF 16-35mm f/2.8 L III niet over beeldstabilisatie. Voor fotografie is dat geen gemis. Film je met deze lens uit de hand, dan helpt beeldstabilisatie altijd voor een rustige videobeeld. |
Prestaties en kwaliteit
De autofocus is stil en op onze EOS 5D mark IV supersnel. Op deze camera is de EF 16-35mm f/2.8L III heel goed in balans en vanwege de gevoelige autofocus kan bij zeer weinig licht in Live view met de touch-AF toch nog houvast gevonden worden op het hoofdonderwerp. Dat is weer welkom voor ‘schemerige’ landschapsfotografie.
©The Digital Picture
 |
Kijken we naar de beeldkwaliteit, dan is dat momenteel de nieuwe benchmark voor het segment supergroothoekzoom, 16-35mm. De centrumscherpte bij f/2.8 is gelijk aan die van de EF 16-35mm 4L IS bij f/4 (review: klik hier), terwijl de scherpte van de hoeken van de EF 16-35mm f/2.8 III hoger is. Je moet wel op 100% in Photoshop kijken om de verschillen te zien op een beeld van 6720 bij 4480 pixels (EOS 5D mark IV).
Belangrijker dan scherpte is de afwezigheid van chromatische aberratie. De nieuwe coatings bij de mark III doen hun werk en CA is bij de EF 16-35mm f/2.8 III nauwelijks zichtbaar en beduidend minder dan bij de EF 16-35mm 4L. Dat is voor landschap- en architectuurfotografen een belangrijk pluspunt. Want hoewel CA in RAW goed te corrigeren is, verlaagt die correctie toch enigszins het fijne detail in overgangen met hoog contrast.
 |
| Download RAW-bestanden testcase en muur van EF 16-35mm 4L IS en 2.8L III (400 MB) |
De tonvervorming bij f=16mm is gelijk aan die bij de EF 16-35mm 4L en dat geldt ook voor de kussenvervorming bij f/35. Beide vervormingen zijn slechts in bepaalde omstandigheden (rechte lijnen aan het buitenste deel van het kader), niet echt storend en heel eenvoudig te corrigeren.
Opvallend is wel de vignettering van de EF 16-35mm f/2.8L III bij zijn grootste diafragma. Die is fors en verdwijnt pas bij f/8. Overigens zijn die donkere hoeken niet altijd een minpunt, want ze zorgen voor kijkgeleiding naar het midden van het kader. Bovendien zorgt één klik in Lightroom dat het beeldvlak uniform belicht is.
Vergroting
Hoewel je een groothoeklens niet gebruikt voor close-ups, kun je er toch creatieve beelden mee maken. De kortste scherpstelafstand van de EF 16-35mm is 28 cm en bij 35mm heb je dan een vergroting van 1:4. Dat is leuk voor een close-up met context. Het ontbreken van beeldstabilisatie is wel een gemis bij close-upwerk. |
Je zou een EF 16-35mm op 35mm ook kunnen gebruiken voor reportagewerk. Je hebt dan f/2.8 als maximaal diafragma en dat kan bijvoorbeeld een mooi halfbody portret opleveren met een onscherpe achtergrond. Gezien het gewicht en de prijs van de EF 16-35mm f/2.8L III zouden wij voor die toepassingen echter voor de voordelige EF 35mm f/2 IS (review: klik hier) kiezen: voordeliger, lichter, kleiner, lichtsterker én IS.
 |
| Download hires JPEG-voorbeelden van EF 16-35mm 4L en van EF 16-35mm 2.8L III (93MB) |
Samenvatting
De EF 16-35mm f/2.8L III is op dit moment de beste supergroothoekzoomlens van Canon. De verschillen met zijn voorganger zijn op alle fronten zichtbaar. Ten opzichte van de zeer goede EF 16-35mm f/4L IS is het kwaliteitsverschil echter een stuk kleiner.
Ben je geen professional en wil je upgraden van je EF 16-35mm f/2.8L II, dan is de EF 16-35mm f/4L IS de enig juiste keuze (€ 1090,-). Ben je wel pro-fotograaf (landschap, architectuur, interieur), dan geeft de EF 16-35mm f/2.8L III je de hoogste beeldkwaliteit en als dat vereist is voor klant of stockbureau, dan hoeft de aanschafprijs van € 2670,- geen bezwaar te zijn. Gebruik deze lens dan wel op een EOS 5DsR, want dan benut je pas echt al zijn optische kwaliteiten. Lees hiervoor - en voor prachtige praktijkfoto's - de review van Bas Meelker (volgt).
Vastbrandpunt supergroothoek
Wat ons betreft hoeven lenzen gezien de beperkte kwaliteit van het menselijk oog, niet nog veel beter te worden. Wel zou een vastbrandpunt EF 16mm f/2 een leuke variant zijn. Hoeft geen beeldstabilisatie te hebben of L-constructie, als hij maar compact en licht is. Handig bijvoorbeeld op een EOS 6D. |
Meer info en specs Canon NL: klik hier.
Review The Digital Picture: klik hier.