Witte 70-300mm
De introductie van de L-versie van de 70-300mm is verrassend, gezien het bovenstaande assortiment in dit brandpuntbereik. Ook heeft hij directe 'concurrentie' van de al wat oudere EF 100-400mm en de laatste nieuwe EF 70-200mm 2.8L IS II met 1.4x extender.
Dat Canon toch besloten heeft een 70-300mm L-versie op de markt te brengen, komt vooral voort uit het inzicht om de veeleisende, reizende fotograaf te voorzien van een compact, maar toch hoogwaardig én duurzaam zoomobjectief. De 70-300m DO-versie heeft wel die compact-heid en hoge beeldkwaliteit, maar is helaas niet stof- en spatwaterdicht. Ook is er op het gebied van materialen en coatings veel veranderd sinds 2004 en dat komt ten goede aan een beter contrast en minder reflecties en overstraling. Tot slot is de beeldstabilisatie verbeterd naar vier stops en is de autofocus sneller geworden.
De nieuwe EF 70-300mm L IS is met ruim 14 cm net zo lang als de niet-L versie. De DO-lens is 4 cm korter. Deze laatste weegt slechts 720 gram en dat is aanzienlijk minder dan de 1050g van de L-versie. De gewone EF 70-300mm IS is de lichtste van het stel: 630 gram. Vergelijken we de prijskaartjes van deze drie lenzen, dan is de 70-300mm L IS net zo duur als de DO-versie of de EF 100-400mm (ca. 1350 euro) en kost de gewone EF slechts 450 euro en dat is toch een behoorlijk verschil. De gewone EF 70-300mm IS en de EF 70-300mm DO hebben een gelijke lichtsterkte als de nieuwe L-versie, van f/4 tot f/5,6.

 

 

Praktijk
De EF 70-300mm L IS is dus niet het kleinste, lichtste, goedkoopste of meest lichtsterke objectief van dit trio en zal het dus vooral van zijn prestaties moeten hebben. En die zijn over het alge-meen goed tot uitstekend. Allereerst ligt hij prettig in de hand met een EOS 60D of EOS 5D markII. Zijn hele uitvoering straalt de L-kwaliteit uit en overklast daarmee de gewone EF 70-300mm IS. Als fotograaf geeft hij je een heel zeker gevoel. Zoomen gebeurt met een zoomring met goede grip en een prettige slag. Het is wel behoorlijk wennen dat zoom- en scherpstelring omgewisseld zijn en je de lens dus anders vast moet houden dan de overige EF-lenzen.
De autofocus is stil en snel, wat echt een wereld van verschil is met het 'geratel' van de gewone EF 70-300mm IS. Ook op het punt van het rendement van de beeldstabilisatie (IS) is een grote sprong vooruit gemaakt. Maakten we met de EF 70-300mm L IS op een EOS 5D markII uit de hand scherpe foto´s bij 1/15s (ruim 3½ stop voordeel ten opzichte van 1/200s), bij de 'oude' 70-300mm IS mocht de sluitertijd niet langer worden dan 1/40s (ruim 2 stops) en in de praktijk zijn dat significante verschillen.
Een laatste praktisch verschil is de minimale scherpstelafstand. Deze is bij de L-versie 1,2m en van de gewone EF 70-300mm IS 1,5m. Je kunt dus dichter op je onderwerp komen, maar dit resulteert opmerkelijk genoeg niet in een hogere vergroting. Op die kortste afstanden wordt bij 300mm het kader van de EF 70-300mm L IS gevuld door een onderwerp van 16 cm, terwijl dat bij de niet-L versie 13 cm is en dus meer close-up.

 

 

Beeldkwaliteit
Het is niet mogelijk om alle brandpunten en diafragma's te testen. Belangrijk is vooral de beeld-kwaliteit helemaal ingezoomd tot 300mm bij maximaal diafragma. Als we dan de beelden van de EF 70-300mm L IS en de niet-L versievergelijken, dan is het verschil onwaarschijnlijk groot. De L-lens vertoont minder kussenvervorming, er is minder hoekonscherpte en vignettering en de chromatische aberratie (CA) is drastisch lager. Verder is de algemene scherpte van het L-objectief heel goed en kan zonder problemen bij zijn maximale diafragma gebruikt worden. Bij 70mm en f/4 is geringe tonvervorming te zien en ook enig CA. Halverwege het zoombereik bij f/8 zijn alle lensfouten minimaal en de beeldscherpte maximaal. Samen met de mooie kleuren en het goede contrast is de beeldkwaliteit dan erg hoog.